Uniformere bescherming en
groeiende claimbewustheid
Produktenaansprakelijkheid in de EG
Na een jarenlange discussie is op 25 juli 1986 door de Raad van de
Europese Gemeenschap een richtlijn vastgesteld inzake produkten
aansprakelijkheid. Deze richtlijn verplicht de lidstaten om binnen 3
jaar na kennisgeving (30 juli 1986) hun nationale wetgeving aan de
ze richtlijn aan te passen. Het doel van de richtlijn is onder meer om
concurrentievervalsing en aantasting van het vrije goederenverkeer
door harmonisatie van de wetgevingen binnen de EG tegen te gaan
en de consumentenbescherming op een meer gelijk niveau te bren
gen. Volledige harmonisatie wordt door de richtlijn echter niet be
reikt. De gelaedeerde (degene die schade heeft geleden) behoudt de
mogelijkheden die het bestaande recht hem in een desbetreffende
lidstaat biedt om een producent aan te spreken. Bovendien bevat de
richtlijn een drietal opties voor de nationale wetgevers. Aan de hand
van een omschrijving van bepaalde begrippen en door een toelich
ting op enkele onderdelen wordt in dit artikel uiteengezet wat de EG-
richtlijn behelst.
Risico-aansprakelijkheid
Uitgebreid onderzoek - zoals bij het TNO draagt bij aan de kwaliteit en gebruiks
veiligheid van produkten.
S. Strauss
Marketing
Verzekeringen
oor een assemblagefout in
de autoindustrie - verzuimd
was een stuurkogelpen vast
te klinken - was schade
ontstaan. De auto-assem
blage-inrichting, welke in de
ze als fabrikant werd be
schouwd, werd schuldig
geacht en diende derhalve de ontstane
schade te vergoeden. Gesteld werd dat
de fabrikant de verplichting heeft er
voor te waken, dat geen automobielen
haar bedrijf verlaten en vervolgens aan
het verkeer gaan deelnemen, waaraan
dusdanige fabricagefouten kleven dat
daardoor de veiligheid van het verkeer
in ernstige mate in gevaar wordt ge
bracht.
Produktenaansprakelijkheid kan om
schreven worden als de aansprakelijk
heid van een producent, zowel wettelijk
als contractueel, voor schade die het
gevolg is van in het verkeer gebrachte
gebrekkige produkten. Deze produkten
aansprakelijkheid is door de producent
in de regel verzekerd onder een aanspra
kelijkheidsverzekering voor bedrijven
(AVB) en een aansprakelijkheidsverze
kering voor landbouwers, tuinders en
(pluim-)veehouders.
De EG-richtlijn richt zich op risico
aansprakelijkheid van de producent.
Tot voor kort gold in de meeste gevallen
het 'wie eist, bewijst' principe. Dit
houdt in dat de gelaedeerde schuld van
