De tijd verstaan 25 jaar schaalvergroting Handdruk gewild symbool van erkentelijkheid kozen kabinets(in-)formateur. Het kies- drempelvoorstel werd afgewezen, maar zijn motie werd geaccepteerd. Die is echter nooit uitgevoerd, om allerlei op zichzelf politiek interessante redenen. Kolfschoten doet er niet rouwig over, maar op deze verkiezingsdag wil hij toch wel laten merken dat hij nog achter zijn politieke initiatieven staat. Ondertussen is de connectie met de Ra bobank voor Kolfschoten een van zijn meest langdurige geweest en zeker niet zijn minst intensieve. 'Ja, dat werk in de Raad van Beheer heeft me persoonlijk grote voldoening gegeven. Het bankbe drijf en onze organisatie, zoals die in de financiële wereld staan, heeft echt mijn interesse getrokken. Dat bevrucht ook je andere werk, want in de boerenorga- nisaties wordt net als in de politiek vaak over financiële aspecten gesproken. Je kan dikwijls vragen daarover beant woorden, juist omdat je de zaken vanuit je Rabo functie kende. Omgekeerd kon je ook in Rabo-kring laten horen, wat er 'in het veld' aan financiële behoeften en verlangens leefde.' Kolfschoten vindt, terugziende op zijn 25/27 jaren, dat de Rabobankorganisa- tie haar karakter heeft behouden en nog steeds, op eigen specifieke wijze, haar taak vervult. 'Het allerbelangrijkste is m.i. dat onze organisatie zijn tijd heeft verstaan. Wij zijn na de wereldoorlog door verschillen de evoluties, agrarische en industriële, heengegaan en hebben de huidige informatica-evolutie goed aangepakt. Wij hebben die evoluties ook zien aan komen en er ons bewust energiek op in gesteld. We zijn mee geëvolueerd met de ontwikkelingen in de maatschappij. Dat mocht van een coöperatieve instel ling als de onze ook verwacht worden, maar wat er onzerzijds voor gedaan is, was beslist geen kleinigheid! Ik heb altijd gevoeld voor het samen gaan van de beide centrales van Raiffeisen- en Boerenleenbanken. Wij hoorden bij elkaar, loten van dezelfde stam, die door toeval uit elkaar waren geraakt. Aanvankelijk oriënteerden we ons vrijwel uitsluitend op de agrarische sector, maar vervolgens zijn de bakens terecht verzet naar een meer algemene, maatschappelijke bancaire ontwikke ling. In de laatste decennia beleefden we de internationalisatie van land- en tuinbouw, de grote stijging van de ex port en de EG-ontwikkelingen. Dat heeft zijn weerklank gevonden in de in ternationalisatie van onze eigen activi teiten. Ik ben daar gelukkig mee. Het maakt, dat we voor onze allergrootste relatiekring (90% van het agrarische be drijfsleven) zeer actueel dienstverlenend kunnen bezig blijven. Onze grote fusie heeft ook daarvoor de noodzakelijke voorwaarden geschapen. Met ons hui dig beleid zijn we beslist op de goede weg. Tussen Rabobank Nederland en de loka le banken ligt natuurlijk wel een zekere afstand. Dat past ook bij onze autono me banken. Maar die afstand is in de loop der jaren eerder kleiner dan groter geworden. Met name door de regionali satie en decentralisatie is het contact tussen centrale bank en aangesloten bank veel intensiever en persoonlijker geworden. Het centrale in onze organi satie heeft zich als het ware verdund en naar het lokale uitgespreid. Ik geloof er ook niets van dat er met de stijging van het balanstotaal meer afstand tot de boeren en tuinders is gekomen. Onze coöperatieve vorm, met zijn zeggen schap van de leden, is een waarborg ge bleken voor het behoud van contacten met de agrarische sfeer. Zo hoort het ook!' Kolfschoten herinnert het zich nog: 'Toen in 1961 in de Eindhovense organi satie het balanstotaal de 2 miljard gul den bleek te hebben bereikt, liet direc teur Van Campen een glas champagne schenken! Nu staan we als Rabobankor- ganisatie op een geconsolideerde ba lans van ruim f 131 miljard. Inderdaad, een enorme schaalvergroting. Dat is er toch ook wel een bewijs voor, dat onze wijze van beleid voeren, die om zo te zeggen in overleg tussen Raad van Be heer en Hoofddirectie gestalte krijgt, nog niet zo gek is. Natuurlijk, in een gro te onderneming als de Rabobankorgani- satie moeten er telkens bij beslissingen bepaalde risico's ingecalculeerd wor den. Dat geldt ook voor besluiten van de top, de HD en RvB. Denk maar aan het al dan niet vestigen van buitenland se kantoren of aan overnemingen. Dat is inherent aan het runnen van een adequaat, modern, slagvaardig bedrijf. Je komt dat in ieder bestuur, ook bij een gemeente, tegen. Zo'n lidmaatschap van de Raad van Be heer is tijdrovender dan je zou denken. Je moet veel lezen, je groeit er ook in. Je leert lezen. In de Tweede Kamer was het aantal stukken nog veel en veel groter. Onmogelijk allemaal bij te benen. De prullebak was dan je grootste vriend. Als lid van de Raad van Beheer moet je al de stukken kennen om je verantwoor delijkheid te kunnen waarmaken. Daar- Kolfschoten reageerde niet minder gevat. 'Veel te veel lof en veel te veel eer, het lijkt wel een In Memoriam, maar houdt er rekening mee: ik leef nog!,' zo citeerde hij toe passelijk Prins Bernhard! In zijn woord van dank aan de Algemene Verga dering voor vijfentwintig jaar vertrouwen, greep Kolfschoten nog even te rug op de openingsrede van Van Verschuer. 'Ik ben zowel lid als cliënt van mijn Rabobank. Ik kan u zeggen dat deze beide hoedanigheden, die ik al zo lang in mij vere nig, niet verder naar el kaar toe kunnen groeien.' Hij hoopte deze uitste kende conditie nog vele jaren te kunnen waar ma ken voor zijn plaatselijke bank. De bank 'die van nu af zal functioneren als ob servatiepost voor het Ra bobankgebeuren, waar ik me volop bij betrokken zal blijven voelen', besloot Kolfschoten. naast heb ik altijd veel contact onder houden met de aangesloten banken. Je kunt de telefoon pakken en deze of ge ne bellen om een goede indruk van de achtergrond van een vraagstuk te krij gen. Ook met functionarissen van Rabobank Nederland is dat een goed contactmiddel.' Wij denken, dat Kolfschoten dat tijdro vende werk nu toch wel even zal mis sen. Maar hij kan er tegelijkertijd bij den ken, dat hij op zijn plaats in de Raad van Beheer eraan meegewerkt heeft onze organisatie, een kwart eeuw lang en door woelige tijden heen, gezond en wel in verdere ontplooiing te hebben gesteund. En dat tot eigen en tot onze voldoening! JRH 'Als dorpsburgemeester begonnen, sterk betrokken bij wel en wee van tuinbouw en landbouw, kortom 'een klein Raiffeisentje',' aldus trok voorzitter Van Verschuer, in zijn woord van afscheid tot Kolfschoten op de Algemene Vergadering, een sprekende parallel. Rustig weloverwogen - bescheiden en erg trouw en betrouwbaar, zijn eigenschappen die zeker niet minder in die parallel thuishoren. De woorden van waardering die Van Verschuer sprak over vijfentwin tig jaar betrokkenheid bij het wel en wee van de orga nisatie werden, op uitdrukkelijk verzoek van Kolf schoten, niet gevolgd door uiterlijke tekenen van dank. 'Waarschijnlijk omdat je borst al overladen vol is,' grapte Van Verschuer, die daarom volstond met een - zeer stevige - handdruk, die de erkentelijk heid van de Rabobankorganisatie mocht symbo liseren.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1986 | | pagina 28