De keerzijde
Een bank verleent financiële
diensten. Dat weet iedereen en
het is misschien aardig om ook te
weten dat de Rabobanken in de dienst
verlening aan hun leden en cliënten
zelfs het eigenlijke doel van hun bestaan
vinden. Daarom zeggen wij, dat 'zake
lijkheid' en 'mentaliteit' in ons werk be
horen samen te gaan. Professionele
deskundigheid wordt het lid en de cliënt
aangereikt op een persoonlijke betrok
ken wijze. En dat vraagt van de rabo-
man en -vrouw, zoals een gezagheb
bend man uit onze kring onlangs speels
maar raak zei, 'nog wel iets meer dan
het etaleren van beleefdheid en vriende
lijkheid'.
Vanuit deze achtergrond kom ik op de
bekendste dienst, die banken leveren:
het betalingsverkeer. Dat omvat niet al
leen kastransacties, maar ook bankgiro
opdrachten, acceptgiro's, incasso's,
cheques en periodieke overboekingen.
Het is ontegenzeggelijk de meest ge
bruikte dienst die de banken inclusief de
Postbank (de vroegere postgiro) voor ie
dereen in huis hebben en het lijkt haast
overbodig te zeggen, dat dit 'dienstver
keer' tot een gigantische omvang is
gestegen. Een pluim op de hoed hoeven
we ons bankwezen daarvoor niet te ge
ven, maar in alle zakelijkheid mag toch
even vastgesteld worden, dat het beta
lingsverkeer in ons land er in vergelijking
met het buitenland niet gek afkomt.
Zo'n uitspraak laat dan nog alle ruimte
voor gegronde wensen tot verdere ver
betering. Denk maar aan de bekende
slepende kwestie van het samensmel
ten van het Postgirocircuit en het Bank
girocircuit tot een Nationaal Betalings
circuit. Kenmerkend voor de betalings
diensten is hun overwegend technisch
karakter. Het is geen terrein, waarop de
ene bank zich veel of opvallend van an
deren kan onderscheiden (al noem je als
raboman wel even de opmerkelijke
Quick Cheque Service, die door onze
buitenlandse vestigingen wordt gebo
den). In het algemeen gaat het om tech
nische produkten, waarvan iedereen bij
een bank als vanzelfsprekend gebruik
maakt om betalingen te doen of te ont
vangen. Dat kan alleen door een goede
onderlinge afstemming binnen het
bankwezen. Het belang van alle gebrui
kers eist dat. We zien dan ook dat bij het
invoeren van een nieuwigheid als de
geldautomaten (GEA's) rekening wordt
gehouden met uniforme technische
s tandaardisa tie.
De betaaldiensten zijn al net zo
oud als de banken zelf, maar het
huidige betaalverkeer met zijn
massatransacties is een puur modern
verschijnsel. Je hoeft niet veel verder
dan 20 jaar terug te gaan om te ontdek
ken, dat toen de meeste mensen geen
bankrekening hadden - hoogstens een
postgirorekening - en dat ieder handje
contantje zijn salaris kreeg in de be
faamde salarisenveloppe. Alleen het za
kenleven placht er een bankrekening op
na te houden, en zelfs dat was bij klei
nere bedrijfjes niet altijd het geval. De
drempel van de banken was voor de 'ge
wone' man te hoog, zei men in die tijd.
Het waren 'bankforten' in plaats van
open 'geldwinkels', waar je even binnen
loopt om een 'dienst' te laten verrich
ten. Bij de Rabobanken was die drempel
overigens altijd al heel laag, omdat de
honderdduizenden spaarders de bank
vanouds heel goed van binnen kenden.
Sedert die tijd is het beeld wel heel sterk
veranderd. De drempel is schier overal
verdwenen en de rekeninghouders zijn
van alle kanten toegestroomd. Enerzijds
onder invloed van de omstandigheid dat
de salarisenveloppe zijn tijd had gehad
en vervangen werd door de veel effi
ciëntere en minder kostbare overboe
king op rekening, anderzijds doordat het
publiek in een periode van welvaarts
ontwikkeling haast vanzelfsprekend
'bankminded' ging worden. Men kreeg
oog voor het gemak en de veiligheid van
een bankrekening en voor de andere
diensten, die een bank kan bieden. Niet
alleen in het betalingsverkeer, maar ook
op het terrein van allerlei krediet- en
spaarvormen.
Ontegenzeggelijk een goede ontwikke
ling voor de banken. Die is door hen zelf
krachtig gestimuleerd, zeker ook door
de Rabobank. Een stimulatie, die moge-
