agboek van ti kassier
38
enige sturing gewenst is in de wildgroei van de .auto
matiseringsontwikkeling. Als aanpak is niet gekozen
voor het stimuleren van het aanbod van automatise
ringssystemen.
Andere artikelen in deze uitgave gaan dieper in op de
kleine organisaties d e per agrarische produktietak zijn
opgezet en die de wensen van de boeren en tuinders
op computergebied inventariseren. Vanuit deze organi
saties wordt overleg gevoerd met agrarische compu
terbureaus en leveranciers van bedrijfsinformatie
systemen. Zonodig ontwikkelen deze agrarische takor-
ganisaties zelf programma's voor hun achterban.
Een voorbeeld, dat in een van de artikelen uitgebreid
aan de orde komt, is de Stichting Bedrijfs Informatie
systemen voor de Varkenshouderij (SIVA). Program
ma's van deze niet-commerciële instelling zijn bijvoor
beeld via Rabobank Computerdiensten beschikbaar
voor bedrijfsmanagement in de varkenshouderij. Di
verse veevoederindustrieën en boekhoudbureaus ge
bruiken dezelfde programma's.
Dergelijke stichtingen zijn in 1985 opgericht voor de
tuinbouw (SITU), pluimveehouderij (SIPLU), akker
bouw (SIVAK) en rundveehouderij (TAURUS). Deze or
ganisaties fungeren als ontwikkelingskernen voor de
agrarische automatisering. Commerciële organisaties
die met automatiseringsprodukten op de markt ko
men, zullen er baat bij hebben, wanneer zij zich richten
op deze verkeersleiders van de automatisering. De 50
software-leveranciers die in de agrarische wereld ac
tief zijn, hebben inmiddels ook een agrarisch verbond
gevormd. Het landbouwkundig onderzoek op de insti
tuten zorgt ervoor dat de onderzoekresultaten sporen
met de behoeften die de takorganisaties uit het veld
naar voren brengen. De diverse takorganisaties wer
ken samen in een landelijk overlegorgaan van de drie
Centrale Landbouworganisaties en het Landbouw
schap. Een samenwerkingsvorm, typerend voor de
landbouw, onderdeel van de agrarische succesformu
Ie, ook voor bij de tijdse ontwikkelingen.
Mijn collega vond 't maar niks, die dames in hun spij
kerbroeken. Het leek wel of ze er elke dag flodderiger
bijliepen en dit in flagrante tegenstelling tot de heren,
die - zo leek het wel de oude kledingwaarden van va
ders en grootvaders hadden teruggevonden.
Niet alleen waren de colberts - zij het in een wat vrij
moediger uitvoering weer helemaal in, maar zelfs het
stropdasgebeuren veroverde opnieuw menig jongens-
nek. Weliswaar werd hier en daar onder een keurige
broek nog wel eens zo'n paar van die trimtrappers aan
getroffen, maar onlangs had hij zelfs een knulletje ge
zien, dat lakschoenen droeg. Een jongeman nota bene,
die hij nog geen drie jaar eerder ernstig had moeten
onderhouden over het feit dat een verschijning in ge
scheurde spijkerbroek en blote voeten in sandalen niet
bepaald representatief kon worden geacht. Represen
tatief, dat was het woord dat hij het Hoofd Algemene
Zaken had toegevoegd toen hij de oekaze had uitge
vaardigd, dat de dames voortaan in jurk, of bloes en
rok dienden te verschijnen aan of rondom de balie.
In deze tijd dienen we de commerciële instelling bij ons
coöperatieve bedrijf niet te verontachtzamen, zo
oreerde hij. Bovendien had een maatregel als deze ook
nog een opvoedend karakter, want goede stijl en
smaak was immers weer van grote betekenis. De da
mes waren woest, maar het arme Hoofd A.Z. verwees
voor protesten naar de deur van de directiekamer. Nu
hadden ze op zich best wel wat begrip voor sommige
argumenten, maar in deze tijd van OR en CAAR had
den ze toch wel wat inspraak willen hebben, althans
invloed gewenst op dit nu zo autoritair overkomende
voorschrift. Dit was mannencultuur en geen Rabocul-
tuur, besloten ze.
Ze zonnen op wraak en vrijdagsmiddags werd het plan
geboren. Riekie had het bedacht en het werd onder
veel gegiechel en gefluister met algemene stemmen
aanvaard. Zaterdags gingen er drie naar de lap
jesmarkt en kochten daar voor een paar gulden de al
lergemeenste katoen van de allerbelabberste kwaliteit
in een werkelijk gruwelijke kleur blauw met een paars
achtige weerschijn. Bij Riekie thuis werden daar op
de naaimachine in no time tien rokjes van genaaid.
Rechttoe, rechtaan. Van boven een elastiek en van on
deren een lelijke zoom. Allemaal een wit bloesje mee
nemen was het wachtwoord verder geweest en toen
Riekie maandagmorgen de rokken verdeelde waren ze
in een wip omgekleed. Geen gezicht was het, vonden
ze allemaal, zo in zo'n oerlelijke hobbezak
Toen de directeur de bankhal betrad, had hij even roer
loos toegekeken naar zijn bedrijvige volkje, maar zijn
gezicht verraadde niets. Alsof hij geweten had, wie
het plannetje had bedacht, riep hij tegen tienen of Rie
kie even op zijn kamer wilde komen. Nu werd het
spannend en de meisjes keken vol verwachting uit
naar hun collegaatje, dat een paar minuten later met
een hoogrode kleur en witte, verbeten lippen naar bui
ten kwam. Ze gingen zitten en allemaal dromden ze
om haar heen, vol vragen. Maar ze sloeg haar handen
voor het gezicht en haar schouders schokten.
Verschrikt en verward stonden ze daar. Wat was er ge
beurd. Was Riekie misschien ontslagen. Wat hadden
ze gedaan? Ze wilden troosten en trokken haar han
den weg Dan zagen ze het. Riekie huilde niet, ze
lachte, ze lachte zo hard, dat de tranen over haar wan
gen rolden. En toen kwam het verhaal. De baas had
haar lang en ernstig aangekeken en vervolgens de
historische woorden gesproken: Zo is het nu goed. Dat
is nou leuk dat jullie me zo goed hebben begrepen. Zo
zien jullie er aardig en representatief uit allemaal
Mijn arme, wel cliëntgerichte, doch niet erg modebe
wuste collega was kennelijk zo tevreden geweest met
het feit, dat de door hem uiteraard verwachte guerilla-
oorlog met broekrokken en rokbroeken en wat dies
meer zij, was uitgebleven dat zijn waarnemingsvermo
gen danig was aangetast. Die meiden hebben me lol
gehad daarna. Dat hun goeie grap eigenlijk in het wa
ter was gevallen, deed er niet toe. Ze hadden hun mo
rele overwinning behaald. Representativiteit ging dus
niet verder dan een hobbezak!
Cas Sier
