HER&DER#HER&DER#HER&D
'Super-export-seminar'
zen. Iedere bank en ieder geval is iets
aparts, dat grote zorgvuldigheid vraagt.
Dus zorgvuldig alles op een rijtje zetten?
Vergeet het maar, want 'alles' krijg je er
niet op. Want je praat uiteindelijk met en
over mensen en die zijn niet in een schema
te vangen. De enige methode - die nauwe
lijks een methode is - bestaat uit luisteren,
praten, overtuigen en openstaan voor al
ternatieve mogelijkheden. Van beide kan
ten. Moeizaam en moeilijk vaak, maar het
is ook iets dat je als Rabo-man pakt. Je
gaat niet met statutaire ge- of verboden
zwaaien, nooit gedaan, maar wil er samen
door overleg uitkomen. Daarvoor moet je je
in het eigene van de bank verdiepen. Hoe
precies? Daar kan van alles bij komen kij
ken: aard van de mensen, geloof, (vroege
re) dorps- of gemeentegrenzen, ont-
plooiingslust c.q. -mogelijkheden, enz.
enz.'
'Van de besturen en raden van toezicht
wordt terecht heel wat meer aan kennis en
inzicht gevraagd dan vroeger. Maar onver
anderd is dat de leden daarvan een afspie
geling moeten zijn van het werkgebied. In
dat opzicht moet de verkiezing van die le
den ook niet een automatische formaliteit
zijn. Dat kom ik nog te vaak tegen. Zorg
voor de verkiezing van kwalitatief goede
mensen, die met visie over de ontwikkelin
gen kunnen meepraten. De directeur krijgt
dan de steun, die hij nodig heeft. Opmerke
lijk ervaringsfeit: een goede directeur heeft
vrijwel altijd goede bestuursleden.'
Dat van de eigen aard en kleur geldt na
tuurlijk ook voor de grote stedelijke ban
ken. In versterkte mate zelfs. Zingen we
niet: Er is maar één Amsterdam? Kerk
meester beaamt het. 'Die grote stadsban
ken bekijk je alleen al door hun grote werk
gebied en hun volume natuurlijk wat an
ders dan een plattelandsbank. Ze werken
in een andere sfeer. Daar ligt ook de advi-
seringstaak van de regio anders, omdat er
eigen specialisten op zo'n bank zijn. De
banken zijn ook jonger, want wij zijn pas
ver na de 2e Wereldoorlog in de grote ste
den begonnen en ontmoetten daar natuur
lijk overal vestigingen van andere banken.
Het was en is niet gemakkelijk onder die
omstandigheden een allround bank op te
bouwen. Het is niet zonder succes gelukt,
maar er zijn wel knelpunten van een apart
soort en kaliber. Hoe brengen we de Rabo-
bankformule van de kleine bank over op de
grote stadsbank? Je relaties en cliënten
persoonlijk kennen? Kan dat vanuit een bij
kantoor in een wijk? Een kantoor met eigen
verantwoordelijkheid en taakstelling? Die
methode is de onze, maar je moet er wel
rekening mee houden, dat elke wijk in zo'n
stad ook al weer een 'aparte' is. Overigens,
zie ik geen reden waarom we ons in onze
organisatie een tegenstelling zouden moe
ten denken tussen grote en kleine banken.
In bepaalde gevallen is er natuurlijk een on
derscheid te maken, maar laat dat niet tot
een uitgangspunt worden. Enige spanning
mag er best zijn, maar die moet altijd op
basis van het gemeenschappelijk belang
Talrijke Rabobanken, al dan niet gezamen
lijk, gebruikten reeds de mogelijkheid tot
het organiseren van een export-seminar
voor ondernemers in hun werkgebied, die
over de landsgrenzen werken of willen
gaan werken. Zeer waardevolle bijeenkom
sten, met goede voorlichting en volop ge
legenheid tot het stellen en beantwoorden
van gerichte vragen die de ondernemer be
zighouden. Zeker ook een gelegenheid
voor bank en ondernemer om reeds be
staande contacten te onderhouden en
nieuwe te leggen. Succes verzekerd.
Zestien Rabobanken uit de kring 'Lek en
Merwede' besloten op dit gebied de han
den inéén te slaan om tot een extra kracht
inspanning te komen. Zij organiseerden
op 5 november jl. een - wat men zou kun
nen noemen - 'super-export-seminar' in
'De Bonkelaer' te Sliedrecht, dat een ecla
tant succes werd. Niet alleen waren mr.
drs. Bolkestein, staatssecretaris van Eco
nomische Zaken, en dr. Vlak, lid van de
Hoofddirectie, bereid gevonden tot het
houden van inleidingen, ook namen beide
als forumleden deel aan het discussiege
deelte. In dit forum werden zij bijgestaan
door de heer Land (directeur van de Fede
ratie voor de Nederlandse Export), mr.
Beels (secretaris van de Kamer van Koop
handel en Fabrieken te Dordrecht) en mr.
Hudig (directeur van kantoor Rotterdam
van Rabobank Nederland). Onder voorzit
terschap van de heer De Groot, directeur
van de Rabobank Gorinchem, wist dit ex
clusieve forum vragen op exportgebied
van een meer dan gemiddeld antwoord te
voorzien. En velen van die ruim 250 aan
wezigen lieten zich de kans niet ontlopen
om die antwoorden inderdaad te krijgen.
Ook tijdens de pauze en na afloop, gedu
rende het informele gedeelte, was er in de
door specialisten bemande stands een
grote informatiebehoefte. In z'n totaliteit
bewees de zeer geslaagde bijeenkomst
wederom het nut van dergelijke export-se
minars. Met of zonder het predikaat 'su
per'.
6JMVLAK. BJ.W.HüDIGj
RBOLKESTEWk R-W.DE GROOT
van de landelijke organisatie opgelost kun
nen worden. Dat 'landelijke' omvat immers
ook de grote steden.'
Er zijn grenzen aan de aanpassing, die een
bedrijf van zijn mensen mag verwachten.
Ook dat wil Kerkmeester nog wel even on
derstrepen. Hij weet van nabij hoe de ra
zend snelle opvolging van nieuwe dingen
in deze tijd telkens weer een claim legt op
je bijzondere aandacht en energie. Prach
tig en stimulerend, maar er kan een over-
spoeleffect dreigen. De 'span of control'
kan iemand uit de hand lopen. Houd er re
kening mee dat je met mensen te doen
hebt! Ook directeuren en leidinggevenden
van onze Rabobanken gaan zich op een ge
geven ogenblik overspoeld voelen door
een teveel aan 'aandachtspunten'. Vooral
als ze binnen hun bankte weinig delegatie
mogelijkheden hebben. Ik vind dat heel be
grijpelijk en vind ook dat we daar oog voor
moeten hebben en het moeten voorko
men. De vaart moet erin blijven, ja, maar als
je merkt dat de aanpassingstolerantie de
stressgrens nadert, moeten de niet-nood-
zakelijke nieuwe ideeën maar even in de la
blijven liggen. De mensen moeten na in
spanning op adem kunnen komen. Ik zou
willen dat 'de circulaireschrijvers' op de
centrale bank daar wat meer om gaan den
ken. Een oude klacht: het wordt wel eenste
veel, vooral als je al je energie toch al voor
belangrijke aanpassingen nodig hebt. Van
uit de centrale bank zouden de mensen
meer de kans moeten krijgen de lokale
sfeer van onze aangesloten banken op te
snuiven.'
Kerkmeester vindt na al die jaren zijn Rabo
banken en hun coöperatie nog steeds iets
bijzonders. Hij meent ook, dat de Rabo
bank nog altijd 'ergens' een aparte klank
heeft bij het grote publiek. Maar hij ziet wel
dat het tegenwoordig heel moeilijk (on
doenlijk?) geworden is om dat aparte klaar
en duidelijk over te brengen op heel die al
gemeenheid van cliënten en leden. 'Dat
blijft de opgave en daar slagen we in ieder
geval een heel eind in als we er voor zor
gen, dat in de eerste plaats aan alle Rabo-
bankmedewerkers de Rabobank-mentali-
teit eigen is. Want dat werkt door bij de
cliënt! En met eigen bedoel ik: dat het
Rabo-karakter hun in het bloed en in de
botten zit.'
En daarmee krijgt de hele Rabobankorga-
nisatie van haar scheidende regiodirecteur
een goede maatstaf aangereikt.
JRH m
