Veertig jaar in het
spanningsveld van
en organisatie
mensen
nterview
H. J. Kerkmeester
Veertig Rabo-dienstjaren en een loopbaan van jongste be
diende tot een heel hoge, maken iemand tot een echte Rabo-
man.
Dat schreven wij al in ons vorige nummer onder de foto,
waarop de heer H. J. Kerkmeester een hoge Koninklijke on
derscheiding ontving bij zijn terugtreden als directeur van
Rabobank Nederland en als regio-directeur van de Regio
Haarlem.
Uit die functies en uit vele andere kennen wij Kerkmeester.
De man niet achter, maar in de functie. Hijzelf zal het toe
stemmen: alle functiemantels, die hij gedragen heeft, zaten
hem goed. Zelfs de wisseling van posten, die zich terugkij
kend in zijn loopbaan aftekent, weerspiegelt een Kerkmees
ter-trekje. 'Ik voelde me al die jaren minder de bankier, als
wel de bouwer, die als iets opgebouwd was, weer onrustig
uitkeek naar wat anders'. 'Manusje van alles', zo noemde hij
zich dertien jaar geleden in ons blad. En dat mocht dan best
als een 'understatement' klinken, want zo bedoelde hij het
21 ook.
erkmeester is een'doener'. Dat
is zijn type. Nuchter, eerlijk,
krachtig, maar met oog voor
menselijke verhoudingen, zet
hij zich in voor liefst concrete
doeleinden. Rabodoeleinden:
1^ er prijken er vele op zijn 'resul-
tatenlijstje' Niet het type dat
zich laat voorstaan op diepgaande be
schouwingen, waarbij in de denkwereld de
gedachten doorelkaartuimelen. Neen, een
Kerkmeester gaat het liefst, als eenmaal de
goede richting vaststaat, heel praktisch en
ook heel overwogen aan de slag. Een weg
bouwen naar het doel door er samen aan te
werken.
De hele Rabobankorganisatie heeft veel te
danken aan het 'managen', waarvoor Kerk
meester zich zo veel jaren heeft ingezet.
Hij zelf stond er altijd met heel zijn persoon
achter. Want deze praktische bouwer
bouwde niet in het wilde weg. Hij was zich
bewust waaraan en waarvoor hij bouwde.
Niet alleen concreet, maar ook 'abstract'. In
zijn afscheidswoorden tot de Regio Haar
lem laat hij het blijken: 'Dat is wat je voelt
als je jaren in deze organisatie werkt. Dat is
niet te definiëren of te beschrijven. Het zit
in je botten en je bloed'. Inderdaad, niet te
definiëren, maar wij hebben het altijd in
Kerkmeester herkend.
Zes regiojaren in Haarlem sluiten de loop
baan af. Dat soort werk heeft naar eigen
zeggen altijd het meest de voorkeur van
Kerkmeester gehad: dichtbij, met en voor
de plaatselijke banken. Maar Kerkmeester
is toch even verbaasd als we hem uit het
maartnummer van Rabobank 1972 laten
zien, dat hij toen al pleitte voor 'regionaal
overleg'. 'Heb ik dat gezegd?' Onbewust is
Kerkmeester een regioman avant la lettre
geweest, al ver voor de tijd dat de regio
conceptie tot stand kwam.
Hoe was dat bij de instelling in de regio's
zes jaar geleden? 'Het ging, en gaat nog',
zegt Kerkmeester, 'om twee dingen: de
centrale bank dichter bij de aangesloten
banken en de aangesloten banken dichter
bij de centrale bank. Typisch, in het begin
dachten vele aangesloten banken 'zo'n re
giodirecteur wordt natuurlijk ónze man,
ónze belangenbehartiger; we zouden
eigenlijk zeggenschap over zijn aanstelling
moeten hebben. Maar omgekeerd ging de
centrale bank ervan uit, dat het haar man
was, die haar doelstellingen behartigt. En
toch, ik heb tussen die beide 'visies' nooit
