CF .i.uwvu.h.iïhuim Flankerende maatregelen tobrandstof, ethanol. Technisch is het heel goed mogelijk uit tarwe, suiker en aardappelzetmeel motorbrandstof te produceren. Er zitten zelfs voordelen aan voor het milieu. De chemische produkten op basis van landbouwproduk- ten zijn afbreekbaar en ethanol als brandstof heeft hetzelf de effect als loodvrije benzine. Of een en ander in de prak tijk te realiseren is, is nog de vraag, zeker nu de olieprijzen een dalende tendens vertonen. De keuze door het Landbouwschap voor de marktgerichte aanpak van het landbouwprobleem is niet onvoorwaarde lijk. Minister Braks is er op gewezen dat bij zo'n aanpak flankerende maatregelen noodzakelijk zijn. Omschakeling naar nieuwe produkten zal vanuit onderzoek en voorlich ting begeleid en financieel gestimuleerd dienen te wor den. Bij een terughoudend prijsbeleid zullen er bedrijven in de knel komen. Koude sanering wordt afgewezen. Op deze punten vindt het Landbouwschap dat de Europese Com missie beleid moet ontwikkelen. Ook het nationale land bouwbeleid schiet tekort. Kritiek is er op de Landbouwbe groting voor 1986, omdat daarin te weinig aanzetten ge geven worden voor flankerend beleid. De landbouw kan, door zijn aard, te weinig gebruik maken van op het be drijfsleven gerichte belastingmaatregelen; de uitkleding van de WIR valt slecht. Met de verkiezingen voor het Parlement in 1986 in zicht, verlangt de georganiseerde landbouw een inspirerend landbouwbeleid. De boodschap is duidelijk. De komende maanden moet blijken in hoeverre er in Europa voldoende steun te vinden is voor een markgerichte benadering. De druk op de inkomens die het gevolg zal kunnen zijn, kan de loop van de discussie weieens sterk beïnvloeden. In dat geval zijn verdergaande renationalisaties van het beleid niet uitgesloten. Bekend is dat West-Duitsland en het Ver enigd Koninkrijk daar niet geheel afkerig van zijn. Neder land dient op zijn hoede te zijn. Voor minister Braks, die in de eerste helft van 1 986 voorzitter is van de EG-Raad van Landbouwministers, een testcase. Heel, heel lang geleden heb ik in een koor gezongen om een meisje te bewijzen, dat mijn hart slechts voor haar klopte. Haar naam ben ik vergeten, maar ik heb er een klein en ge voelig repertoire van operetteklanken aan overgehouden. Bij mij op de bank is men dus niet al te zeer ontdaan als ik van tijd tot tijd om de stress te ontlopen Strauss ofLéhar enig geweld aandoe. Toen ik vrijdagmiddag na sluiting staande voor de hartelijke haldecoratie uitbarstte in een galmend Allein, wieder al- leinbegreep iedereen dat ik geen verdriet had gelijk de eenzame Zarewich, maar de spanningen van de afgelopen dagen van me afzong. Nu moet ik natuurlijk niet overdrijven, want de spaarweek was zoals gewoonlijk best weer gezel lig. Veel kindertjes over de vloer. Letterlijk wel te verstaan, maar dat komt ervan als je tegelijk met de kleurplaat ook een doosje krijtjes verstrekt. En allemaal toch dat sinterklaasge- voel met het weggeven van bouwplaten, puzzels of kalen ders. Leuk, leuk, leuk. De stopfles met snoepjes heeft niet geleid tot enig conflict met fluoridebewuste moeders, maar wel heb ik moeite ge had om dit element van de spaarweek te kunnen handha ven. Dat kwam zo. Toen het materiaal binnenkwam werd de pot zolang op mijn kamer gezet. Het uitpakken van de ver schillende artikelen leidde zoals altijd tot enig gekibbel over de vraag wie de spulletjes in elkaar mocht zetten. Bovendien had een meningsverschil met een relatie over diens opvat tingen van rentedifferentiatie mijnerzijds tot enige bloed drukverhoging geleid. Ik trok me dus terug op mijn kamer en om de kleur en kwali teit te controleren nam ik een hartje uit de fles. Daarna ver diepte ik me in een volumineuze circulaire van de centrale bank en mijn hand bleef min of meer automatisch dezelfde richting gaan. Pas toen mijn maag begon op te spelen, zag ik wat ik had aangericht in de zoete voorraad hartelijkheid en ik zette de fles samen met enig schuldgevoel buiten mijn be reik. Ook de volgende dag echter heb ik in enkele zwakke momenten mijn handen niet thuis kunnen houden en ik be greep dat ik iets moest ondernemen om niet als ouwe snoe per over de tong te gaan. Die middag bleek dat hartjes niet overal een courant artikel zijn. Bovendien kijkt men wat ongemakkelijk als een keurig gekleed heer de winkel binnenkomt en enigszins gegeneerd de wens te kennen geeft om een kilo snoepgoed te kopen. Maar het lukte me toch en zo kon ik ongemerkt de stopfles bijvullen en zou mijn snoeplust onbemerkt blijven. Dat dacht ik dus, maar maandagochtend ontstond er nog voor ope ningstijd een joelerige samenscholing rondom de balie. Mijn Schat, riep iemand kraaiend. Pas Op, gaf een tweede gierend terug. Goede Reis, riep een derde brullend van de lach en de eerste dook opnieuw in de fles en riep hikkend uit Wat Is Uw Wit! De inhoud van de fles nu ook zelf inspecte rend begreep ik een klein, maar beslissend foutje te hebben gemaakt. Ik had in mijn poging om mijn snoeplust te verhei melijken vergeten aandacht aan de teksten te schenken. In plaats van een brave oproep om snel of goed te sparen bleek mijn eerste greep in de fles de roze harte kreet Ik Bemin U op te leveren, gevolgd door de gele waarschuwing Vraag Dat NietI Hier restte nog slechts een volledige bekentenis, die uiter aard de nodige vreugde verwekte onder het bankvolkje. Maar als beloning voor mijn openhartigheid kreeg ik een wit hartje met het opschrift Treur Niet! Menigeen is de afgelo pen week de deur uitgegaan met onder zijn arm Statig Ne derland, maar met de kreet Hartedief of Ik Bemin U op de tong. Cas Sier

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1985 | | pagina 34