Mijn drempel is gelijk aan j de vloer' nterview de heer P. D. Smet De Rabobankorganisatie kent veel markante persoonlijkheden. Eén van hen halen we hier voor het voetlicht. Omdat velen zich in deze man zullen kunnen herkennen. Voor de oudere garde een spreekbuis, voor jongeren 'van na de oorlog' één van die schaarser wordende referentiepunten. Die man is P. D. Smet. Op 2 september jl. vierde hij zijn 40-jarig dienstverband bij de Rabobank 'Sint JansteenVan die 40 jaar was hij ruim 37 jaar directeur van de bank! Alleen daardoor al is de heer Smet een man apart, maar ieder die hem kent weet bovendien: Smet is overtuigd coöperator, die als bancair vakman veertig jaar bij de tijd is gebleven. De mens voorop s Smet het 'ideaal-type' van de Rabobank-directeur? Vlak die ge- dachte niet uit. Smet is echter niet in een vakje te plaatsen. Hij is voor alles - de Zeeuws-Vlaming Petrus Domini- cus Smet, alom bekend als Piet - Smet. Maar wel zette deze Piet Smet 40 jaar lang een heel typische Rabo- man neer! Een goede vriend van Piet zei ons al: 'Piet staat tussen het volk, dus tussen zijn klanten, dus midden in zijn bank.' Met die bank is het veertig jaar geleden begonnen. 'Als vanzelf', zegt Piet. In de oorlog ben ik opgepakt en voor de 'Arbeidseinsatz' naar Duitsland gestuurd. Twee jaar in Berlijn, met 22 man in een barak, zelf koken, iedere dag 2 uur heen en weer lopen naar de gie terij. Heb de Russen zien komen, ben de stad uitgevlucht naar de Deense grens. Op 12 juni 1945 kwam ik weer thuis. Kreeg contact met kassier Bartz van de bank, die door alle oorlogsdrukte achterop was ge raakt en die schakelde mij in voor het bij werken. Ik had het diploma Middelbare Handelsdagschool op zak. Voorwaardelijk in dienst, voor f 10,- per week. We hadden een klein kantoortje achter een groot huis, maar hielden al wel dagelijks zitting. Ik deed het blijkbaar niet slecht, want op novem ber kwam ik in vaste dienst. Het balansto taal beliep in 1945 f 1 882 000,- waarvan een flink deel geblokkeerd was in verband met de geldzuivering. Piet (61weet het nog, net als zijn leeftijds genoten: zo'n bankje werd in die tijd door de andere banken beschouwd als een snoepwinkeltje. Daar werd hij in 1947 op 23-jarige leeftijd kassier van. In de notulen van de algemene vergadering van 1 6 mei 1 948 lezen we: 'Wanneer we een beschouwing over het jaar 1947 houden voor wat betreft onze bank dan valt daarbij wel als voornaam ste sensatie de kassierswisseling te ver melden. Ik spreek dan ook mijn dank uit tot de leden van het Bestuur en de Raad van Toezicht en tot onze geestelijke ad viseur, dat in mij het vertrouwen werd gesteld om het werk van de Heer Bartz voort te zetten. Op 1 augustus 1947 ver huisde ik van mijn vroegere plaats ach ter de tafel naar de imposante zetel achter het bureau, waar de meesten van u mij intussen al meerdere keren heb ben aangetroffen.' Dat snoepwinkeltje is in Piets tijd gegroeid tot een bank met f 1 70 miljoen aan balans totaal, met vier bijkantoren en met 24 per soneelsleden. Maar Piet laat graag uit oude

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1985 | | pagina 16