agboek van 'n kassier
Scheidende prof. Kriellaars
in Nuenen
kest' is een vervolg op een brochure over
het Symfonieorkest, die enkele jaren gele
den werd uitgegeven. Van deze publikatie
hebben inmiddels 150 000 exemplaren
hun weg naar de geïnteresseerde lezer ge
vonden, met name ook leerlingen van mu
ziekscholen. Het succes van deze eerste
uitgave is aanleiding geweest de brochure
over het blaasorkest te laten vervaardigen.
De tekst werd geschreven door de heer H.
van Lijnschoten, oud-directeur van de Ma-
rinierskapel der Koninklijke Marine. De
opzet was een verantwoord stuk informa
tie te geven in begrijpelijk taal en veel illu
straties in kleur en zwart/wit. Het informa
tieve karakter maakt de brochure ook ge
schikt voor onderwijsdoeleinden (bijvoor
beeld muziekscholen en hogere klassen
van het basisonderwijs).
Op vrijdag 28 juni jl. verrichtte prof. dr. F.
W. J. Kriellaars de officiële heropening
van de nagenoeg geheel vernieuwde
Rabobank te Nuenen. Deze officiële daad
stond in verband met zijn afscheid als plv.
voorzitter van de Raad van Toezicht van
Rabobank Nederland op 6 juni jl. Op de
hem kenmerkende 'door de bank geno
men' wijze schetste de heer Kriellaars de
ontwikkelingen in het functioneren van de
plaatselijke banken gedurende de periode
die hij van nabij mocht meemaken. Hij
besloot zijn openingstoespraak met de
wens dat allen, die bij de Rabobankorgani-
satie betrokken zijn, en in het bijzonder bij
de Nuenense bank, zich daar steeds thuis
zullen blijven voelen, zoals hij dat ook ge
durende een reeks van jaren had gedaan en
nog steeds doet. Namens Rabobank Ne
derland bood hij de Rabobank Nuenen de
bekende replica van de merrie met het veu
len aan.
Te midden van al die door traditie of Eindhoven voorgeschre
ven campagnes en activiteiten is er, zo ongeveer tussen de
jaarvergadering en het begin van de schoolvakanties, ruimte
voor iets bijzonders, iets speciaals, iets waarmee we het nij
vere volk weer in vreugde en blijheid aan ons binden,
kortom Het Gebeuren.
Velen voelen zich geroepen om iets bij te dragen aan de wil
de ideeënstroom rondom Het Gebeuren. Meestal wordt een
en ander op gang gebracht door de publiciteitsadviseur, een
man van wie je in elk geval nog kunt zeggen dat hij alles
ergens - al of niet in een boekje - op een rijtje heeft staan.
Dus als zo iemand me voorstelt om ons te werpen op het
organiseren van een regionaal kampioenschap hinkelen of
behendigheidswedstrijden boerenkool planten, dan neem ik
aan dat briljantere geesten dan de onze zich over de haal
baarheid van zo 'n project reeds het hoofd hebben gebroken.
Maar dat is niet voldoende en ik werp dus de vraag naar Het
Gebeuren met veel genoegen ook in het midden van bestuur
en raad van toezicht en geniet van de bijzondere beklem
ming die dat oproept. Even blijft het stil en sluipen ze a/s poe
zen rond om de hete brij. Niemand wil het eerste denkbeeld
opperen, want hij weet dat het onbarmhartig door de ande
ren zal worden neergesabeld: Als we nu eensIk heb wel
eens gedacht, kunnen we niet een keertje.
Dan barst het los, want de spanning wordt al heel gauw te
groot. Allemaal immers wel wat meegekregen, van thuis of
uit een k/uppie. De Braderie (uit vergadering van de
middenstandsvereniging), de Kunsttentoonstelling (nieuwe
vriendje van de dochter is kunstenaar), Aardappels Rapen
en andere wedstrijden ten bate van EEN PROJECT (onze
jonge agrariërs), een Fotowedstrijd (kunst, als je zelf bijna
overal eerste prijzen wint). Jeugdfeest met opblaasbaar
klim kasteel (onderwijssector aan het woord). En nu noem ik
vrij reële zaken, want soms slaat de fantasie echt op hol en
wil men kamelen huren voor rondritten langs markante
dorpsgezichten of bergbeklimmers de toren laten bestijgen,
of zak/open, paa/zitten, sneldichten en ga zo maar verder.
Is de eerste hersenstorm voorbij, dan is het voor mij tijd om,
na nog even handig de voorzitter te hebben omzeild, die
meent dat in ons dorp een schier onlesbare behoefte bestaat
naar het tentoonstellen van treinmodellen en dergelijke
(zeer bevlogen knutselaar dus, inderdaad) te komen met
mijn idee over Het Gebeuren 1985. Met brede streken schil
der ik een kleurig beeld van alle goeds dat we te verwachten
hebben van een samen met een naburige collega te organi
seren fietstocht voor het gehele gezin. Men ziet de honder
den mensen met hun Rabobanktietsvlaggetjes, de verzor
gingsstandjes langs de dijk, waar onder enorme blauw-wit
te vlaggen de mensen van hun lekke band of hun geschram
de knie worden verlost. De limonade, de broodjes, de karne
melk, de gezonde buitenlucht, het herinneringsvaantje
En zo is het dan ook gebeurd. Een groot succes in velerlei
opzichten, vooral omdat juist die dag was uitgekozen om er
de zomer op te laten vallen. Veel steun hebben we overigens
gehad van onze kleine maar zeer dappere plaatselijke toer
club, die een deel van de organisatie in handen had en be
manningen leverde voor de technische hulpposten. Dat ik
héél toevallig meelevend (en niet meerijdend) lid ben van
deze pedaalriddersgroep, heeft natuurlijk helemaal niets te
maken gehad met mijn voorstel.
Het Gebeuren is weer voorbij en over een poosje gaan we
nadenken over het komende jaar. Weer fietsen? Koorddan
sen voor amateurs misschien? Of toch een mooie braderie,
omdat ik ergens iets heb gelezen over een sjoelbak van der
tig meter, die het wel aardig zou doen. Wezien wel, er is nog
tijd in overvloed, hoewel
Cas Sier
