agboek van rn kassier
Keuringen
Gascontract
34
onderzoek en voorlichting worden in dit verband ge
noemd.
Het derde element van financiële aard in de Landbouwbe
groting dat de aandacht trekt, is de lastenverlichting voor
het bedrijfsleven. In het algemene fiscale en sociale beleid
heeft de regering verlichting aangekondigd op het vlak
van sociale premies. Voor werkgevers daalt de premie
druk met circa 1 punt, voor werknemers circa 0,7 punt.
Land- en tuinbouw komen met deze maatregelen niet
goed uit de verf. Het aantal werknemers is beperkt, dus
ook de premieverlichting. Minister Braks heeft deze situa
tie benut door een eerdere toezegging, namelijk verlaging
van de keuringskosten, nu te realiseren. Per jaar komt 80
miljoen gulden beschikbaar voor de keuringen van vlees
en 35 miljoen voor keuringen in het kader van de Keu
ringsdienst van Waren. Op deze wijze wordt op dit punt de
concurrentie met het buitenland in een betere verhouding
gebracht. Geleidelijk zullen nu alle keuringen op het re
giem van 50/50 financiering overheid-bedrijfsleven zit
ten. In de akkerbouw en de tuinbouw was dit al eerder het
geval.
Belangrijk voor de concurrentiepositie van de glastuin
bouw is het nieuwe aardgascontract dat op de valreep van
de contractperiode werd gesloten door het Landbouw
schap met de Gasunie en de Vereniging van Gasdistribu-
tiebedrijven VEGIN. De gasprijs komt circa 9 procent te
liggen onder die van voor 1 oktober. Vooral door de prijs
van de dollar is de gasprijs de afgelopen periode enorm
gestegen. Verwacht wordt dat de Europese Commissie
het gesloten contract niet zal aantasten. Duidelijk com
merciële argumenten hebben meegespeeld bij de Gas
unie. Ook bij de export van gas zullen prijsconcessies
gedaan moeten worden. In ieder geval is de tuinbouw de
eerste die van het veranderde energieplaatje in ons land
profiteert. Een aardig succes voor de sector en voor de
agrarische samenwerking.
De ligstoel was ouderwets degelijk, de parasol hield de
zon van mijn kale kruin weg en het uitzicht op de azuren zee
en de groene heuvelen vulde bijna mijn gehele geest. Een
voor hogergestemde zielen ongetwijfeld zeer begerens
waardige staat, waarvan de waarde enigszins devalueerde
doordat ik met het overgebleven deel verlekkerd vooruitblik
te naar de koele fles witte wijn bij de lunch.
Vakantie dus, en als de accountantsdienst op dat moment
een kasopname had gedaan, zou ik slechts enkele tientallen
zorgvuldig van elkaar gescheiden witte en zwarte steentjes
hebben kunnen tonen. Want daarmee en met niets anders
had ik me al geruime tijd met volle overgave beziggehou
den, witte steentjes rechts, zwarte links. Bij die arbeid werd
ik gestoord en ditmaal was het er niet een uit die eeuwige
optocht van jongelieden uit de mediterrane landen die de
stranden afwandelen met hun negotie van brillen en kleden,
maar een heer zonder uiterlijke tekenen van handelsgeest.
Keurig in het pak en met ware zwier de fraaie zomerhoed
afnemend, vroeg hij mijn aandacht in vier moderne talen om
daarna definitief over te gaan tot één daarvan. Ondanks zijn
mooie bruine ogen, die hij onthulde door zijn zonnebril
eveneens af te nemen, had hij iets, dat mijn onder de warme
zon enigszins verdampte bankdirecteursinstinct activeerde.
Met een accent waarvan je dikke randen kon afsnijden,
werd ik deelgenoot gemaakt van zijn ellende. Een doodzieke
moeder, die behoefte had aan de nabijheid van haar enig
kind, dat ik hier op het strand voor mij zag staan. En met een
dramatisch gebaar, waarbij ik zelfs een regelrecht uit een
welbekende opera geleende snik meende te horen, vroeg hij
mij of het niet onmenselijk wreed zou zijn, niet te kunnen
voldoen aan de wens van dat oudje. Maar het stadje waar ze
zieltogend lag te smachten naar zijn komst, was ver weg en
het geld dat hem in staat zou stellen er comfortabel heen te
reizen, zou nog wel dagen op zich kunnen laten wachten. Ik
kende immers de traagheid van het bankwezen. Bij dat laat
ste heb ik uiteraard vol overtuiging geknikt. En die knik
greep hij aan om omstandig te verklaren hoe gelukkig hij
was eindelijk een man met begrip te ontmoeten, een man
met een hart en zonder twijfel ook een man die een echt bui
tenkansje niet aan zijn neus voorbij zou laten gaan. Want om
toch aan geld te komen had hij besloten om zijn gouden ge
lukspenning, een munt van grote waarde te gelde te maken.
En niet bij zo 'n keiharde duitendief van een handelaar of bij
zo'n afschuwelijke bank, maar bij een gewoon en beslist
goed mens, die hij graag zo 'n voordeel gunde. Want uiter
aard wilde hij niet de echte waarde hebben; dat kon je
nooit doen bij een munt die je al zo lang geluk had gebracht.
Nee, net genoeg om de reis te kunnen maken en daarmee
het levensgeluk van zijn geliefde mama te redden
Omdat ik slechts gekleed was in een zwembroekje en ver
stoken bleek van tas of jas, kon ik aannemelijk maken dat ik
niet tot aankoop zou overgaan. Hij bleef even aandringen,
doch nam daarna zijn nederlaag sportief en verdween met
een zwierige groet uit mijn leven.
Lui leunde ik achterover en zette de blik weer op het oneindi
ge blauw ter zee en in de lucht. Iemand met zo'n verhaaltje
proberen te flessen, typisch iets voor dit warme, verwarren
de en zo lekker emotionele land, dacht ik. Op dat ogenblik
kwam mijn liefste terug van haar ochtendwandeling naar
het dorp en verraste mij met een welbekend ochtendblad.
Weliswaar twee dagen oudbakken, maar oud nieuws is ook
nieuws a/s je van niks weet.
Ik sloeg de krant open en midden in mijn gezicht ontplofte
een stevige kop over zwendel met valse munten. Daaronder
een smeuïg verhaal hoe in Amsterdam mensen op straat
werden aangehouden door een figuur die Willem lll-rijks-
daalders te koop aanbood voor een fractie van de waarde.
Als bewijs de muntencatalogus erbij en a/s argument: geen
geld en heel erg nodig snel naar huis, want.
Om mezelf te straffen voor mijn slechte gedachten van even
daarvoor, heb ik bij het eerstvolgende wandelende waren
huis dat bij mijn stoel stopte een mooie broekriem gekocht.
Zonder af te dingen!
Cas Sier
