De kredietkraan open of dicht: een dilemma! Tnest scenario: bedrijf komt m moei lijkheden, schuldenlast klimt toren hoog, ondernemer raakt vertwijfeld, bank voorziet debacle, kredietkraan dichten dan volgt nog de afwikkeling. Met in ieder geval twee verliezers, de ondernemer en zijn bank. Al wennen we er nooit aan, dit beeld is uit de laatste jaren maar al te bekend. Al Ie banken, ook de Rabobanken, kregen in die tijd met probleem- en verliesposten te maken. Dat heeft hun in de publieke opinie niet altijd meegezeten. Een bank voelde zich soms af geschilderd als een koude killer, die door het opzeggen of niet verhogen van krediet het slachtoffer verraderlijk de doodsteek toe bracht. Alsof er niet een hele lijdensgeschie denis aan voorafgegaan is! Alsof niet ge worsteld is voor herstel van de patiënt! Vele insiders in het bankbedrijf, die zich zoveel moeite voor de financiële intensive care hebben getroost, zullen zich geërgerd heb ben aan simplistische kreten als: Bank geeft geen krediet, bedrijf kapot. Een machteloze ergernis, want als bank voel je je gehouden de zaken van je cliënt, en zeker diens ziekte beeld geheim te houden. Dat breng je niet naar buiten. Dit moest mij even van het hart, want ik weet iets van de zorgvuldigheid, waarmee door onze Rabobanken én organisatie pro bleemgevallen worden behandeld. Collega J. B. M/gchelsen, die een paar jaar erva ring heeft met 'Begeleiding bijzondere be- drijfskredieten' - een apparaat dat speciaal voor probleemfinancieringen door Rabo-

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1984 | | pagina 4