agboek van71 kassier
Exportafhankelijk
37
•et alleen de verwarming
maar ook bijvoorbeeld
C02 bemesting via
aardgas is een flinke
kostenpost in veel
bedrijven.
Deze is gekoppeld aan de olieprijs. De olieprijs werkt
rechtstreeks door in de gasprijs. Naar de mening van het
Landbouwschap is dat niet geheel juist. Andere energie
bronnen, zoals de goedkopere kolen, zouden eveneens in
de vergelijking betrokken moeten worden. Verder worden
volgens het Landbouwschap ten onrechte kosten van mi
lieu-eisen die aan de olie worden gesteld doorberekend in
de prijs van gas, dat niet of nauwelijks milieubelasting ver
oorzaakt.
Een doorn in het oog is verder dat onder druk van vooral
Russische en Noorse concurrentie Nederland de feitelijke
prijs voor de leverantie van gas aan het buitenland wel la
ger wordt. Een contract met de Belgische kunstmestin
dustrie is daarvan een voorbeeld. De exportprijs van Ne
derlands aardgas ligt nog aanzienlijk onder de binnen
landse afzetprijs. Ook hieraan kunnen argumenten wor
den ontleend om tot een lagere gasprijs te komen. Een
prijs van rond 40 cent per kubieke meter is het vertrekpunt
van het agrarisch bedrijfsleven bij de onderhandelingen
tussen Gasunie en het Landbouwschap. Gasunie is bereid
de onzekerheid voor de tuinders in verband met de olie-
markt weg te nemen en heeft aangeboden een maximali
satie van de prijs in het komende seizoen op 45 cent. Een
verschil van 5 cent lijkt te overbruggen wanneer aan beide
kanten van de kloof wordt gebouwd en de minister van Fi
nanciën de bouwmeester wil zijn. Erg weinig tijd is er om
deze brug voor 1 oktober te slaan, het moment dat de hui
dige gasprijsregeling voor de tuinbouw afloopt. Het lijkt
dus, al voor de winter is ingevallen, een zwaar stooksei-
zoen te worden.
Omdat, zoals onze burgemeester het altijd weer zo treffend
en bijzonder oorspronkelijk weet te verwoorden, de Rabo
bank nu eenmaal diep is geworteld in de dorpsgemeen
schap, kon het niet anders of we deelden volop in de vreugde
van het buitenlandse bezoek.
Het bestond uit jongelieden van beiderlei kunne, die ver
dienstelijk een instrument bespeelden en te zamen een
zogenaamde brassband vormden. Ze waren afkomstig uit
het verre Amerika en in het kader van een ingewikkelde cul
turele uitwisseling op tournee langs gelijkgezinde zielen en
daarom voor een tweedaagse visite bij onze eigen harmonie
beland.
Inkwartiering geschiedde op basis van vrijwilligheid, maar
als een van de wat grovere donateurs aan het gebeuren viel
mij de eer te beurt om de reisleider, tevens voorzitter en va
der van twee blazertjes bij mij thuis te mogen ontvangen.
Pas een dag via de zuidgrens in ons land en dus nog in het
ongeschonden bezit van enkele eigenaardige ideeën om
trent ons dierbaar plekje grond in het algemeen en bankdi
recteuren in het bijzonder. Alles te zamen gaf dat ongeveer
het beeld van een Rabobankdirecteur die na een hartig ont
bijt van kaas en haring in zijn klompen stapt om per fiets
over de dijk slalommend tussen de molenwieken door zijn
werk te bereiken, waar hij jenever drinkend en tulpen kou-
wend rinkelende rijksdaalders incasseert, die hij in een wa
terdichte ijzeren kist opbergt. Na een rondleiding door ons
fraaie gebouw en een zitting op mijn kamer bleef van zijn
beeldvorming alleen nog de jenever recht overeind.
De prestaties van zijn pupillen, alsmede het samenspel met
Ons Genoegen die avond op het plein, kan ik niet op muzika
le kwaliteit beoordelen. Het klonk hard en iedereen had ple
zier, van het jongste Amerikaantje tot en met onze eigen
Toon die op zijn tachtigste nog altijd ferm de kornet bespeelt.
De hierna volgende bijeenkomst was ook gezellig, alhoewel
BiII ongetwijfeld nog mede onder invloed van mijn met gulle
hand geschonken klare meende op mijn kosten leuk te moe
ten zijn door een bejaarde mop te debiteren. En omdat je in
een dagboek eerlijk moet zijn, hier dus maar een verkorte
versie.
Bankdirecteur spoelt aan op kanibaleneiland na schipbreuk
en ziet bij plaatselijke kruidenier schalen met gekookte her
sens. Juristenhersens kosten vier schelpen, die van accoun
tants zes schelpen per pond, terwijl die van bankiers geprijsd
staan tegen veertien schelpen per half pond.
De eerste waren duur, aldus de verkoper, omdat ze van
scherpzinnige denkers afkomstig waren en de hersens van
de accountants nog duurder, omdat die bovendien nog goed
moesten kunnen rekenen. Toen de bankier daarna opperde,
dat bankiers gezien de prijs dan wel heel knappe koppen
moesten zijn, kreeg hij als antwoord: Welnee man, hoe kom
je er bij. Weet je wel hoeveel bankiers ik moet koken om een
enkel pondje hersens bij elkaar te krijgen?.
Nou kan je de stof er afblazen, maar iedereen lachte alsof er
zojuist een spiksplinternieuwe en briljante anekdote was
verteld en vooral onze geachte burgervader sloofde zich
daarbij zo uit, dat hij zelfs geheel vrijwillig meende een ver
taling te moeten leveren voor degenen die wat moeite had
den met Uncle Bil/s dictie.
Wellicht is dat er de oorzaak van dat ik via mijn onderbewus
te in de aanhef van deze bijdrage mijn edelachtbare vriend
enigszins negatief karakteriseerde.
Cas Sier
