agboek van rn kassier
Landbouwcommentaar
lieu noodzakelijk. Een deel van de geproduceerde mest zal
op een andere wijze benut moeten worden dan als mest
stof. Het gaat om miljoenen tonnen per jaar. Gemakkelijk
is gezegd dat de veehouderijsector zijn produktie dan
maar moet terugbrengen tot een peil waarop de mest wel
een afzet kan vinden. Of zoals wel eens wordt beweerd,
dat we weer naar bedrijfsstructuren zouden moeten stre
ven waarbij de mest geheel op het eigen bedrijf gebruikt
wordt. Een soort gemengde bedrijven als vroeger. Econo
misch en uit oogpunt van werkgelegenheid speelt de vee
houderij in ons land een grote rol met positieve effecten
voor toeleverende industrie, transport en havens. Vele be
langen zijn gediend bij de oplossing van het mestpro
bleem. Er is veel inventiviteit nodig van het bedrijfsleven,
samen met de overheid, om dit probleem tot oplossing te
brengen. Inventiviteit die minder traditionele oplossingen
niet bij voorbaat uitsluit, zoals het gebruik van pijpleidin
gen tussen gebieden met een overschot en gebieden met
een mesttekort of het verwerken van mest tot andere pro-
dukten. Om tot oplossingen te komen zullen belangheb
bende groepen moeten samenwerken. Op dit terrein zal in
de toekomst minder op de overheid kunnen worden ge
leund en zal het bedrijfsleven meer zelf het voortouw moe
ten nemen. De overheid zal er ook voor moeten waken, dat
ons omringende landen het minder nauw nemen met het
milieubeleid naar de land- en tuinbouw toe. Op dit punt
mag geen concurrentieverstorend beleid ontstaan. Een
belangrijke opgave voor de vernieuwde Europese aanpak.
Biotechnologie
Naast milieu en automatisering ligt er de uitdaging voor
ons land om de biotechnologie op een bruikbare wijze te
vertalen naar de land- en tuinbouw. Deze techniek maakt
het mogelijk met behulp van bacteriën en gisten stoffen
om te zetten in nieuwe produkten. Het proces van kaas- en
wijnbereiding is in feite op dezelfde beginselen geba
seerd. Door nieuwe kennis kan er op dit gebied nu veel
meer. Een belangrijke zaak voor de industrie die agrari
sche produkten verwerkt. Gist-Brocades ontving 21 juni
jl. de Koning Willem l-prijs voor ondernemerschap uit
handen van ZKH Prins Claus. Dit bedrijf heeft op het ge
bied van de biotechnologie onder meer nieuwe farmaceu
tische produkten ontwikkeld. Op het gebied van de bio
technologie zullen de krachten moeten worden gebun
deld. De Nederlandse kwekers zien dit in en hebben hun
belangen op de lange termijn bijeengebracht door samen
met de overheid een fonds op te richten dat het onderzoek
en de ontwikkeling op het gebied van de genetische mani
pulatie mee helpt sturen.
Geloof in de toekomst
Dat de land- en tuinbouw het geloof in de toekomst
nog geenszins heeft verloren blijkt ook uit het feit dat het
bedrijfsleven het onderzoek krachtig ondersteund. Vooral
het onderzoek dat oplossingen aanreikt die op vrij korte
termijn bruikbaar zijn voor de agrarische praktijk. Het
Landbouwschap heeft in de julivergadering besloten tot
een grotere verantwoordelijkheid voor de proefstations.
Ook op financieel gebied. De nadruk ligt evenwel op een
nog nauwere betrokkenheid van de praktijk. Het onder
zoekprogramma zal kritisch worden bezien. De effectivi
teit voor het bedrijfsleven zal zo groot mogelijk dienen te
zijn. Ook hier gaan inventiviteit en samenwerking hand in
hand om de problemen in de komende jaren de baas te
blijven en nieuwe aanzetten te geven.
Bij de post van vandaag zit een duur uitziend epistel,
waarin enkele in het briefhoofd met goud uitgevoerde heren
mij deelgenoot maken van hun geheel belangeloze voorne
men om mij en enkele met zorg uitgekozen anderen slapen
de rijk te maken. Ze zullen wel een aantal Heden weten te lij
men, want het klinkt weer heel erg goed en gewoon beleg
gen in pandbrieven, obligaties en al of niet tastbare aande
len blijft natuurlijk een oersaaie aangelegenheid en is bo
vendien heel wat minder lucratief dan wat de heren bieden.
En ook postzegels, oude schilderijen, diamanten, goud, an
tiek of wijn, toch al weer heel wat gewaagder, missen nog
iets.
Want wat is het anders dan de onbevredigde zucht naar
avontuur die mensen van redelijke intelligentie tot zulke da
den drijft, als het beleggen in vage koeien, die ergens in een
ander werelddeel een fortuin bijeen zouden grazen? In een
onontgonnen oerwoud, waarvan een kortstondige dictator
ooit heeft beloofd er een nieuwe hoofdstad te zullen bou
wen; in bomen die zo snel groeien dat ze elk jaar gekapt
moeten worden om het luchtverkeer geen overlast te bezor
gen; in vaten moutextract waarvoor whiskyfabrikanten zich
jaren later met handen vol goud het vuur uit de sloffen
lopen
Nee, dat kan niet alleen - laten we het lelijke woord maar
zeggen - hebzucht zijn. Dat moet iets te maken hebben met
het in elk mens levende verlangen naar de melodie der ver
ten. Soms denk ik zelf aan zo'n project. Mensen lijmen met
slachtolifanten op Groenland, met geloogd eiken bomen te
gen de hellingen van de Himalaya of onderzeese wijngaar
den voor de kust van Helgoland.
Ik vervolg mijn lectuur en lees een brief waarin me extra
korting wordt beloofd als ik me reeds nu vastleg voor een
bestelling op stijgsireners, kungfuslagen, vuurballen, parel
fonteinen en wisse/potten. Een vuurwerkfabrikant, die me
deze branchevreemde produkten wil slijten, maakt kenne
lijk gebruik van een niet geheel correct adressenbestand.
En terwijl ik me daarna buig over circulaire 43 streep 613,
jawel die over het telegiroverkeer, komt mijn vlieg weer tot
leven.
Gisteren heb ik me ter bestrijding van het beest door de
drogist een soort pen laten aanreiken. Je moet er streepjes
mee zetten op strategische plekjes en als het ongedierte zo 'n
lijntje bewandelt, heeft hij of zij onverbiddelijk de smalle
marge tussen leven en dood overschreden.
Toen ik later bijkwam van de verbale narcose, die me door
de welwillende drogist was toegediend, heb ik me zitten af
vragen hoe ik het beest zo gek krijg om over die strepen te
wandelen. En terecht, want terwijl hij alle hoeken van de ka
mer onderzoekt en daarbij zelfs mijn voorhoofd niet schuwt,
blijft hij uit de buurt van mijn dodelijke streepjescode.
En als ik ten slotte met het geweld van een superkungfuslag
of daaromtrent de pen in zijn richting werp, mis ik met vele
centimeters en hoor hem hoonlachen. Toch heb ik bereikt
dat hij achter een ver gordijn gaat zitten mokken.
Niet voor heel lang, want als ik na de brieven even onderuit
zak met het nieuwe nummer van Ra boband begint hij weer
irritant te brommen tegen het glas.
Ik denk dat ik als compromis tussen deze pen en een spuit
bus maar zo'n ouderwetse klevende vliegenvanger ga aan
schaffen. Lijmen is nou eenmaal gemakkelijker. Dat geldt
zowel voor lastige vliegen als voor be/eggingsbe/uste goud
zoekers. Cas Sier
