agboek van 'n kassier
34
de vervuiling is dan veelal niet meerte achterhalen. De be
trokken agrariër kan de schade dan niet verhalen.
Het Kamerlid J. van Noord bepleitte een verzekering voor
de land - en tuinbouw om gedekt te zijn tegen dergelijke
schade. Een idee waaraan de nodige voetangels en klem
men vastzitten, maar de moeite waard om nader te bestu
deren.
Internationaal trekt vooral het milieuprobleem van de zure
regen de aandacht. Vooral in de bosrijke buurlanden be
staat er grote ongerustheid over de gevolgen van de zure
afvalstoffen. Industrie, elektriciteitscentrales, uitlaatgas
sen van auto's en ook de landbouw worden als boosdoe
ners aangewezen. De ammoniak uit dierlijke mest zou in
de bodem verzurende neveneffecten tot gevolg hebben.
De geleerden, waaronder de Wageningse bodemdeskun-
dige prof. Van Diest, zijn het over dit laatste overigens nog
niet geheel eens. De Nationale Raad voor Landbouwkun
dig Onderzoek gaat nu een uitgebreid meerjarig onder
zoek op het gebied van de zure regen beginnen. Daarbij
wordt zowel aandacht besteed aan de schade die land- en
tuinbouwgewassen oplopen van verzuurde neerslag, als
de mogelijke relatie tussen de ammoniak uit mest en ver
zuring. Ook wordt in het onderzoek gezocht naar rendabe
le mogelijkheden om de ammoniakuitstoot te verminde
ren. Bijvoorbeeld door alleen mest te verspreiden wanneer
de weersomstandigheden daartoe gunstig zijn. Wat dit
betreft kenmerkt het landbouwkundig onderzoek zich
door zijn probleemoplossende aanpak. Een voorwaarde
om tot een effectief milieubeleid te komen.
Ook het agrarisch bedrijfsleven ontwikkelt initiatieven om
tot een schoner milieu te komen. Zo worden in verschillen
de gebieden jaarlijks acties gehouden tot inzameling van
overgebleven chemische gewasbeschermingsmiddelen.
Onlangs bracht zo'n actie in het tuinbouwgebied ten
noorden van Rotterdam circa 7 000 kilo giftige stoffen op,
die vervolgens verantwoord vernietigd werd. Bewust zijn
van de kwestbaarheid van onze omgeving speelt bij het
milieubeleid een belangrijke rol. In het beleid zal hierop de
nadruk moeten liggen. Alleen dan maken wettelijke rege
lingen kans van slagen.
De creativiteit waarmee sommigen trachten de bank op te
lichten is in mijn ogen een beter doel waardig. Maar ik ben
natuurlijk niet geheel onbevooroordeeld.
Het brede scala van mogelijkheden om de bank van haar al
of niet op coöperatieve grondslag verkregen financiële ruim
te af te helpen, strekt zich uit van subtiele pogingen om door
middel van een verkeerd geplaatste handtekening een klein
vermogen te verwerven tot aan een uit de kluiten gewassen
bom voor een kluisdeur.
Een hartstochtelijk verzamelaar van berichten rondom deze
verkeerd gerichte monetaire belangstelling ben ik niet. Maar
soms springt er eentje uit, die als vermaning en waarschu
wing een bredere bekendheid verdient.
Ooit vertelde ik hier de ware geschiedenis van de jongeman,
die met een simpel briefje op de nachtkluis van een collega
enkele mensen wist te bewegen tot het afgeven van de cas
sette aan een onschuldige buurtbewoner, die op zijn beurt
na op een bosje bloemen te zijn gefêteerd, de onderhavige
cassettes keurig afstond aan 'de meneer van de bank'.
Die jongeman hield zich niet bij één techniek, want een jaar
later zag ik hem onder de gemengde berichten terug. Met
een eveneens mislukte poging tot oplichting van een oud fa
milielid, die hij via een onder valse voorwendsels verkregen
bankrekening tot afgifte van een fors bedrag had weten te
inspireren.
Voor die nachtkluis was hij overigens vanwege een foutje in
de dagvaarding nooit vervolgd.
Ondertussen blijft de nachtkluis door haar aantrekkelijke en
open karakter een begeerd object en onlangs weer heeft
iemand zijn werkkracht en fantasie gebundeld voor een pit
tige aanval.
Deze meneer had een eigen ontwerp nachtkluispoort in el
kaar geknutseld. Een ras-doe-het-zelver was hij, want het
was van echt niet te onderscheiden. Deze nachtkluistoe
gang nu had hij over de echte geplakt met een van die mo
derne sneldrogende lijmsoorten. Zeer uitgekiend, waardoor
de cassettes keurig naar binnen verdwenen, maar niet ver
der dan de bodem van het eigen maaksel.
De eerste avond ging het goed. Op een afstandje heeft hij
staan toekijken hoe een nietsvermoedende winkelier zijn
dagopbrengst keurig in de valse gleuf deponeerde. De twee
de keer echter ging het al mis. Een oplettende ijzerwinkelier
- misschien wel dezelfde die aan zijn buurtgenoot de spul
letjes had geleverd - vond dat rondom de kluis zo 'n verdach
te lijmgeur hing. In plaats van zijn geld af te staan liep hij
naar de dichtstbijzijnde telefooncel en belde de politie.
De grote truc was toen snel doorschouwd en de tijdelijke
toegang tot de nachtkluis werd doeltreffend afgebroken,
waarbij de reeds gedeponeerde cassette kon worden gered.
De dader, die vanuit de verte wat al te opzichtig en te lang
durig was blijven toekijken werd ter plekke gevat en sloeg
door na een kort verhoor.
De rechter gaf hem geen gevangenisstraf, maar een fikse
boete onder het uitspreken van het vermoeden dat een
mens, die zo gesteld was op geld daarmee ongetwijfeld har
der zou worden gestraft.
En hoewel hij daarmee blijk gaf van psychologisch inzicht,
had hij wellicht in het kader van de zo in zwang rakende
alternatieve straf, de schuldige beter een tijdje lang aan het
werk kunnen zetten in het buurthuis. Iemand met zoveel
fantasie en kundigheid zou daar veel hebben bijgedragen
aan de levensvreugde van de jongerengroep en de bejaar
denclub. Leuke spaarbewaardozen figuurzagen, spaarvar-
kentjes boetseren en natuurlijk het zelf repareren van brie
venbussen zou er als casse... pardon als koek zijn inge
gaan.
Cas Sier
