Schuldencrisis overwonnen? Aanpassingen voor i debiteurlanden nog l j 4 een zware opgave Eind 1983 is het bijna anderhalf jaar geleden dat de internationale kredietmarkten werden opgeschrikt door de betalingscrisis van Mexico. Sedertdien is een groot aantal landen in acute financieringsproblemen terechtgekomen en hebben de internationale financiële markten zich zeer ingespannen een wereldwijde financiële ineenstorting te vermijden. De vraag rijst of de tot nu toe geleverde inspanningen voldoende zijn geweest om het acute gevaar te keren en een herhaling te voorkomen. Zullen de internationale financiële markten de komende jaren geconfronteerd blijven met een langdurige crisissituatie? c "c c Drs. F. J. S. van Bijsterveld Hoofd Internationaal Onderzoek De periode sedert de Mexicaanse betalingscrisis overziende moet geconcludeerd worden dat de partijen op de internationale kredietmark ten een alleszins respectabele prestatie hebben geleverd ten einde een internatio nale financiële crisis te voorkomen. Sedert medio 1 982 zijn er tussen debiteurlanden en crediteuren overeenkomsten gesloten om vervallende schuldverplichtingen te herstructureren voor een totaalbedrag van circa 100 miljard. Hierbij waren onge veer 25 debiteurlanden betrokken, alsme de de in de 'Paris Club' georganiseerde of ficiële crediteuren (overheden van geïn dustrialiseerde landen) en vele honderden internationaal opererende banken. Afgezet tegen een bedrag van circa 25 miljard dat in totaal werd geherstructureerd in de jaren tussen 1960-1981, is de omvang van de met herstructurering gemoeide bedragen werkelijk gigantisch geweest. Dit geldt overigens niet alleen voor de in geld uitgedrukte omvang van die herstruc turering. Ook het grote aantal betrokkenen, met name van de kant van het commercië le bankwezen, is een betrekkelijk nieuw verschijnsel. Dit hangt samen met het inde tweede helft van de jaren zeventig sterk toegenomen belang van bankkredieten aan ontwikkelingslanden. Een derde aspect van de herstructurering betreft de betrekkelijk korte tijd waarin de meeste overeenkomsten tot stand zijn gekomen. Naast de met nationale overheden en com merciële banken afgesloten herstructure ringsovereenkomsten, hebben de debi teurlanden zich ook massaal gewend tot het Internationale Monetaire Fonds (IMF). Sinds juli 1982 heeft het IMF met in totaal 32 landen een kredietovereenkomst getekend voor een totaalbedrag (over meerdere jaren) van 25 miljard. Een historisch record, dat overigens een zware last legt op de middelenvoorziening van het Fonds. Juist ook met het oog op dit laatste is ratificatie door de verschillende nationale parlementen van de reeds begin 1983 overeengekomen quotaverhoging (van SDR 61 naar SDR 90 miljard) drin gend gewenst. Naast de toegewezen kredieten van de Ondanks grote olie inkomsten kon niet worden voorkomen dat Mexico in een be talingscrisis verzeild raakte. ,T S 0 I 0 *R P

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1983 | | pagina 11