Sparei"
Het sparen heeft de mens in zijn aard
meegekregen. Van nature streeft hij
ernaar zijn leefomgeving te beheer
sen en zijn toekomst tot op zekere hoogte in
eigen hand te houden. Daarom spaart hij.
De bekende fa bei van de la Fontaine over de
krekel en de mier is een rake typering van
het nut van de spaarneiging en van het on
heil, dat op het ontbreken daarvan volgt.
Zulke oude spaarmotieven waren vorige
maand ook te beluisteren op het internatio
nale spaarcongres, dat door onze instelling
samen met de RPS/PCGD als Nederlandse
leden van de 'Groupement International'
voor de bestudering van spaarstukken werd
georganiseerd. Maar tegelijk werd daar dui
delijk, dat er aan dat sparen nog wel heel
wat meer vastzit. We zijn langzamerhand
een stuk verder dan het traditionele 'appeltje
voor de dorst' dan wel 'sparen voor een be
paald doel'. Keynes, de beroemde econoom,
kon in de jaren dertig nog een grapje debite
ren: Sparen is beslissen vandaag geen war
me maaltijd te nemen, zonder nu al hoeven
te zeggen, of, en zo ja wanneer, je hem in de
toekomst wel neemt. Raak gezegd, maar
tegenwoordig willen we meer: wie neemt
zo'n beslissing? Waarom? Hoe vaak? Voor
hoe lang? Vragen, waarop inmiddels veel
licht is komen te vallen, al zijn de exacte ant
woorden nog niet altijd gemakkelijk te
geven.
Het is thans een bijzonder gunstig tijdstip
om het verschijnsel sparen te bestuderen.
De ervaringen met de tijd van hoogconjunc
tuur staan nog tamelijk vers in het geheugen
en de nu heersende stagnatie roept vanzelf
de vraag op: hoe zal deze het sparen beïn
vloeden? Dat laatste was dan ook het thema
van het congres. Natuurlijk kwamen de ver
schillende stadia van de conjuncturele lange
Foto: 'De krekel en de mier' is een bekende fabel van de la Fontaine over het nut van sparen. Maar het is ook een tekenfilm, speciaal voor de
Rabobanken gemaakt, teneinde het jeugdsparen te stimuleren.
