4//Ta—,
C. G. A. bedankt!
problematiek gelegen was in de ongunsti
ge economische ontwikkelingen in de wes
terse wereld. Niemand kon voorzien dat de
economische recessie in de geïndustriali
seerde wereld zo lang zou aanhouden en
dat de reële rente langdurig op een onge
kend hoog niveau zou blijven. De gevolgen
voor de betalingscapaciteit van de grote
debiteurlanden zijn rampzalig geweest.
Hoewel de banken hiervoor uiteraard geen
enkele verantwoordelijkheid dragen, on
dervinden zij wel in volle omvang de nade
lige gevolgen ervan. Vooral dr. Vlak bena
drukte in dit verband dat de bankkredieten
aan de Derde Wereld, die overigens in ster
ke mate geconcentreerd zijn bij een relatief
beperkt aantal veelbelovende en uit ban
cair oogpunt aantrekkelijke ontwikkelings
landen, grotendeels werden aangewend
voor een versterking van de economische
structuur in de betrokken debiteurlanden.
Uit het voorafgaande vloeit voort dat een
oplossing van het schuldprobleem in be
langrijke mate afhankelijk zal zijn van het
welslagen van de economische politiek in
de industrielanden. De gecoördineerde
reddingsacties van het IMF en het interna
tionale bankwezen zullen uiteindelijk
slechts volledig kunnen slagen in een inter
nationaal klimaat van dalende rentestan
den, (meer) stabiele wisselkoersen, ople
vende wereldconjunctuur en vrije wereld
handel.
Het was echter niet alles somberheid wat
de klok sloeg. Dr. Vlak wees onder meer op
de voortgaande internationalisatie van het
bedrijfsleven in de industrielanden, die het
internationale bankwezen steeds nieuwe
mogelijkheden biedt, en op het reeds her
haaldelijk bewezen aanpassingsvermogen
van de internationale financiële markten.
De afsluitende constatering van zijn co-re
feraat was dan ook, dat het internationale
bankbedrijf boeiende jaren voor de boeg
heeft
Als fusies die zakelijk en objectief ge
zien gewenst zijn niet tot-stand-ko
men. of nadat zij tot-stand zijn geko
men toch mislukken, dan ligt dat in de
eerste en voornaamste plaats aan de
personen, die op dat moment de leiding
hebben.
Als ik deze stelling ook verdedig voor
de fusie, die zich in het begin van de ja
ren zeventig in het coöperatieve bank
wezen voltrok, dan is met name de per
soon van de eerste voorzitter van de
Rabobank, de heer Mertens, daarvan
het overtuigend bewijs.
De personen van Mertens. toen nog al
leen van Eindhoven, en Verhage, toen
nog alleen van Utrecht, waren beiden
van hetzelfde coöperatieve hout gesne
den en zij waren beiden ook overtuigd
van het feit, dat met name het coöpera
tief bankwezen op één stam geënt zou
moeten worden. Dit alles niet ter wille
van de macht der getallen, maar van
wege de macht der mogelijkheden.
De mogelijkheid samen sterk te staan
en meer dienstbaar te zijn voor de uit
daging, waar de jaren zeventig van de
twintigste eeuw ons voor plaatsten.
Mertens heeft als eerste voorzitter van
de Rabobank een sterk beleid gevoerd.
Ik geef de twee in mijn ogen belangrij
ke kenmerken van dat beleid aan.
Bovenaan staat zijn absolute onpartij
digheid die niet ontaardde in een pas
sieve neutraliteit. Vanaf het moment
dat de hamers vielen in de vergaderin
gen in Eindhoven en Utrecht, die tot de
fusie besloten, was Mertens niet meer
van Eindhoven, werd hij niet van
Utrecht, maar werd en was hij van de
Rabo.
Terugblikkend naar de jaren van het
proces van eenwording kan het succes
daarvan aan het uitdragen van dat een
zijn door en in de persoon van Mertens
worden toegeschreven.
In de tweede plaats wil ik wijzen op het
feit dat Mertens zich van het begin af
bewust is geweest van de nieuwe di
mensie, die voor de Rabobank uit de fu
sie ontstond. Dat inzicht in nieuwe
schaal en nieuwe mogelijkheden uitte
zich op een groot aantal terreinen. Het
sterkst heb ik het herkend in zijn voort
durende zorg en toewijding voor een
goed personeelsbeleid. Mertens besef
te dat ook het coöperatieve Rabobank-
schip voor zijn behouden vaart afhan
kelijk is van kapiteins én bemanning.
Daarvoor te zorgen en daarvoor te wa
ken was voor hem een primaire taak.
De basis voor persoon en werken van
Mertens liggen in een aantal eigen
schappen, die hij van Onze Lieve Heer
heeft ontvangen.
De gevoelsmens Mertens heeft velen
met deze eigenschappen laten kennis
maken.
Een sterk geloof in de leiding van zijn
leven en een rotsvast thuisfront waren
de wapenen die hem konden doen zijn,
wie hij was.
Mertens. namens de Rabobankorgani-
satie. bedankt!
Mr. O. W. A. Baron van Verschuer
