ter hadden juist de ledenraadsvergadering van de Vereniging van Directeuren van Rabobanken bijgewoond, waar Keiieter als opvolger van Reintjes tot algemeen voorzit ter van de VDR was benoemd. Nu is de VDR een goede bekende onder ons. Ze kan haar afkomst er- ^^1 gens ver terug in de kassierperiode dateren en haar huidige vorm is in 1973, kort na de grote Rabobankfusie uit twee verenigingen ontstaan. Het mag hier wel even vermeld worden, dat die VDR er enorm veel aan heeft meegeholpen om onze fusie tot een succes te maken. In haar kring viel het onderscheid in 'afkomst' - Utrecht of Eindhoven - al heel snel weg. Beide heren zeggen nu dan ook: daar merk je bij ons al jaren niets meer van! Is die VDR een vereniging van belangen behartigers? Ja, maar pas op. Ze behartigt natuurlijk de belangen van haar leden ruim 100), maar ziet haar taak tevens veel rui mer. Met haar kennis en ervaring wil ze ook 'dienstbaar' zijn op bancair terrein aan de belangen van de Rabobanken en hun orga nisatie. Het betekent, dat de VDR zich als een gesprekspartner ziet voor o. a. Rabobank Nederland. Er zijn immers tal van onderwer pen, waarover het goed is samen te praten. Constructief, maar dat hoeft kritiek niet uit te sluiten, zegt Reintjes. Maar beide zegslie den, de oude en nieuwe voorzitter, zien de VDR beslist niet als een apart orgaan bin nen de overlegstructuur van onze organisa tie. De VDR is immers iets heel anders dan een Kring- of Centrale Kringvergadering. Zij ervaren echter dat er goede speelruimte is voor de gesprekspartner-gedachte en hopen dat de VDR daar een royaal gebruik van mag maken. In dit opzicht is er, naar mijn in druk, ook niet veel te klagen. De verhouding met Rabobank Nederland is goed, ze kan zo nodig zelfs een beetje constructief hard te gen hard best lijden I Dat kan b. v. voorkomen als de VDR te veel op het terrein van onze overlegstructuur zou komen. De directeuren zelf weten daar overigens alles van, want ze maken immers ook deel uit van kringen en CKV. Bij dat koffiepraatje ben ik weer eens bij een paar andere dingen bepaald. Allereerst bij de vraag: hoe zie je de positie van de direc teur van een Rabobank? In ons blad ontspon zich vorig najaar daarover al een interessan te discussie, onder de kop 'Onze directeuren en aansprakelijkheid'. Reintjes zelf deed er aan mee. In zijn visie - en die van de VDR - gaat het hierom: de functies van besturen, raden van toezicht en die van directeuren hebben door de jaren heen veranderingen ondergaan en we moeten ons afvragen of die functies nog wel aansluiten op de be staande structuur. Anders gezegd: de direc teur is formeel-juridisch 'slechts' werkne mer, moet hij niet wat 'meer' zijn? De VDR is daar intern nogal mee bezig. Overigens niet krampachtig. Kelleter ziet er zelfs iets komisch in, dat je als directeur ge lijk werknemer en werkgever bent! Juri disch is dat nog ongeveer verklaarbaar, maar in de praktijk voelt een directeur zich werkgever en ondernemer. Zo wordt hij ge zien door zijn personeel en doorzijn cliënten. Zijn bestuur verwacht ook dat hij als zodanig voor de bank optreedt. Welnu, zo denkt de VDR, moet dat dan niet op de een of ande re manier in de statuten tot uitdrukking ko men? d Die 'manier' laat ik hier rusten; er zit nogal wat aan vast. Ook al omdat er van bank tot bank zoveel onderlinge verschillen zijn. Niet alleen hebben we heel kleine en heel grote banken, met alle gra dueringen daartussen, maar ook de persoon van een directeur of van de bestuursleden kan erop van invloed zijn of je al dan niet aan de positie van de directeur 'structureel'moet gaan knutselen. De beide voorzitters hou den in dit opzicht hun kruit nog wat droog, al spreken beiden zich uit voor een betere, eigentijdse rechtspositie. Maar het bestuur van de bank moet blijven! Dat mag volgens Reintjes en Kelleter onder geen beding weg of aan echte importantie inboeten! De VDR zou slechts willen dat de toch al vrijwel over al in de praktijk gegroeide verhouding tus sen bestuurs- en directeurstaken in de struc tuur van onze banken zijn neerslag vindt. Gesimplificeerd komt dat hier op neer: de di recteur bestuurt het bedrijf en het bestuur geeft de grote lijnen en bestuurt ook de zaken die naar de verenigingskant van be lang zijn. Zo zal het bestuur het rentebeleid vaststellen, evenals de marges voor de be drijfsvoering, maar binnen dat beleid moet de directeur met een eigen beleid, onder eigen verantwoordelijkheid 'pionieren(een uitdrukking van Kelleter). Het bestuur is voor een directeur enorm waardevol, zo wordt me verzekerd. Natuur lijk voor het vormgeven van beleidslijnen, maar vooral als klankbord. Het gaat immers om de gezamenlijke bank en dan is er over en weer gehoor voor wat er gedaan wordt. Zeer belangrijk is dat vooral in situaties, die niet volgens de normale spelregels lopen. Bij moeilijkheden kan de directeur bij zijn be stuur terecht, al moet je natuurlijk ook weer niet met alle probleempjes komen aanzet ten. Het bestuur is er niet voor om voor alles en nog wat a/s rugdekking gebruikt te wor den. Naar de leden toe speelt het bestuur natuur lijk de voornaamste rol. Ook dat heeft vaak een bancair accent; denk aan dat tariefbe leid en b.v. de 'probleemgevallen'. Nu is waar, dat leden bijna altijd tegelijk cliënt van onze banken zijn. Maarm.i. wil dat niet zeg gen, dat een directeur uitsluitend op de cliëntkant hoeft te letten. Hij mag ook best eens aandacht schenken aan de vraag hoe bij zijn bank de 'ledenbetrokkenheid' kan worden opgevoerd. Natuurlijk gebeurt dat ook, maar de VDR a/s zodanig heeft daar tot nu toe bij mijn weten niet veel aan gedaan. De heren Reintjes en Kelleter vielen mij bij. De versterking van de band tussen lid en bank is door allerlei oorzaak niet gemak kelijk, maar voor iedere bank toch van grote importantie. Het is helemaal geen gek idee, dat ook binnen de VDR over dit punt eens duchtig nagedacht moet worden. De direc teuren weten immers hoe de zaak in hun werkgebied staat en zouden, wie weet, een stel heel goede suggesties kunnen aandra gen. Ten slotte zijn zij allemaal directeuren van een bank mét leden! Nog een punt viel me op, misschien wel typisch voor de rol van de VDR. Zo'n directeur is zo niet eenzaam, dan toch altijd een enkeling, die een grote, praktisch ongedeelde verantwoordelijkheid draagt. Dat is een verschil met de collegiale verantwoordelijkheid van b.v. een bestuur. Zo 'n man of vrouw moet geregeld een uit laatklep hebben. Daarvoor is er het bestuur, maar Reintjes en Kelleter zien hier ook een rol voor hun VDR. De collega's moeten zich vooral ook onderling uiten, men moet open met elkaar over zijn problemen durven spre ken. Dat begint nu te komen, zeggen mij de heren, er wordt bewust aan gewerkt. Een mooi streven, want iedere directeur zal het vroeg of laat wel eens moeilijk hebben met al die snelle, vaak zeer ingrijpende verande ringen die je ook persoonlijk maar weer 'flexibel' moet verwerken. De rek wil er wel eens uitgaan. Daarom, vertel het aan je be stuur of je collega's. In het laatste geval merk je meteen, dat je niet de enige 'tobber' bent. En dat is al heel wat! Eind deze maand neemt Reintjes afscheid a/s algemeen voorzitter van de VDR op de algemene ledenvergadering in de Flevohof. Met ere, ongetwijfeld, want hij heeft altijd de goede toon gezocht en gevonden. Kelle ter, zijn opvolger, veel succes in diezelfde richting toegewenst! Vijf poten zal een directeur-schaap nooit kunnen krijgen. Wel moet hij in het stam boek zitten! Maar Reintjes, Kelleter en ik waren het - vermoedelijk met de hele VDR - roerend over één ding eens: 'direc teur-zijn van een Rabobank is een van de mooiste banen in ons land!' JRH

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1983 | | pagina 5