agboek van rn kassier
33
in het middenwesten van de Verenigde Staten, met veel
mais- en sojateelt vaak in combinatie met varkens, biedt
het Farm Bureau (één van de landbouworganisaties) een
interessant managementpakket aan. De boer kan kiezen
uit verschillende mogelijkheden zoals fiscale boekhou
ding, deelboekhouding, bedrijfsvergelijking. Maar er is bij
voorbeeld ook een basispakket met iedere maand een fi
nancieel overzicht en in november een fiscale analyse, zo
dat nog voor het verstrijken van het jaar fiscaal belangrijke
beslissingen kunnen worden genomen (bijvoorbeeld in
vesteringen in werktuigen). Zo'n basispakket wordt gele
verd voor 175 dollar (circa 450 gulden). Een extra deel
boekhouding voor een bepaald gewas of bijvoorbeeld
voor de varkens kost 20-35 dollar extra. Een aantrekkelijk
boekhoudaanbod dus, waarbij ten aanzien van de kosten
wellicht meespeelt dat de computer samen met de verze
keringsmaatschappijen van het Farm Bureau wordt ge
bruikt en ook de boer het nodige administratieve voorwerk
zelf verricht. Maar daar staat dan ook tegenover, dat twee
weken nadat de boer zijn maandelijkse gegevens heeft in
gezonden, de goed leesbare computerbewerking beschik
baar is, zodat die bij bedrijfsbeslissingen gebruikt kan
worden.
Een aanpak om hier in ons land eens nader te bezien.
De studiegroep heeft veel materiaal uit de VS meege
bracht, zoals complete computerprogramma's en boek
houdsystemen. Deze zijn beschikbaar voor geïnteresseer
den.
Het rapport zelf is verkrijgbaar door f 10,- over te maken op
gironummer 645299 ten name van het Landbouwschap te
Den Haag, onder vermelding van 'opmars computer VS-
Iand bouw'.
De Kat van Johanna is in onze familiekring het symbool voor
het zinloze, het ledige gebaar. Dat klinkt natuurlijk erg diep
zinnig en voordat u nu afhaakt wil ik met een paar voorbeel
den duidelijk maken wat ik bedoel.
Ik heb een mooie regenjas met schouderbelegsels. Die
epauletten gebruik ik niet, want ik draag namelijk zelden
een ransel, waarvan de draagbanden immers onder die be
legsels geschoven dienen te worden.
Voor mij zijn die dingen nou typisch Kat van Johanna.
Diezelfde regenjas heeft op de rug ter hoogte van de schou
derbladen een stevige lus. Vroeger werd die gebruikt om het
lange haar doorheen te halen, zodat de pruik goed bleef zit
ten als men te paard langs velden en wegen galoppeerde.
Thans is dit lusje geheel zonder zin geworden en derhalve
Kat van Johanna. Trouwens, om nog even bij die jas van mij
te blijven, dat ik hem links over rechts dichtknoop, schijnt
nog van doen te hebben met het feit dat ik dan gemakkelij
ker bij mijn degen kan komen om een onverhoedse vijand te
doorsteken.
Kat van Johanna dus.
Een anekdote over Catharina de Grote van Rusland. Zij zag
eens bij een wandeling over een van de pleinen van het
Kremlin tussen de kinderhoofdjes een eenzaam bosje made
liefjes bloeien. Ze werd daar zo door getroffen dat ze de haar
begeleidende kapitein van de garde opdroeg er een wacht
bij te zetten om te voorkomen dat mensen of paarden het
toefje bloemen zouden vertrappen.
Dat gebeurde en vijftig jaar later stond er nog steeds een
wachtpost naast het plekje waar ooit de madeliefjes bloei
den. Het bevel van de tsarina was nooit herroepen en daar
om bleef er een soldaat op wacht, dag in dag uit, jaar in jaar
uit.
Alweer het Kat van Johanna-effect.
Maar zult u zeggen, wie is nu de kat van Johanna?
Johanna is een vriendin van oudsher en vroeger verzorgde
zij met veel liefde en toewijding een oeroude kat, die zij als
jong poesje had cadeau gekregen van iemand die haar dier
baar was. Een Hef dier, doch nauwelijks meer van deze we
reld. Bijna blind en gedeeltelijk tandeloos sleet ze haar laat
ste dagen op een oude deken in een zijkamertje.
Niet meer zindelijk, helaas. De dagen dat zij in verre tuinen
en parken op jacht ging en de sporen van haar verblijf zorg
vuldig begroef zoals het een nette kat betaamt, waren allang
voorbij.
De grote boodschap werd nu gedaan op het zeil in de omge
ving van haar deken. En als dat was gebeurd strompelde ze
terug om verder te dromen van maanlichte nachten en sier
lijke, slanke katers, of waar oude katten ook van mogen dro
men.
Maar voor ze weer terugkeerde naar haar rustplaats maakte
ze altijd en onveranderlijk een paar vage graafgebaren op
het gladde zeil. En wie heel goed keek zag er de schaduw in
van het vroegere begraven van haar excrementen. Voor de
kat nog slechts een heel bleke herinnering. Er moest iets
worden gedaan, maar wat ook alweer? O ja, iets met de
voorpoot.
Zo werd de oude kat van Johanna voor ons het symbool voor
gebaren en zaken, die hun zin hebben verloren, maar toch
worden gedaan.
Wat ik hier eigenlijk eens kwijt wou is, dat bij alle commer
ciële noodzakelijkheden in onze coöperatieve bankorganisa-
tie solidariteit geen Kat van Johanna moet worden. Geen
vaag en zinloos begrip dat hoogstens goed is om wat kleur te
geven aan een jaarverslag of een woordje op een ledenver
gadering. En toen ik deze moeilijke, maar uit het hart gegre
pen zin had neergeschreven, greep ik met een automatisch
gebaar in mijn zak naar een sigaret.
Maar ik rook al jaren niet meer! Cas Sier
