Over lange latten en korter werk i Kijk eens naar die skisporen van de langlaufer. Als een tweeling van lij nen of bogen tekenen zij zich af in de wijdte van de serene sneeuw. En straks, al voortglijdend lijken ze moeiteloos samen te vloeien in ruimte en tijd. Een mooie gedachte. Maar je moet er in de stemming voor zijn, voor zo'n pretentieloze impressie. Want wie zich niet boven de da gelijkse beslommeringen kan verheffen, zal heel andere gedachtenassociaties krijgen. Hij gaat meteen verder tobben over een 'tweesporenbeleid', het meeslepende the ma van 'financiëlegezondmaking'én 'werk- gelegenheidsbevordering'. De witte, zachte sneeuw wordt dan een kil en koud klimaat waarin ruimte en tijd zich beangstigend ver nauwen door de eigen knelpunten. Het is maar hoe je het bekijkt. Ik voel me in ieder geval gedrongen de 'ADV' dit jaar nog even onder ogen te zien. Dat is een spoor, dat ze ker met ons mee over de grens van de jaar wisseling heentrekt en naar alle verwach ting binnenkort ook bij onszelf terechtkomt. De drie letters kwam ik in stukken tegen: ADV staat voor arbeidsduurverkorting. Een zaak, waarover nu ik dit schrijf alom veel te doen is en waarover we ongetwijfeld bij het verschijnen van dit nummer nog veel meer zullen hebben kunnen horen. De grote poli tiek, d.w.z. de verlangens van werkgevers organisaties, vakbeweging en regering, laat ik overigens ter zijde. Het is al moeilijk ge noeg om iets te zeggen over de eventuele toepasbaarheid van de ADV in ons eigen be drijf. Hoe meer ik me in de ADV verdiepte, hoe ingewikkelder mij het werd. Ik troost me met de gedachte dat ik niet de enige ben. ADV en werkgelegenheid worden in één adem genoemd, want de eerste is één der instrumenten bij de bestrij ding van de werkloosheid. Het gaat er niet om de mensen meer vrije tijd te geven zoals indertijd bij de invoering van de vrije zater dag. Nee, van arbeidsduurverkorting wor den twee dingen verwacht: zo mogelijk meer banen en als dat niet lukt dan toch ten

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1982 | | pagina 4