rr//
l#7//
Nieuw alarmcommunicatiesysteem
viteit Beveiliging Aangesloten Banken in
Eindhoven, die de aanleg van het alarmsy
steem coördineert en waarnaar ook de
aanvragen voor aansluiting daarop moet
worden gezonden, geselecteerd. Met deze
huisinstallateurs is een regelmatig overleg
over de te volgen beveiligingsmethodiek
(welke risico's en hoe ze moeten worden
afgedekt).
De nu op te zetten beveiligingsinstallaties
bevatten in ieder geval: overval-alarmering
(overvaldrukknoppen), kluisbeveiliging
(door middel van detectoren) en insluipbe-
veiliging, eventueel aangevuld met brand-
signalering.
Uiteraard zijn de systemen voorzien van
noodvoeding en zijn ze tegen sabotage be
veiligd.
Naar verwachting zullen eind van het jaar
zo'n 500 bankkantoren in ons land op het
nieuwe alarmsysteem zijn aangesloten. Dit
aantal zal in de komende jaren worden uit
gebreid tot circa 3500 kantoren. Binnen de
Rabobankorganisatie zijn inmiddels al en
kele proefaansluitingen gerealiseerd. Voor
1 987 dienen in ieder geval alle hoofdkan
toren van Rabobanken aangesloten te zijn.
De totale investering in het nieuwe beveili
gingssysteem zal voor het bankwezen in
eerste instantie meer dan 65 miljoen gul
den bedragen. Los daarvan moeten de
banken jaarlijks circa 18 miljoen gulden
gaan betalen aan de PTT voor abonnemen
ten op het alarmcommunicatiesysteem.
Per aan te sluiten kantoor komt het abon
nementsgeld voor de banken in onze orga
nisatie uit op circa 5000 gulden per jaar.
Daarbij komen dan uiteraard nog de kosten
voor de huisinstallatie, die per kantoor lig
gen tussen de 10 000 en de 1 5 000 gul
den afhankelijk van het kantoor en de om
vang van het systeem.
Geen achterblijvers
De kracht van het nieuwe alarmcommuni
catiesysteem is, behalve in de technisch
geavanceerde opzet, vooral ook gelegen in
de bereidheid van de betrokken geldinsti
tuten om gezamenlijk de schouders te zet
ten onder de invoering ervan in het hele
land. De bedoeling is dat alle bank- en
postkantoren worden aangesloten.
Wat onze eigen organisatie betreft: de be
veiliging van de kantoren en de bescher
ming van het personeel, alsmede de in be
waring gegeven eigendommen van cliën
ten, is een zaak die alle Rabobanken even
zeer aangaat.
Willen we die constatering kunnen waar
maken, dan is de volle medewerking nodig
van besturen en directies van onze banken.
Er mogen geen achterblijvers zijn, want dat
zou niet alleen het aanzien kunnen scha
den van onze organisatie, maar van het he
le bankwezen. Bij deze beveiligingsketen
geldt, evenzeer als in andere gevallen, dat
hij zo sterk is als de zwakste schakel.
JD
Ik had een vrije dag. Een mededeling die tot misverstand zou
kunnen leiden, want ik heb zelden zo gezwoegd als gisteren.
Een van de kinderen, die evenals zijn hartsvriendin woont en
werkt in de schaduw van de Dom, bleek ineens aan de beurt
te zijn voor een nieuwe woning.
Bij zo'n blijde gebeurtenis is bijstand van velerlei aard wel
kom, waarbij liquiditeiten uiteraard een beslissende rol spe
len. Doch daarnaast is ook andere hulp geboden. Er moesten
meubels gemonteerd, gaten geboord, geverfd, schoonge
maakt, gordijnen opgehangen, kasten versjouwd, licht aan
gelegd, een veelheid van karweitjes die in korte tijd dienden
te worden afgedaan. Vandaar mijn aanbod om een dagje als
ongeschoold verhuizer en hulpmonteur aanwezig te zijn.
Ik was het grootste deel van de dag alleen, want er moesten
immers ook allerlei zaken worden overgebracht vanuit ka
mers en ouderlijke huizen.
Alleen zijn in een chaos is niet mijn liefste bezigheid, dus
ging ik hard aan het werk. Ik miste mijn kopje koffie om half
elfen ik miste mijn glaasje melk om halfeen. Van tijd tot tijd
werd er weer een lading dozen, zakken en onduidelike plan-
tengroeisels om me heen gedumpt, waardoor de puinhopen
steeds groter werden en het werken niet eenvoudiger,
ik sjouwde en timmerde, boorde en transpireerde en pro
beerde alleen het naastbijzijnde karweitje te zien. Toch
kreeg ik langzamerhand een gedeprimeerd gevoel, dat werd
versterkt doordat ik steeds meer moeite kreeg met het hef
fen van mijn armen. Dat ik die de volgende ochtend nele-
maal niet meer omhoog kon krijgen, wist ik gelukkig nog
niet. Het scheren daarnet ging zeer onbeholpen!
Toen ik even later achter elkaar een verkeerd gat had ge
boord, op een foto!ijst was gaan staan en de boormachine op
mijn tenen had laten vallen, was mijn humeur gedaald tot
beneden nul.
Ik dacht nu zeer negatief over verhuizen in het algemeen en
over deze verhuizing in het bijzonder. Er was geen telefoon
dus morele steun van buiten bleef me eveneens ontzegd.
En toen ik moe en bezweet probeerde op adem te komen
werd er gebeld.
Voor de deur stond een leuk meisje met een arm vol boeket
ten. Terwijl ik de deur opende dacht ik chagrijnig, dat ik ook
niet wist waar ergens mijn jasje lag in de rommel, zodat ik
niets zou kunnen kopen.
Maar met een vriendelijke lach was zij me voor: Deze bloe
men meneer, mag ik u aanbieden namens de Rabobank!
Was het de kleur van het boeket en haar aardige gezichtje, of
waren het die vertrouwde klanken van het woordje rabo-
bank?
In ieder geval zag ik ineens weer dat buiten de zon scheen en
ik voelde dat de grauwsluier van vermoeide treurnis van
mijn gemoed verdween.
Ik bedankte haar en nam de bloemen aan. Ze waren welis
waar niet voor mij persoonlijk bestemd, maar het gebaar
van mijn collega 's was echt aan mij besteed.
Ik vond wonder boven wonder een vaas, vulde haar met wa
ter en deed het papier van de bloemen af. Er zat een kaartje
bij Van harte welkom in Overvecht namens de Rabobank.
Er was een plekje vrij voor het raam, ze stonden er goed en
straalden iets uit, waardoor ik werd aangestoken. Zouden
bloemen dan toch van mensen houden?
In ieder geval ging de verdere dag alles goed. En toen we die
avond uit plastic bakjes een Chinese maaltijd tot ons namen
- de borden waren nog zoek - voelde ik me een tevreden
mens.
Cas Sier
