Boons: tweeledige boodschap
Een terrein waar heel wat is gebeurd.
Boons kan er uit eigen ervaring over mee
praten. Traditioneel waren wij, en dan be
perk ik me even tot Rabobank Nederland,
wat de kredietuitzettingen betreft eigenlijk
vrijwel uitsluitend gericht op de coöpera
tieve sector. De nu (helaas) voorbij zijnde
periode van groeieconomie heeft dat gron
dig gewijzigd: de deuren gingen wijd open
voor de kredietverlening aan binnenlandse
ondernemingen en aan het buitenland. Dat
is met beleid goed gelukt. We handhaaf
den ons marktaandeel in de coöperatieve
sector en verwierven een redelijk aandeel
bij het grote niet-coöperatieve bedrijfsle
ven. Een zeker niet onbelangrijk deel van
die 'kredietportefeuille' is te danken aan de
resultaten die Rabobank Nederland en de
aangesloten banken gezamenlijk met 'me-
ta'-financieringen hebben weten te berei
ken.
Hand in hand hiermee ontwikkelde zich
ook de financiering betreffende het buiten
land. Dat is beslist geen op zichzelf staand
verschijnsel geweest. Het gaat hier meest
al om kredietverstrekkingen die direct of
indirect voortvloeien uit exporttransacties
van Nederlandse ondernemingen. Dus van
Burghouts: solidariteit in werk
Onderbelicht? In 1975 was ons sociaal be
leid toch al behoorlijk uit de kluiten gewas
sen? Burghouts lijkt die vraag te hebben
verwacht. 'Natuurlijk is dat zo. Maar waar
is ook, dat het in ieder bedrijf, ook bij ons,
erg moeilijk is de sociale sector gelijkwaar
dig te krijgen. Velen belijden met de mond
graag de volledige integratie van het socia
le in het ondernemingsbeleid, maar de
praktijk is verre van gemakkelijk. Dat ligt
niet alleen aan de andere sectoren, het ligt
met name ook aan de sociale sector zelf. In
tegenstelling tot bijvoorbeeld de bedrijfs
economische factor kan die meestal nau
welijks 'harde' cijfers produceren. Je moet
er voor een heel stuk in geloven! Daarom
zal sociale zaken het altijd een tikje moeilij
ker hebben dan andere managementsge-
bieden. Je moet als het ware van een lager
trapje omhoog boksen!'
De Rabobankorganisatie heeft een heel
goed sociaal systeem opgebouwd - Burg
houts knikt instemmend - maar er zijn na
tuurlijk ook spanningsvelden. Wat is nu de
belangrijkste? 'Dat is de werkgelegenheid.
Die wordt in zijn geheel en ook op onderde
len bepaald door allerlei, soms onderling
tegenstrijdige, externe en interne factoren.
Ik noem maar even als voorbeeld de huidi
ge, zwakke conjunctuur en meer intern de
effecten van bijvoorbeeld automatisering,
invoering van de bankadviseur en het rela
tiebeheer bedrijven. Het is een gigantische
opgave al die processen zó in de hand te
houden, dat er geen al te schokkende din
gen kunnen gebeuren. Keiharde garanties
voor de werkgelegenheid - in de zin van:
we garanderen 28 000 arbeidsplaatsen -
zijn absoluut niet te geven. Daar ben ik dan
ook niet voor. Maar ook zonder die garan
ties is er een zware klus, die we wél op ons
moeten nemen. Dat is dat wij zoveel moge
lijk, met alle kracht, streven naar behoud
van de werkgelegenheid voor de mensen
die we in dienst hebben. Ook hier geen har
de garantie, maar wel een hard en serieus
voornemen! En dat streven lukt alleen,
wanneer onze mensen bereid zijn zich
flexibel op te stellen, zowel naar functie als
standplaats. Ik denk dat dit één van de be
langrijkste topics van de huidige en ko
mende tijd zal zijn, die ook in sociaal-psy
chologische zin diep zal ingrijpen; we zul
len eraan moeten wennen en het tegen de
achtergrond van de problemen ook moe
ten begrijpen. En aan meewerken!'
Burghouts denkt nog even verder. 'We
moeten zorgen dat we ons eigen huis, dat
wil zeggen de hele organisatie, op orde
houden. Ik ga er vanuit dat we allen samen
ons verantwoordelijk voelen voor degenen
die bij ons in dienst zijn. Dat betekent, dat
het teveel aan medewerkers op de ene af
deling, of van de ene Rabobank, in bewe
ging moet komen in de richting van een an
dere afdeling of bank waar nog ruimte is.
Daarvoor is de al genoemde flexibiliteit van
de medewerkers nodig, maar zeker óók de
royale medewerking van die andere bank,
die 'ruimte' heeft! Het komt erop neer, dat
we in het voetspoor van de vele solidari-
teitsregelingen op financieel gebied die
solidariteit ook gaan toepassen op de
werkgelegenheidsaspecten. Dat moet
kunnen! Een paar jaar geleden wees een
sociaal beleidsplan in die richting, leder
een zei direct ja, maar het was toen nog
geen realiteit. Nu wel!
'In feite komt het erop neer dat we een
soort interne arbeidsmarkt moeten gaan
organiseren. Is er een vacature, dan eerst
kijken of die uit het zwevende bestand van
de organisatie is te vervullen. Het gaat niet
zozeer om een centraal landelijk systeem.
Laten we maar denken aan een 'markt', die
via de regiokantoren loopt.'
'Nationaal - en ook internationaal - ge-
onze eigen cliënten! Vooral ook in onze
'traditionele lijn' was dat te merken. De
coöperatieve sector is namelijk in steeds
belangrijker mate importeur en exporteur
geworden. Niet zonder reden hebben wij
de laatste tien jaar onze buitenlandse
diensten sterk uitgebreid. Op dit punt kun
nen wij alles wat voor im- en export aan
bankservice nodig is bieden. De coöpera
ties zijn zich dan ook in toenemende mate
voor die dienstverlening tot ons gaan wen
den. Hetzelfde zagen we gebeuren van de
zijde van het niet-coöperatieve bedrijfsle
ven, waarmee steeds bredere en intensie
vere relaties ontstonden.'
Ondertussen is de situatie, waarin we wer
ken, veranderd. De forse groei van enkele
jaren geleden heeft plaats gemaakt voor
een stagnatie in de stijging van de krediet
verlening! Boons weet het, maar hij heeft
een rustige, tweeledige boodschap,
waaruit vertrouwen spreekt: 'Zorg
altijd, maar zeker nu, voor een goed
kredietbeheer; daardoor beperkt men
de verliesrisico's in de bestaande
portefeuille maar ga tegelijk op basis
van dat beheer op verantwoorde
wijze nieuwe relaties benaderen!'
Een mooi voorbeeld daarvan is ons Mapex-
project. Onze banken kunnen en moeten
exporteurs van groente, bloemen of
bloembollen een totaal-pakket aan dien
sten aanbieden. Dat is actieve acquisitie,
het vereist dat onze banken er bij hun rela
ties zelf mee voor de draad komen! Boons:
'Sommige banken hebben in dit opzicht
nog last van drempelvrees, ze zijn het van
ouds niet gewend, maar het is opvallend,
dat waar de Mapex-aanpak gebezigd
wordt, de resultaten hoog zijn. We zijn ze
ker van plan met deze formule ook andere
delen van het bedrijfsleven te gaan bena
deren.'
