In de schoenen van de Rabo...
Rabo
van belangenbehartiging
naar expansiedrift
De financiële problemen in de nederlandse 1.
boerengezin weet wel minstens één bedrijf, -
lossing niet meer op te brengen zijn. Terwi
landbouw stijgt, komt de Rabo met het beric]
van deze coöperatieve bank in 1981 alleszins
Dit feit roept natuurlijk de vraag op wat hi
"dat de Rabobank niet alleen vóór maar ook -
ondernemers in Nederland is".
d van de Rabo en hebben zelfs de plaatselijke Rabo-
en zeggenschap over de bestemming van de winst,
t wordt niet meer uitgekeerd maar toegevoegd aan
Buiten de
tgere
ze meer ruimte wil hebben voor credietverstrekking met grote
risico's (bijv. bij financiering van grote bedrijven). Over
de mogelijkheid om de tarieven voor leden te verlagen wordt
worden minder soepel behandelt als vroeger door de verre
gaande schaalvergroting binnen het bankwezen. Wie behartigd
ook alweer de belangen van de boeren?
De secretaris van het nederlands agraries jongerencontact
concludeert dat het Rabo-concern niets doet om de positie
van de gemiddelde boer te verbeteren, de bank staat volledig
achter het officiële landbouwbeleid dat op grootschaligheid
mikt en op vervanging van arbeid door kapitaal. De winsten ga
onder andere naar het buitenland.
Coöperativo'de centrale bank van Argentinië en'Sona
de Algerijnse staatsolie en gas maatschappijDeze le
die daar het meest behoefte aan hadden. Het overgrote
van de productie aktiviteiten werd bestemd voor de co:
tie van de midden en hogere klassen en voor de export
voedsel. Alleen dié zakenlieden werden gesteund Van w
Getrouwelijk - dit is letterlijk - staat
hier afgedrukt de tekst van een pam
flet, dat enige tijd geleden verspreid
werd, toen Lardinois een gastcollege gaf op
de Wageningse Landbouwhogeschool.
Uit welke hoek het precies komt is mij niet
duidelijk. Twee 'bronnen'worden genoemd,
maar de auteur(s) blijven anoniem. Is het
een actiegroep, zijn het studenten? Inhoud
en taalgebruik zijn in ieder geval niet van het
niveau, dat je van studerenden zou ver
wachten. Ook de esprit van het studentikoze
ontbreekt helemaal: de aanval op de Rabo is
van een loodzware ernst, die blijkbaar op de
voorhand de eigen grieven en eigen motiva
tie onomstotelijk waar acht.
Dat maakt het ons wel erg gemakkelijk een
stel van die onomstotelijkheden omver te
kegelen. De pamflettist had zichzelf en ons
dat kunnen besparen, als hij zich maar even
in onze geschiedenis en huidige werkwijze
had verdiept. Maar hij is blijkbaar niet verder
gekomen dan het lezen van de titel van het
gedenkboek bij ons 75-jarig bestaan: 'Van
exponent tot componentdat was al genoeg
voor het vinden van een venijnig opschrift
boven het pamflet. Jammer, want nu weet
hij nog niet, dat wij nooit winst uitkeren. Die
wordt al sinds 1898 toegevoegd aan de re
serve! Dat staat sinds jaar en dag in de statu
ten van iedere Rabobank. En zou die auteur
een blik op onze hedendaagse praktijk heb
ben geworpen, dan zou hij weten, dat de
leden nog net als in de nostalgische dagen
van weleer de bestuurscolleges kiezen en
dat het organisatiepatroon van algemene
vergaderingen, kringen en Centrale Kring
vergaderingen ook nu een geduchte vinger
van de brede basis in de pap garandeert. Ten
slotte is die Rabo immers net als toen ze be
gon: een coöperatie.
De grote grief is blijkbaar: de Rabo
doet niets (meer) voor het belang van
de 'gemiddelde'boer. Waarom niet?
Omdat de Rabo uit de winst reserves op
bouwt en over de mogelijkheid om de tarie
ven voor de leden te verlagen 'niet eens
wordt gesproken
Och, arme, wat moet je daar nu weer op
zeggen Als er één ding is, dat ons in het re
cente verleden kopzorg heeft gebaard, dan
is dat het rentetarief. Herhaaldelijk hebben
we er in dit blad over geschreven en geloof
