Landbouwcommentaar
aan bescherming van produkten uit de alternatieve land
bouw. Er is een Europese richtlijn in voorbereiding waarin
wordt aangegeven wat wel en niet op etiketten van land
en tuinbouwprodukten mag staan. De alternatieve land
bouw claimt daarbij dat de term 'biologisch' of'organisch'
alleen mag slaan op produkten die geproduceerd zijn zon
der hulpstoffen als kunstmest en bestrijdingsmiddelen. In
een ontwerprichtlijn heeft de Europese Commissie dit
overgenomen.
De 'gangbare' landbouw maakt hiertegen bezwaar. Im
mers, agrarische produkten blijven natuurlijk, biologisch
of organisch, los van de vraag of daarbij hulpstoffen zijn
gebruikt. Ook is nog niet duidelijk hoever de overheid
moet gaan in het beschermen en controleren van de wijze
van produktie. Kwaliteit en gezondheid zijn zaken die dicht
bij elkaar liggen, maar niet verward mogen worden. Be
scherming van het ene soort produkt mag niet automa
tisch leiden tot minderwaardigheid van het andere. En hoe
bepaalt de overheid de te hanteren regels en normen? De
gangbare landbouw dingt evenals de alternatieve naar de
gunst van de consument en is derhalve alert op regelingen
die haar in een ongelijkwaardige positie zouden kunnen
brengen. Daarom zullen speciale voorschriften zo veel
mogelijk op objectieve maatstaven gegrond worden. Toch
ziet het er naar uit dat de lijst van produkten met officiële
landbouwkwaliteitsregels verder wordt uitgebreid. Na
Rijksbotermerk, het scharrelei en de scharrelvarkens
straks de alternatieve boerenkool.
Zoals reeds gezegd, heeft de economische terugslag ook
gevolgen voor de vraag naar alternatieve landbouwpro
ducten. De indruk bestaat dat de consumentenvraag niet
sterk meer groeit. Aan de andere kant trekt de alternatieve
landbouwproduktie nogal wat jonge mensen aan.
De werkloosheid buiten de landbouw en de economische
druk binnen de landbouw kunnen dergelijke van de gang
bare landbouw afwijkende ontwikkelingen in de hand wer
ken. Een zaak waar de totale land- en tuinbouw niet te licht
aan voorbij kan gaan.
Na de Centrale Kringvergadering stond ik in de iift met een
voormalig directeur van onze organisatie, iemand wiens
wellevendheid bijna spreekwoordelijk was, zodat het geen
wonder mocht heten dat hij bij het naderen van een derde
passagier poogde de geheimzinnige straal te onderbreken,
die het sluiten van de deuren veroorzaakt.
Maar wat met een stevige dip/omatenkoffer steeds lukt,
ging niet op voor een dure hoed van klassieke Engelse snit.
De deuren gingen meedogenloos toe en toen zij zich
na enkele seconden weer openden, zag het fraaie hoofddek
sel er niet zo smakelijk meer uit.
Wat later dwalend door de neonspelonken waarboven onze
Rabobank Nederland troont, zag ik hoe iemand poogde een
briefje van tien te wisselen bij een automaat. Een school
voorbeeld van de mens, die niet langer meester is van de
machine. Keer op keer stak de man het briefje zorgvuldig in
de daarvoor bestemde gleuf, maar met een pesterige traag
heid schoof de automaat het biljet weer terug. Gepokt
en gemazeld als ik ben in bancair dienstbetoon bood ik mijn
hulp aan en wisselde zijn tientje. Het zag er authentiek uit en
voelde redelijk echt aan, zodat de machine wel eigen rede
nen zal hebben gehad om de transactie te weigeren.
Misschien stond het gezicht van de man haar niet aan of
wellicht had ze gewoon een slecht humeur.
Meer en meer gaat de machine een eigen bestaan leiden
met andere normen en wellevendheid noch medegevoel be
hoort daartoe.
De tijd vergaat snel en het beeld dat we vroeger van de toe
komst hadden blijkt meestal niet te kloppen met de heden
daagse werkelijkheid. Nog onlangs zag ik op de televisie
een boeiende science fiction film. Kosten nog moeiten ge
spaard om er een mooi kijkspel van te maken. Super geniale
geleerden in een laboratorium met ingewikkelde machi
nes, apparaten waaruit buizen staken met borrelende
vloeistoffen, bollen die minibliksems uitwisselden, alles was
gedaan om ons een technologisch zeer geavanceerde
maatschappij te suggereren. Maar toen de held van het ver
haal iets moest berekenen dat het blote hoofd te boven ging
en ik als vanzelfsprekend aannam dat hij zich zou wenden
tot het dichtstbijzijnde toetsenbord met aansluiting op een
computergigant, greep hij in de zak van zijn laboratorium-
jas en haalde een rekenliniaal te voorschijn...
Toch was die film amper twintig jaar oud!
De dreigingen van morgen, die men ons heden schildert zul
len er dus ook wel weer anders uitzien. Maar of het zal mee
vallen?
Tot die hedendaagse werkelijkheid behoort nu dus ook de
GUA en dat gaat nog heel wat problemen geven, zowel van
praktische als emotionele aard.
Vroeger kon iemand na vieren met een gerust hart een cre
diteur tegemoet treden met een welgespeeld 'Wat jammer
nou toch, dat de bank al dicht is, anders had ik je graag
even...'
Strakjes ben je verplicht om met je schuldeiser mee te lopen
naar de dichtstbijzijnde gelduitgifteautomaat en kan hij al
thans een deel van zijn vordering incasseren.
Zo heb ik zelf een klant, die - overigens geheel ten onrechte
- met veel zelfbeklag en geweeklaag over zijn echtgenote en
het gat in haar hand, geld van zijn rekening haalt.
Bij ons kan-ie rekenen op een redelijke sluitingstijd en op
wat meewarige geluidjes met een opbeurend woordje toe.
Maar als hij straks naar de GUA wordt gestuurd, bij nachten
ontij, hoeft hij niet op enig medelijden te rekenen.
De sprekende chip is uitgevonden en emoties bij computers
zijn al geruime tijd onderwerp van de populair-wetenschap-
pelijke rubrieken.
Het wordt nu hoog tijd dat we de machines enig gevoel voor
wellevendheid en medelijden bijbrengen.
Een vriendelijk woord, ook al wordt het slechts voortge
bracht door een stukje silicium en wat koperdraad, zal stress
helpen voorkomen. Alles met mate echter, want de GUA le
vert alleen het geld, maar voor de goede raad wil ik graag
blijven tekenen voorlopig.
Cas Sier
