zegd meer de ruimte. Wordt daar nu mee voorkomen, dat onze huidige generatie haar eigen Veluwe niet verder 'opeet'? Zo links en rechts dus het kapmes erin? 'Nee, bespaar me dat,' zegt mr. Fokkens. 'We willen juist, maar dan ook heel doelbe wust, conserveren wat er nog is. Er is in de loop der jaren wel het een en ander verlo ren gegaan. En het is bepaald noodzakelijk om hier en daar verbeteringen aan te bren gen.' Het is een hele waslijst wat er moet worden opgeknapt. Kwaliteitsverbetering van bij voorbeeld sprengen en beken, die heel vaak droog zijn komen te liggen, van heide velden, zoals de Ginkelse en Edense heide, die voor een groot deel zijn vergrast en daarom afgeplagd dienen te worden. Op korte termijn wordt een aantal zandwe gen op de Veluwe voor het gemotoriseerde verkeer afgesloten, fietspaden aangelegd met de daarbij behorende picknickplaat sen en stiltegebieden gecreëerd. Er is op de Veluwe werk bij de vleet. Dat biedt derhalve mogelijkheden voor men sen zonder werk, die uit de groene sector of de landbouw komen. In de bossen is het vaak een dringende zaak geworden de Amerikaanse vogelkers te gaan kappen. Dat moeten vakmensen doen en niet de een of andere kantoorklerk die nou toeval lig geen baan meer heeft. Niet het systeem dus van het verfoeilijke 'werkverschaffen'. Bij de provincie Gelderland is men er een beetje verbolgen over, dat de landbouw zich bij de studie over het landschapsplan bij voorbaat buitenspel heeft geplaatst. De betrokken organisaties wilden er beslist wel het hunne over zeggen, maar zagen het toch niet zitten in de provinciale bege leidingscommissie plaats te nemen. 'Een omissie,' meent Fokkens. 'Want in het inte rimrapport is gesteld dat overmatige be mesting op sommige plaatsen tot sterke verontreiniging van bodem en grondwater leidt. Daarmee, met die simpele constate ring alleen al schop je tegen het zere been.' De Veluwe moet over, pakweg, 25 jaar nog even vrij en fijn zijn als nu het geval is. Ze is nu eenmaal een zeer belangrijk recreatie gebied, dat economisch gezien drijft op de toeristische kurk. Al met al is het natuurlijk een geweldig iets dat het nog niet te laat is om al het fraais van de Veluwe te conserveren. En in Oost- Gelderland wordt ervaren, dat door verbe tering van beken en waterbeheersing, het opnieuw onderhouden van de houtwallen, ruilverkavelingen en het sluiten van be heersovereenkomsten in de marge al aar dig wat resultaat is geboekt. Maar het zal nog wel jaren duren en er zal nog heel wat De foto's op deze beide pagina's geven de karakteristieke plekjes van Oost-Gelderland goed weer. water door de fraaie beken moeten stro men eer 'Winterswijk' echt helemaal een nationaal landschap is. Maar wat gaan de nationale landschappen Veluwe en Oost-Gelderland kosten?Zoziet het huishoudboekje dat wordt beheerd door CRM voor de totaal 20 landschappen er uit. Er zijn drie potjes: het eerste om de lopende zaken, het lopend beleid in finan cieel goede banen te leiden, het tweede om het huidige beleid te intensiveren en ten slotte de extra gelden voor de definitieve beslissing - en dat is een politieke - om trent de nationale landschappen. Moet men in tijden van sterke bezuinigin gen nu niet bang zijn, dat'CRM niet langer bijspringt om bepaalde onderdelen te sub sidiëren? Gelderlands milieugedeputeerde Fokkens (zeer beslist): 'Ik ben helemaal niet pessimistisch. Het ministerie kent na melijk grote prioriteit toe aan de totstand koming van de nationale landschappen. Voor sommige projecten kan zelfs een rijksbijdrage van 90% worden verkregen.' En nu de kosten. In doorsnee gaat het per jaar en per nationaal landschap één mil joen gulden kosten. Erf dat dan gedurende 20 jaren. Rond de eeuwwisseling heeft Moeder Natuur in ons land dan een aardige 'facelift' ondergaan. Die - het moet gezegd - dan wel wat geld heeft gekost en hier en daar mogelijk een beetje pijn, omdat een boer iets heeft moeten inleveren of ergens de natuur, de coulisse van het landschap, wat gewijzigd is geworden. Maar genera ties na ons zullen ons er dankbaar voor zijn. Maar met die constatering zijn we er niet. In het beleid dat op instandhouding van natuur en landschap is gericht, dient ook rekening gehouden te worden met de be langen van onze agrarische ondernemers. Als van de boeren medewerking wordt ge vraagd om dat beleid gestalte te geven, dient de overheid zich er rekenschap van te geven dat daar voor deze groep kosten aan verbonden zijn. Die kosten dienen we als gemeenschap op te brengen en niet op de boeren af te wentelen. Te denken valt in dat verband aan een soort beheersvergoeding voor boeren die rechtstreeks met het na- tuur- en landschapsbeleid te maken krij gen.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1982 | | pagina 37