ém
landbouwcommentaari
dustrie in de afgelopen jaren hand over
hand is toegenomen, namelijk nationale
steun-politiek, lijkt bij een voorzichtig
prijsbeleid ook in de landbouw onont
koombaar.
Verschillende Europese landen hebben
daar in het afgelopen jaar al een voorzet
voor gegeven. Zowel in Frankrijk als in De
nemarken wordt op grote schaal directe
steun verleend aan de landbouwbedrijven.
In Nederland is dit tot nu toe beperkt ge
bleven tot een incidentele financieringsre
geling samen met de banken voor bedrij
ven in grote financiële problemen. Gelet op
de enorme produktie kan Nederland zich
een eigen nationaal landbouwsteunbeleid
niet veroorloven.
Japanners van Europa
Ons land blijft aangewezen op een vrije Eu
ropese markt. Zo vrij als in de voorbije pe
riode zal die markt niet kunnen zijn. Neder
landers zijn wel eens de Chinezen van Eu
ropa genoemd. Daarbij ging het om onze
handelsgeest. Op agrarisch gebied wor
den we meer en meer wat de Japanners
zijn op industrieel gebied.
Dat houdt in: bewondering oogsten om
de prestaties, maar ook verguizing en te
genwerking vanwege de concurrentie- en
expansiedrift.
Japan opereert op internationaal handels
politiek gebied uitgebalanceerd met ge
ven en nemen. Een veredelde vorm van
'catch as catch can'. En het schuwt daarbij
niet om zo nodig afspraken te maken met
de importerende landen van auto's en elek
trische apparaten. Zo'n beheerst afzetbe-
leid moet terugvertaald worden naar wat
bedrijven mogen en kunnen produceren.
De Japanners verstaan kennelijk die kunst.
De rust tijdens de donkere dagen rond
Kerstmis leent zich wellicht om voor- en
nadelen van een wat meer beheerst Euro
pees landbouwbeleid op ons te laten in
werken.
Een verzameling stukjes over manieren waarop mensen hun
financiële perikelen pogen op te lossen ligt al enkele dagen
op mijn tafel.
En als ik wil gaan schrijven valt mijn oog op het ochtendblad,
dat uitvoerig verslag doet van het opblazen van een nacht
kluis.
Natuurlijk, zoiets is niet nieuw, maar wat me erbij opvalt is
het ontbreken van enige fantasie bij de daders.
Bij dê knipsels op mijn bureau ligt het verhaaltje van een man
ujt Engeland, die gewapend met een antieke handboog een
bankfiliaal beroofde.
Ook al is ze zeer laakbaar, toch spreekt de daad van die eigen
tijdse Robin Hood me een beetje aan.
Maar evenzeer kan ik wel wat sympathie opbrengen voor de
student in San Diego, die zo graag verkeerschaossen compo
neerde en daartoe vanuit een taxi eerder op de dag ont
vreemd geld uitstrooide in drukke winkelstraten.
Vanuit Haifa lees ik een bericht over een muziekleraar, die ei
genhandig vervaardigde fotokopieën van bankpapier ge
bruikte om te kunnen genieten van de in zijn ogen schone za
ken van het leven.
Redelijkerwijs gesproken mag het onjuist zijn, maar toch
spreken zulke berichten me anders aan dan zo'n artikeltje
over wat de krant noemt een ongrijpbare internationale ben
de brandkastkrakers.
Ijzingwekkend vind ik de vanzelfsprekendheid waarmee
misdadigers gebruik kunnen maken van gevaarlijke spring
stoffen.
En dan is het niet zo verwonderlijk, dat het normbesef wat
gaat vervagen en je met veel minder ergernis dan voorheen
kennisneemt van een wat vreedzamer aanval op een nacht
kluis.
Na het sluiten ging een kruidenier als gewoonlijk in de sche
mering naar de nachtkluis van het naburige bankfiliaal.
Geheel onverwacht vond hij over de kluis een papier geplakt,
waarop werd aangekondigd dat ze defect was en cassettes
konden worden afgegeven op nummer 28 verderop in de
straat.
Een kleine extra wandeling voerde hem naar het huis, waar
twee oudere dames hem bevestigden dat de meneer van de
bank straks alles keurig zou komen ophalen.
Lang aarzelde hij dus niet en zonder de last van zijn zaterdag
opbrengst kon de grutter van het welverdiende weekend
gaan genieten.
Uiteraard bleek men maandagochtend bij de bank van geen
defecte kluis te weten.
Kruidenier en bankdirecteur renden gezamelijk naar num
mer 28, waar ze vriendelijk werden begroet.
Kort na het in ontvangst nemen van de cassette was de me
neer van de bank weer langsgekomen om hem op te halen.
Ik vind zo'n man - die volgens het verhaal nog een bosje
bloemen voor de moeite had geschonken ook - vanzelfspre
kend puur slecht.
Gezien echter tegen de achtergrond van zo'n gezelschap ge
welddadige kluizenkrakers, komt hij bij mij toch een stuk
minder bedreigend over, om het maar eens in de geest van
deze tijd uit te drukken.
Natuurlijk is het wat vreemd dat je bij twee vormen van een
misdaad met hetzelfde doel, de norm van wat goed is en wat
slecht verlegt.
In mijn geval heeft dat te maken met de mate van fantasie,
waarmee men te werk is gegaan.
Een kille en technisch volmaakte daad van mensen, die hun
doel slechts bereiken door het vernietigen van zaken die voor
anderen waardevol zijn, stoot mij nu eenmaal meer af.
U kunt zich aan de andere kant wel voorstellen, dat ik wat ge
makkelijker praten heb, dan een collega die het slachtoffer is
geworden van de door mij geprezen fantasie van anderen.
Waarschijnlijk is het ook mijn angst vooralle dreiging van ge
weld die dag in dag uit over ons hangt, die mij ertoe brengt
deze voorkeur uit te spreken.
Jawel, ook een klein bankdirecteurtje mag wel eens wat
vreemde gedachten hebben over het bestaan.
Aandachtige lezers aan Wie het acrostichon bekend is, kun
nen lezen welke wens ik voor u allen heb.
Anderen willen wellicht even de moeite nemen om de bete
kenis ervan op te zoeken in het vreemde-woordenboek van
de kinderen.
Raden mag ook, want met de jaarultimo heeft iedereen im
mers het goede voor met de ander!
Cas Sier
