President Ronald Reagan en de Nederlandse ondernemer uit het midden- en kleinbedrijf hebben in mijn geest de laatste tijd zo vaak om el kaar heen gedraaid, dat ik heb besloten over beiden in één stukje iets te zeggen. Ik wil er achter komen wat het 'draai punt' is. Net als elders in de wereld is het kwak kelen in de Amerikaanse economie: hoge werkloosheid en inflatie. In zo'n si tuatie kwam er vorig jaar november een nieuwe president en die slaagt er in kor te tijd in een 'economische revolutie te bewerkstelligen', in een goed halfjaar tijds heeft Reagan zijn economische programma er tot vreugde of afschuw, maar in ieder geval tot verbazing der toeschouwers met vlag en wimpel bij het Congres doorgehaald. 'Nooit sinds de eerste zes maanden van Frankiin D. Roosevelt's regering heeft een nieuwe president zo veel van zulke grootte zo vlug gedaan om de economische rich ting van de natie te veranderen' (citaat uit Time van 10 augustus). Het liegt er niet om: de grootste belas tingvermindering in de historie. Volgen de maand betalen alle Amerikanen al 5 minder inkomstenbelasting en juli '82 en juli '83 wordt dat telkens nog eens 10 minder, in drie jaar 25 ver laging! Vanaf 1985 wordt er bovendien door indexering voor gezorgd dat de be lastingdruk niet door inflatie oploopt. Die 25 verlaging is de grote, in het oog vallende ingreep, maar er zit nog wel meer in het Reagan-pakket dat ons met de ogen doet knipperen. Bedrijven mogen sneller afschrijven op investerin gen, de vennootschapsbelasting krijgt een verzachting voor kleinere bedrijven, de successiebelasting zat alleen de zeer grote erfenissen (boven 600 000) tref fen en, voor ons interessant, er komt voor spaarders een fiscale rentevrijstel ling van 2000. Alleen dit laatste kost de Amerikaanse schatkist al 500 mil joen in 1982 en zelfs $2,8 miljard in 1983. Belastingverlaging betekent minder in komsten en daarom wordt op de uitga venzijde duchtig gesneden. Het heeft felle weerstanden opgeroepen dat voor al de federale sociale programma's het moeten ontgelden: welzijnszorg, medi sche hulp, gesubsidieerd onderwijs, voedsel bonnenverstrekking e.d. Reagan zegt: het sociale systeem is financieel vastgelopen, het is een tijdbom onder het budget, we moeten het nu drastisch saneren. Anderen vinden dat de gewone man de dupe van de nieuwe aanpak wordt. Wie weinig belasting betaalt, merkt ook weinig van de verlaging. Sommige financiële analisten vrezen vooral dat de belastingverlagingen aller minst gecompenseerd worden door de uitgavenverlagingen en dat het financie ringstekort tot nog meer lenen door de federale regering zal leiden met alle kwade gevolgen van dien.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1981 | | pagina 4