algemene vergadering 1981
algemene vergadering liep
gesmeerd
sten als in de vorm van loonverschillen
zijn onmisbare elementen in een econo
mische orde die niet gekenmerkt wil zijn
door een centrale directie en beheersing
van het gehele proces. Dit is geen plei
dooi om terug te keren naar het meedo
genloze regime van het laissez faire ka
pitalisme, maar het is wel een waar
schuwing en een oproep tot bezinning.
Nivellering wordt door velen als een so
ciale eis gesteld en in bepaalde omstan
digheden kunnen de inkomensverschil
len inderdaad onaanvaardbaar zijn.
Maar gelijkheid is onnatuurlijk en als we
te sterk in die richting drukken betalen
we als samenleving een hoge prijs. Een
prijs van afnemende ondernemingszin,
te grote vrees voor risico, onvoldoende
persoonlijke inzet en inefficiency. De
markt geeft ons bovendien signalen die
ons helpen bij de economische beslis
singen die wij voortdurend moeten ne
men.
Een analoge redenering geldt voor de
relatie tussen de diverse sociale uitke
ringen en de lonen: juist om in staat te
blijven de werkelijk zwakken te bescher
men hebben wij behoefte aan een ge
zonde economie met prikkels en belo
ningen en met de signalen van de markt
waarbij slechts excessen worden be
streden.
Flexibiliteit is naar mijn mening een van
de basisvoorwaarden voor het herstel
van de Nederlandse economie in de ko
mende jaren. Enerzijds gaat het om
soms pijnlijke hervormingen van ver
starde structuren, anderzijds krijgen wij
- en met name onze jeugd - nieuwe
kansen en mogelijkheden. De overheid
kan en moet in dit opzicht een bijdrage
leveren, maar het belangrijkste is dat
we beseffen dat we het zelf moeten
doen.
Elk voor zich en toch gezamenlijk. Dat
eist meer begrip en meer saamhorig
heid dan we meestal demonstreren.
Maar nu moet het lukken. Er is echte
noodzaak.
'Het is hier een stuk sjie-
ker dan vorig jaar'. Dat
vond een afgevaardigde
naar onze algemene ver
gadering die op 4 juni
werd gehouden in de Ire-
nehal van het Jaarbeurs
complex in Utrecht. Na
deze uitspraak schoof hij
trefzeker achter zijn tafel
tje ten einde gedurende
de middagpauze de in
wendige mens met enke
le versnaperingen te ver
sterken. Sjieker dan vorig
jaar? Welnee, gewoon
een goedbedoeld compli
ment aan de mannen en
vrouwen van Rabobank
Nederland die opnieuw
weken in de weer zijn ge
weest om de algemene
vergadering vlekkeloos te
laten verlopen. Het 'sjie-
ke' zat hem waarschijnlijk
in de kleur van het tafel
kleedje, dat vorig jaar
beige was en nu grijs.
De agenda voor deze al
gemene vergadering ver
meldde geen overladen
programma. In vlot tem
po en zonder stemming
ging men akkoord met de
voorstellen welke betrek
king hadden op de notu
len van de vorige keer, de
jaarstukken 1980 en de
verkiezing van de leden
van de bestuurs- en be-
heerscolleges van onze
centrale bank.
Voorzitter Mertens liet in
zijn openingstoespraak
de belangrijkste beleids-
gebeurtenissen van het
afgelopen jaar de revue
passeren. Hij stond
voorts onder meer stil bij
de afscheidsbrief in ons
maandblad van dr. W.
Duisenberg die onze al
gemene vergadering als
gast bijwoonde. Daarin
hield deze een pleidooi
voor een iets breder sa
mengestelde vertegen
woordiging in de be
stuursorganen van onze
banken, om zo beter de
signalen op te kunnen
vangen die uit de ver
schillende geledingen
van onze maatschappij
opklinken. Mertens was
het daarmee eens en her
innerde eraan dat een
speciale commissie in die
richting al aanbevelingen
heeft gedaan.
Ir. P. J. Lardinois, voorzit
ter van onze hoofddirec
tie, gaf een overzicht van
de bedrijfsresultaten van
onze organisatie in het
afgelopen jaar. Hij had
het over de vitaliteit van
onze organisatie, die on
danks de sterke economi
sche tegenwind, waar
ook wij ons niet aan kun
nen onttrekken, in het af
gelopen jaar tevreden
stellende resultaten heeft
geboekt.
Na de middagpauze was
het woord aan onze gast
spreker mr. G. A. Wag-
ner, president-commissa
ris van de Shell en voor
zitter van de adviescom
missie inzake het indus
triebeleid. Hij schetste op
boeiende wijze een beeld
van die zaken die op in
dustriegebied in onze
economie zijn scheefge
groeid en deed enkele
aanbevelingen om de kar
weer op de rails te krij
gen. Elders in dit nummer
staan de redevoeringen
van de heren Mertens,
Lardinois en Wagner in
tegraal afgedrukt.
Voor voorzitter Meijer
van het bestuur van de
Rabobank Dalen-Coevor-
den waren de passages
in de toespraak van Lar
dinois over de hoge ren
testand aanleiding een
soort noodkreet te uiten.
Geheel in stijl met het op
dat moment actuele
(in)formatiegebeuren in
politiek Den Haag beval
hij de algemene vergade
ring aan de heer Lardi
nois te 'benoemen' tot in
formateur om bij de grote
banken te gaan onder
zoeken of er gezamenlijk
mogelijkheden zijn
eventueel gesteund door
het deskundig advies van
dr. Duisenberg - afspra
ken te maken over de
maximale rentetarieven
en het financieringstekort
van de overheid. Dat is
immers mede debet aan
het opjagen van de rente
stand. 'Ik zou de heer Lar
dinois willen vragen of hij
het voortouw wil nemen.
