€:m
geweest dan zouden de meerdere kos
ten wel op andere wijze zijn genivel
leerd'.
Het feest ging niet helemaal onopge
merkt aan de dames voorbij, want door
Edward van Bergen te 's-Gravenhage,
die 'ook aan de oprichting der Bank een
werkzaam aandeel nam' werd een ge
denkschrift samengesteld dat ook nu
nog zeer leesbaar blijkt te zijn.
Crisis
De algemene ledenvergadering van 21
maart 1935 werd door de voorzitter van
de raad van toezicht, de heer G. Dekker
geopend met een terugblik op de laatste
vijf jaren 'waarin financieel veel veran-
Het Gedenkschrift ter
gelegenheid van het 25-
jarig bestaan van de bank
'De Lier (Kom)' bevat ook
deze foto, waarop
andermaal oud
bestuursleden en
beheerders prijken.
De vergadering stemde er mee in op zijn
graf een steen te doen plaatsen.
Zijn weduwe mag in de kassierswoning
blijven wonen, zolang het belang van de
bank zich daartegen niet verzet.
Het salaris van de nieuwe kassier (wie is
dat?) werd vastgesteld op f 3 000,- wat
enkele leden veel te hoog vonden. Maar
het bestuur was er niet van uitgegaan te
kijken voor hoe weinig men een kassier
en assistent kon 'krijgen'.
De verantwoordelijkheid wordt zo groot
dat men alleen maar met de allerbeste
krachten in zee kan gaan.
Nog op 21 maart 1940 was er, volgens
de voorzitter, reden tot dankbaarheid,
hoeveelheid ingewikkelde arbeid voor
de bankbeheerders met zich mede,
maar deed ook bij velen de 'drempel
vrees' verdwijnen die de aanzet gaf tot
een snelle krachtige groei van onze
organisatie.
Fusie
Na vele jaren van voorbereiding werd in
1971 een pand in de Hoofdstraat in ge
bruik genomen dat reeds na drie jaren
weer te klein bleek te zijn. Er moest een
veel groter gebouw voor in de plaats ko
men en nóg kwam geen eind aan de
ontwikkelingen. Een belangrijke fase
daarin is de fusie met de Rabobank
Maasland/Maassluis.
derd is, daar eerst de landbouw en daar
na de tuinbouw de ongunst der tijden
ondervonden. Het is dan ook eigenlijk
geen crisis meer, want wij moeten ons
aanpassen aan de totaal veranderde
omstandigheden...
Voor de toekomst is nog niet veel meer
licht te ontdekken dan alleen de weten
schap dat God de wereld regeert...' Kort
daarna werden de lokale banken er door
de Raiffeisenbode voor gewaarschuwd
om de uiterste voorzichtigheid in acht te
nemen bij het verstrekken van hypothe
ken 'omdat de grondprijzen in geen en
kele verhouding staan tot de bedrijfsuit-
komsten.'
De toenmalige landbouw-crisis-wetge-
ving trachtte de gevolgen van de we
relddepressie voor onze agrariërs te ver
zachten. Lang niet iedereen was het
daarmee eens, maar het resultaat van
die overheidsbemoeiingen bleek toch
duidelijk gunstig te zijn.
Op 23 maart 1939 werd de heer P. Rid
der herdacht, die ruim dertig jaren de
bank als kassier en daarvóór gedurende
twee jaren als secretaris heeft gediend.
dat we bewaard zijn voor de rampen
van een oorlog.
Het aantal zittingsuren uit te breiden
heeft weinig zin. Nu reeds wordt weinig
gebruik gemaakt van enkele uren, om
dat steeds meer leden de voorkeur ge
ven aan giroverkeer boven contante gel
den.
Spoedig daarop stelde de voorzitter ten
overvloede vast dat het met de vrijheid
en onafhankelijkheid van ons land ge
daan was. De oorlogswals koos zijn weg
ook door Nederland.
De oorlogsjaren met alle moeilijkheden,
waarbij de Centrale Bank poogde krach
tig steun aan de lokale banken te geven,
werden gevolgd door het 'Bevrijdings
jaar 1945'. Bij opening van de vergade
ring van september 1945 kon de voor
zitter er met grote dankbaarheid van ge
wagen dat 'we wonderlijk zijn bewaard
voor directe oorlogshandelingen, waar
voor wij God kunnen danken. Nu rust op
ons volk de taak om offers te brengen
en tot grote krachtsinspanning te ko
men.'
De 'geldsanering' bracht een enorme
De heer B. J. M. Muyselaar (gedurende
tien jaar kassier en van 1939 tot 1969
voorzitter van 'Maasland') vindt die fu
sie iets fantastisch. 'De banken zouden
individueel te klein zijn gebleven om in
deze tijd te kunnen voldoen aan de
wensen van de, terecht, kritische cliën
ten...
Ik heb de fusie altijd een goeie zaak ge
noemd, zowel voor de bank, maar in
niet mindere mate voor de plaatsen
Maasland, Maassluis en De Lier. Men
zal nu nóg slagvaardiger kunnen hande
len. Daar kan toch iedereen mee in zijn
schik zijn dacht ik zo.'
Velen zullen daar net zó over denken.
Het Gedenkboek van 1930 zei al: 'Het
arme De Lier van 1905 is eene bloeien
de Gemeente geworden.'
Onze drie-in-één-bank 'De Maaslanden'
hoopt nog heel lang aan de welstand
van haar werkgebied met wijde omge
ving te kunnen blijven meewerken.
Tb.
