wob Wij heten een hartelijk welkom in de Rabobankkring aan drs. H. H. F. Wijffels. Deze is, zoals in een bericht van de voorzitter van de Raad van Toezicht en Raad van Beheer vorige maand werd be kendgemaakt, per 1 september a.s. benoemd tot lid van de Hoofddirectie en zal in verband daarmee per 1 juni a.s. als alge meen adviseur van de Hoofddi rectie in dienst treden. Als lid van de hoofddirectie zal de heer Wijffels in de leiding van het Werkgebied Aangesloten Banken worden opgenomen. Na het ver trek per 1 mei van de heer Dui- senberg zal de heer Klarenbeek het WAB gaan verlaten en belast worden met de leiding van het Werkgebied Bankzaken. De beroepsloopbaan van de heer Wijffels wijst erop, dat hij op vele terreinen ervaring en kundigheid bezit, die hem en ons zeer te sta de kunnen komen. Wij noemen de diverse posities die hij binnen het Ministerie van Landbouw en Visserij bekleedde. Begonnen als medewerker van de Directie Internationale Econo mische Samenwerking, was hij vervolgens Directeur Marktorde ningsvraagstukken en Directeur Verwerking en Afzet van Agrari sche Produkten, in welke laatste functie hij belast was met het structuurbeleid voor de agrari sche handel en industrie, de ex portbevorderingen en voedings- en kwaliteitsaangelegenheden. Zaken die zeker voor ons bankbe drijf van veel belang zijn. Sinds zomer 1977 is de heer Wijf fels Algemeen Secretaris van het Nederlands Christelijk Werkge versverbond, op welke plaats hij vanzelfsprekend intensief in aan raking kwam met de veelheid van problemen, die zich op het rijk geschakeerde brede sociaal-eco nomische terrein voordoen. Hij is voorts lid van het hoofdbestuur Europese Beweging en lid van CDA-commissies 'Miljoenennota' en 'Internationale Politiek'. Van huis uit - dat mogen we ook even vermelden - stamt de heer Wijffels uit Zeeuws-Vlaanderen, telg van een boerengeslacht uit IJzendijke. Deze antecedenten zullen, zo me nen wij, de entree van de heer Wijffels in onze organisatie noch voor hemzelf noch voor ons moeilijk maken. Wij wensen hem veel voldoening toe in zijn werk. vervolg wob winst- en verliesrekening. We vinden hem met name ook onveranderd in het voorstel van het bestuur aan de algeme ne vergadering tot winstbestemming. Een voorstel, dat we net als vroeger 'routinematig' zouden kunnen noemen. Regel was en is nog altijd: onze banken voegen de winst toe aan de reserve. Een regel, die zelfs in de statuten staat! Af wijking daarvan is alleen mogelijk door een besluit van de Algemene Vergade ring en dan nog met inachtneming van statutaire voorwaarden. Onze nieuwe balansopstelling sluit ei genlijk veel beter dan vroeger aan op wat onder ons allang gebruikelijk is en wat normaliter al uit de statuten volgt. De winst blijft niet los hangen, maar duikt meteen onder op de plaats waar hij statutair thuis hoort: dit is in de re serves. Hoogstens kan men zeggen, dat het iets vooruitloopt op de beperkte en voor de praktijk nauwelijks van belang zijnde mogelijkheid om onder strikte voorwaarden een deel van de winst een andere bestemming te geven dan die van de reserves. Dat kan trouwens al leen op voorstel van het bestuur, goed gekeurd door de raad van toezicht. Con clusie: dat de winst al op de balans bij de reserve is geboekt, onderstreept onze gouden regel: het voordelig saldo gaat ieder jaar naar de reserves! Een gouden regel! We zijn er trots op, we zijn er groot door geworden. Winst- delingsproblemen, die met hoogte van dividend of tantièmes samenhangen, kennen wij niet. Winstbestemming is daardoor voor ons eigenlijk ook geen terrein voor inspraak, geen punt waarop wij onze democratische aard uitleven. Dat kan zelfs niet, omdat de statuten zelf met zoveel woorden al de weg wij zen voor de winst: naar de reserves! Zo is het altijd geweest. Het is aardig, dat wij dit punt dank zij de opmerkzaamheid van deze briefschrijver hier kunnen aan kaarten. En dat nog wel naar aanleiding van zo'n onopvallende balanspostver- schuiving. Maar voor inspraak en wijze van besluit vorming is er gelukkig ruimte te over, waarop onze democratische werkwijze zich uit. Juist voor de winstbestemming hoeft dat niet, want die nemen de statuten al voor hun rekening... 'naar de reserves!' En dat kan ook wel eens één van de be langrijkste redenen zijn waarom onze coöperatieve structuur in deze tijd zo 'in' is. NORMAAL IS ANDERS Het hoge renteniveau is dezer dagen een bron voor zorgelijke gesprekken. De

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1981 | | pagina 6