In ons omringende landen geeft de overheid het be
drijfsleven op dit punt in toenemende mate ondersteu
ning. Nu zal er in Nederland een deel van de extra op
brengsten uit de verhoogde aardgasprijzen voor dit
doel ingezet worden. In ons land ligt, wat de exportbe
vordering betreft, tot dusverre het initiatief vooral bij
het bedrijfsleven. Gezamenlijk optrekken wordt van
toenemende betekenis, vooral wanneer we zien, dat de
overheid steeds meer aandacht schenkt aan de kwali
teit van de produkten, en daarvoor ook wettelijke rege
lingen voorstelt. De Memorie van Toelichting somt een
groot aantal wettelijke maatregelen op, die betrekking
hebben op de kwaliteit. Kwaliteitsvoorschriften komen
er of worden aangepast voor boterprodukten, vleespro-
dukten en snacks (wat er nu wel of niet in een kroket
mag zitten), bloembollen, kaasprodukten, maar even
zeer eisen ten aanzien van alternatief fruit en scharre
leieren. Het gaat hierbij om minimumeisen, die de con
sument minimaal verlangde garanties en duidelijkheid
bieden. Voor de toekomst zal echter meer nodig zijn.
Vooral als het om export gaat zal niet met minimumga
ranties volstaan kunnen worden. In de steeds meer
verzadigde markten is een kwaliteitsaanbod vrijwel de
enig overgebleven mogelijkheid om onder een druk
kend prijsmechanisme uit te komen. Zowel onze boe
ren en tuinders als de industrie, die de landbouwpro-
dukten verwerkt tot eindprodukten, zullen dit in de ko
mende jaren meer dan ooit nodig hebben.
Een punt in de begroting van landbouw voor 1981dat
alle aandacht en invulling verdient.
Het was stralend weer en de speciale openingssleutel
voor de burgemeester paste perfect. De eerste kashan
deling hadden we enkele malen gerepeteerd, zoals
trouwens alles wat in het draaiboek stond. Sprekers en
genodigden bleken allen op tijd aanwezig. De plaats
vervangend regiodirecteur had geruststellend op zijn
binnenzak geklopt toen ik hem wenkbrauwen ophalend
en een gebaar naar de revers makend, zwijgend vroeg
of hij de gouden en zilveren draagspeld niet was verge
ten.
Tijdens de receptie zouden er twee bestuurders af
scheid nemen; wegens het bereiken van de leeftijds
grens, zoals er zo dreigend in de statuten is vastgelegd.
Zulke dingen moet je praktisch aanpakken. Zij extra
veel aandacht van het publiek en ik niet de zorgen van
straks weer een receptie.
Hapjes, drankjes, bloemetjes, fotograaf, al/es stond
klaar. Kortom geen van de calamiteiten die ik de afge
lopen tijd in mijn nachtmerries had doorgemaakt, bleek
realiteit te zijn geworden. Geen van de op bepaalde bij
eenkomsten van zekere centrale bankmensen gniffe
lend vertelde rampen bij openingen en feesten, deed
zich voor. Langzamerhand verdween het klamme
zweet van mijn handpalmen en onder invloed van de
wegebbende zorgen of van een enkel glas ondergingen
de loodzware kikkers in mijn maag een metamorfose
tot vederlichte vlinders.
Nu restte nog slechts het open huis. Daarvoor stonden
opnieuw hapjes klaar en de kelner van de buurman be
diende, bijgestaan door enkele uit eigen gelederen ge-
recruteerde vrijwilligsters, een mobiele bierpomp.
Er was veel belangstelling. Of dat kwam door de oubol
lige kreet op de uitnodiging 'gesloten wegens opening',
door het leuke presentje dat elke bezoeker was be
loofd, door de gratis consumpties of uit pure belang
stelling, weet ik niet. Ik stond met open hart en open
armen bij de ingang de bezoekers te verwelkomen.
Mijn vrees dat ze overal met hun vingers zouden aan
komen, leek nu sterk overdreven. Het waren immers
allemaal van die aardige mensen, ik dronk eens een
ferme slok uit het glas dat me trouw vergezelde en
achter me stond. De volgende groep binnenkomers
leek nog wel aardiger en liever.
Het werd voller en voller en ik bleef niet langer bij de
deur toeven, maar begaf me strijdvaardig in het ge-
woei, handen drukkende en babbeltjes makend.
Op een bepaald ogenblik stond ik in een hoekje het to
taalgebeuren in volkomen vrede gade te slaan. Voor
mij deinde de menigte, tientallen bekende gezichten
ie ken te drijven op de wolken sigarendamp. Eén ge
zicht trok mijn aandacht. Rood en door de drank en
warmte enigszins verhit zweefde het tussen ai die an
dere hoofden diagonaalsgewijze van links naar rgchts.
Er begon iets te tintelen in mijn nek en mijn handen
werden klam, want tussen ai die lieve en aardige men
senhoofden zweefde aan de andere kant in een tegen
gestelde baan eveneens een grote, rooie kop. De beide
hoofden, zo zag ik vol afschuw, deinden traag, heel
traag in eikaars richting.
Nu is de tijd aangebroken om u mijn noodlotsgevoe-
lens van dat ogenblik wat nader te verklaren. Beide
hoofden behoorden namelijk toe aan twee aartsvijan
den, zoals je ze buiten ons dorp alleen nog maar zal
aantreffen in streekromans. Gewoonlijk ontlopen zij el
kaar en keert de een onmiddellijk om als de ander
reeds aanwezig blijkt te zijn op een vergadering van
aankoop vereniging of bond.
Hun ontmoetingen plegen na het nodige grommen,
dreigen en schreeuwen over te gaan in een fors hand
gemeen, waarbij meubilair en andere roerende goede
ren vaak handzame wapens vormen en zelfs directe
omstanders niet worden ontzien.
De hoofden zweefden tergend langzaam naar elkaar
toe en ik bleef sprakeloos en radeloos in mijn hoekje
staan en zag onontkoombaar de ramp naderen voor
mijn mooie, nieuwe kantoor.
Steeds dichterbij deinden de twee koppen temidden
van al die andere dikke, magere, ronde, ovale, behaar
de en kale bollen in de rook en elk ogenblik konden ze
elkaar in het oog krijgen.
Mijn boordje was te klein geworden en de vlinders op
nieuw veranderd in hun eerdere gestalte, terwijl ik het
toneel gadesloeg.
En toen gebeurde het. Op het moment dat ze menselij
kerwijze gesproken elkaar moesten zien, draaiden ze
zich allerbei om ten einde een nieuw glas te pakken,
dat ze elk vanuit een andere richting werd aangebo
den. Beiden bleven ineens de nieuw gekozen koers vol
gen en boordevol geluk zag ik hoe de rode hoofden
weer uit elkaar deinden en na verloop van tijd zweefde
een zelfs door een deur naar een andere ruimte.
Ik heb diep adem gehaald en er steeg een gevoel in me
op, dat eigenlijk te groot was voor een zo nietig gebeu
ren. Maar ik wist dat nu het feest niet meer stuk kon
gaan en zo was het ook.
De hoofdpijn van de volgende ochtend was er een van
de bewijzen van.
Cas Sier
