wat ons bezighoudt
wob
Overigens, geen misverstand hierover.
Wij staan er helemaal achter, dat de re
gering in samenspraak met De Neder-
landsche Bank de zogenaamde 5 %-
norm, die de risicodragende deelneming
in de ondernemingen door banken in
een te nauw keurslijf dwong, heeft wil
len laten vallen. Met name uit onze
kring is sterk op verruiming van die
norm aangedrongen. Wij stellen ons
voor van die verruiming een weloverwo
gen, efficiënt gebruik te maken, zakelijk
gegrond op het belang van het bedrijfs
leven.
DAT GAAT TENMINSTE IN DE
GOEDE RICHTING
Bij alle somberheid zijn er een paar
tekenen, dat de overheid op de nood
kreten van het alsmaar in het drijfzand
wegzakkende bedrijfsleven een helpen
de vinger gaat uitsteken. Daar zijn we
blij om; het geeft hoop, dat die vinger
nog eens een hand, of liever een paar
sterke armen wordt.
Om het aandelenbezit, dus deelneming
in het risicodragend kapitaal te stimule
ren, zal de eerste f500 dividendbelas
ting vrij worden. Een bescheiden begin
en in zekere zin een eerste deuk in de
dubbele belastingheffing op aandelen.
De aandeelhouders krijgen iets van wat
hun toekomt, maar of het bedrijfsleven
zelf er voorshands veel baat bij zal heb
ben is de vraag. De maatregel zal naar
onze verwachting vooral bestaande on
dernemingen ten goede komen. Voor
aandelen echter van de bestaande be
drijven die geen of nauwelijks dividend
uit kunnen keren - hoevele zijn dat er
niet! - zal weinig belangstelling blijven
bestaan. Veel liever hadden wij bij ons
het Franse systeem toegepast gezien.
Volgens de Monory-wet kan de Frans
man frs 5000 van zijn belastbaar inko
men aftrekken, als hij dat bedrag in enig
jaar heeft belegd in Franse aandelen.
Dat heeft in Frankrijk weldadig gewerkt!
Terzijde: wanneer komt de regering
eens over de brug met een echt royale
spaarrente-vrijstelling? Ook daar heeft
het bedrijfsleven belang bij, om van de
spaarder zelf maar niet te spreken. Wel
kom zijn ook de plannen om aan de op
richting van particuliere participatie
maatschappijen faciliteiten te verlenen,
namelijk door dividenden van zulke
maatschappijen tot f 1000 fiscaal vrij te
stellen en de deelnemingen voor 50
van de verkrijgingswaarde te garande
ren. Dit lijkt zelfs meer dan een vinger,
maar wonderen mogen we er op korte
termijn niet van verwachten. Participa
tiefinanciering is een werk van lange
adem. Amerikaanse ervaringen die ons
overigens een succesvol voorbeeld ge-
i ven - maar ook een voorbeeld dat niet
zonder meer in ons land kan worden
geïmiteerd - wijzen uit dat de selectcri-
l teria toch behoorlijk streng moeten zijn
om een evenwichtige portefeuille op te
bouwen. Bedenk, dat om f 1000 belas
tingvrij te ontvangen, het dividend eerst
moet worden verdiend! In het licht van
de treurige rentabiliteitspositie van de
bedrijven, zou de particulier nog wel
wat meer prikkels mogen ontvangen om
in bedrijfsvermogen te participeren. De
inmiddels beruchte percentages:
j 971/2 van het bedrijfsinkomen gaat
naar de lonen, en uit de rest, 2Vz
moeten de renten, pachten en dan ook
nog de winsten komen, laten al heel
weinig ruimte voor de winstcapaciteit.
En die moet er zijn, in behoorlijke mate
zelfs, om de particuliere vermogensver
schaffer een redelijke beloning voor zijn
risicodragen te geven! Als symbool is
I het regeringsvoorstel goed: help ons
hopen dat het meer dan een symbool
wordt. Want om risicodragend kapitaal
zitten onze ondernemingen te springen.
Dat er een zogenaamde 'parallelle
markt in aandelen' op komst is, juichen
wij zonder meer toe. Die markt vloeit
voort uit de EG-richtlijn. Aan het openen
van een gemakkelijke toegang voor de
kleinere ondernemingen tot de aande
lenmarkt zullen wij graag meewerken.
Al die nieuwe impulsen ten spijt - wij
hopen oprecht dat ze tot stevige hel
pende handen uitgroeien - zal de rol
van de banken in de financiering van de
ondernemingen naar ons gevoel aan be
tekenis blijven winnen. Of dat nu de ver
schaffing van ondernemend dan wel
van risicodragend vermogen zal betref
fen, is voor ons eigenlijk een academi
sche vraag. In de laatste vijftien jaren
hebben, naar verluidt, de ter beurze ge
noteerde industriële ondernemingen de
helft van hun totale eigen vermogen, in
procenten van hun totale werkzame
vermogen, verloren. Dat verlies is ge
heel en geruisloos opgevuld door bank-
financieringMisschien formeel niet ri
sicodragend, maar toch nooit zonder ri
sico
I WANTTO STAY HERE!
Woorden uit Porgy en Bess die aan
duidelijkheid niets te wensen overlaten
en die voor ons ook opgaan. De eerste
stap is gezet: op 2 september jl. is het
Representative Office - Rabobank Ne
derland, New York Office aangemeld
bij het New York State Banking Depart
ment.
Als rechtgeaarde Nederlanders laten we
ons niet van ons stuk brengen en mel
den dus ook dat deze gebeurtenis offi
cieel heeft plaatsgevonden op 1 sep
tember 1980, de dag dat alle Amerika
nen vrij hebben om Labor Day te vieren
Dit is echter het prille begin: zoals Dr.
Vlak, inmiddels met familie gedomicili
eerd in New York, vorig jaar in dit blad
meldde, heeft de vertegenwoordiging
ten doel zich hoofdzakelijk bezig te hou
den met de voorbereiding ter verkrijging
van een vergunning voor de uitoefening
van het bankbedrijf door middel van een
'branch', een volwaardig bankkantoor.
Wat dit betekent hebben enigen binnen
de Centrale Bank al mogen ervaren en
ook daarbuiten: de advocaat en de no
taris, het consulaat en de vertaler, zij al
len zijn ingeschakeld om twee kilo pa
pier van inhoud en vorm in overeen
stemming met de eisen van de Comp-
troller of the Currency de deur uit te krij
gen. Laat het 1,8 kilo geweest zijn, de
Comptroller gaat niet over één nacht ijs
voor hij iemand toelaat.
Wat te denken van de vraag of enig lid
van de Raad van Beheer van de bank
ooit veroordeeld is voor crimineel ge
drag
We zijn er nu, in de nieuwe wereld, het
land waar alles mogelijk is, waar andere
eisen en vragen (zie boven) gesteld zul
len worden dan we gewend zijn. We
kunnen de toekomst echter met ver
trouwen tegemoet zien: het enthousias
me en het tempo waarmee het ploegje
mensen in Utrecht gewerkt heeft aan
het bijeenbrengen van het benodigde
materiaal voor de Comptroller heeft be
wezen dat New York meer is dan een
