interview bakx
plezierig gevonden. Ik vind het zelf ook
wel merkwaardig, dat ik bijvoorbeeld
niet kon zeggen, ik zou liever bij
kredietverlening blijven of liever het
bankbedrijf doen. Op die manier ben ik
'geëindigd' met sociale zaken.
Administratie en organisatie heb ik in
Eindhoven vroeger ook nog gedaan. Dat
was de tijd toen we over mechanisering
van administratie gingen deken, het
hollerithsysteem en dergelijke. Ben er
nog eens voor bij directeur
Raadschelders van Raiffeisenbank
Amstelveen geweest. Dat
mechaniseren was achteraf natuurlijk
maar een tussenstation, het liep uit op
automatisering, met alles wat daarna
aan vastzit. Dat is nooit echt mijn terrein
geweest. Maar goed, ik heb wel eens
geaarzeld als ik iets anders ging doen.
Als ik er echter mee begonnen was,
boeide het me, ik kon het niet loslaten
en werkte me erop in. En vergeet niet, je
houdt zo'n nieuwe zaak alleen
draaiende, als je maar de goede mensen
hebt om je te helpen I
Rustig onze eigen weg
Bakx is met hart en ziel een
coöperatieve bankman. Met zijn
verstand natuurlijk ook, maar hij is niet
iemand die over dat coöperatieve
diepgaande beschouwingen debiteert.
Voor hem hebben wij en de handels
banken een andere ontwikkeling, als
landbouwkredietbanken had je vroeger
zelfs een andere status, een andere
actieradius dan de handelsbanken.
Bovendien hebben wij een andere
structurele organisatie, coöperatief in
plaats van nv, en er is nu eenmaal ook
een andere mentaliteit. Bakx kan het
bestaan van de bankiersvereniging heel
goed plaatsen. 'Ik zou aan een
lidmaatschap daarvan geen behoefte
hebben. We werken immers heel goed
samen met de andere banken in het
College van Overleg, in de
Bankgirocentrale, in de Stichting
Bevordering Chequeverkeer en in
Eurocard.' Daarmee noemt hij meteen al
een paar van die instellingen waar hij
voor de centrale bank 'in zit' en waar hij,
naar ik meen te weten, zeer goede
contacten met collega-bankiers heeft.
Ook buiten onze kring kent en
waardeert men Bakx! In dit verband
mag ook genoemd worden zijn werk en
belangstelling voor de CEA en CICA, de
Europese internationale verbonden van
landbouw en agrarisch krediet.
Het kost helemaal geen moeite Bakx
nog wat verder los te krijgen over het
coöperatieve van 'zijn' banken. Wie
mocht menen, dat in dit opzicht het
karakter van onze banken wat
ondergesneeuwd zou raken, vindt Bakx
op zijn weg! Een Bakx die met beide
benen op de grond staat en een open
oog heeft voor de maatschappelijke
veranderingen en economische realiteit
en gelijktijdig evenzeer een Bakx die
telkens weer benadrukt dat coöpereren
vooral een kwestie is van aanvoelen van
de goede verhouding tot degene met
wie en voor wie je samenwerkt.
'Hoe het verder moet met onze
coöperatieve vorm? Wel, dat is rustig
onze eigen weg gaan. In alle
nuchterheid stel ik vast, dat je nu niet
meer een coöperatieve bank kunt
oprichten zoals 80 jaar geleden. De
wijzigingen die we op grond van het
jongste structuurrapport aangebracht
hebben, zijn mijns inziens helemaal
juist. De onbeperkte aansprakelijkheid
van particulieren was gezien de
maatschappelijke ontwikkelingen
eigenlijk niet te handhaven. Goed, dat
we die geschrapt hebben en goed ook
dat we de aansprakelijkheid van onze
leden nu hebben teruggebracht tot
f 5 000,-. In feite zie ik daarin ook niet
zoveel verschil vroeger, want praktisch
was de aansprakelijkheid natuurlijk
allang niet meer onbeperkt in de echte
zin van het woord, gesteld al dat we er
ooit een beroep op zouden moeten
doen.
Ik zie ook dat de cliënt steeds meer in
het brandpunt van de belangstelling
komt te staan. Bij de whole salebanking
was dat al zo, dat was altijd maatwerk.
Nu zijn we bezig, dat ook op een aparte
manier op de particuliere cliënt toe te
passen. Ik vind de personal banker
gedachte, die we nu door het
bankadviseurexperiment in de praktijk
brengen, erg belangrijk. Het is ook echt
iets dat typisch in de lijn van onze
banken ligt. Daardoor zal die particulier
zich ook nauwer met ons verbonden
gaan voelen, hij zal zich tot het
lidmaatschap aangetrokken voelen, ook
al is het lidmaatschap niet meer
verplicht. Daar moeten onze banken
goed op gaan letten I
Ook onze regionalisatie is zo'n
symptoom, dat aantoont dat we de
coöperatieve aanpak in de praktijk
overal tegenkomen. In feite is dat een
vorm van de personal banker-gedachte,
ditmaal vanuit de centrale bank naar de
aangesloten banken toe. En als ik nog
wat mag noemen: in onze organisatie is
het samenspel van kringvergaderingen
en centrale kringvergadering eigenlijk
beter dan ooit is geweest. Dat heeft zich
in de afgelopen tien jaar zo ontwikkeld
van beide kanten, centrale bank en
aangesloten banken. We vinden dat
gewoon, het hoort ook zo, maar het
gebeurt dan toch ook maar!'
Eenvoudig op een knop drukken
is er niet bij
Plotseling lijkt Bakx te beseffen, dat hij
hier misschien te veel zijn eigen, door
lange ervaring gerijpte, kijk geeft. Hij
vervolgt bedachtzaam, maar allengs
mt
met vaart: 'Als je zoals ik in dienst trad
toen de centrale bank nog klein was,
kreeg je van het begin af aan contact
met de aangesloten banken. Dat is bij
een gedeelte van de functies natuurlijk
nog zo, bijvoorbeeld bij het Werkgebied
Aangesloten Banken, maar in tal van
andere functies komt dat vaak
nauwelijks meer voor. Ik geloof dat dat
voor ons een probleem wordt, want ik
kan mij voorstellen dat mensen in
gespecialiseerde diensten nagenoeg
geen voeling met de basis, de
aangesloten banken, hebben en
nauwelijks kunnen krijgen. Velen van de
nieuwe mensen, die de laatste jaren zijn
aangetrokken, zijn niet in de
gelegenheid de nodige feeling voor het
contact met en de dagelijkse werkwijze
van de aangesloten banken te
ontwikkelen. Heel jammer, want je krijgt
dan ook dat ze in hun werkkring geen
verschil zien met het werken bij een
andere bankinstelling.
Daar moet iets aan gedaan worden I
Vooral door opleiding moeten we die
mensen bijbrengen wat een
coöperatieve bank is. En vooral is het
van groot belang, dat ook de
nieuwelingen net als ik vroeger er zo
snel mogelijk in slagen aan te voelen
wat het betekent bij een bank op
coöperatieve grondslag te werken. Ik
zou er voor zijn om hen bijvoorbeeld
eens voor kringvergaderingen uit te
nodigen, dan kunnen ze de sfeer van de
organisatie eens proeven. Natuurlijk
hebben die mensen ook wel wat anders
