Duitsland zijn eigen landbouwbeleid geleidelijk moeten
prijsgeven.
Dat betekende onder meer een verlaging van het land-
bouwprijspeil tot het gemiddelde EG-niveau. Voor de
boeren in dat land geen klein offer. De bereidheid van
de Westduitse boeren zich positief op te stellen tegen
over de EG kon destijds alleen bereikt worden door alle
mogelijke steun toe te zeggen op die onderdelen van
het landbouwbeleid die nog nationaal bleven.
Dit betrok onder meer het subsidiëren van investerin
gen op de bedrijven en het behoud van een speciale
plaats voor de landbouw in het belastingsysteem. Ook
de kosten van verschillende sociale maatregelen voor
de landbouw zoals oudedagspensioen en ziekteverze
keringen nam de Duitse staat voor een groot deel voor
zijn rekening.
In dit opzicht heeft het beleid voor de Westduitse land
bouw zich geheel anders ontwikkeld dan dat in Neder
land, waar de boeren en tuinders op het terrein van de
belastingen en sociale maatregelen in het algemene
systeem zijn opgenomen en daarvan ook de kosten
dragen.
Toegenomen verwevenheid
De agrarische sector in West-Duitsland is overigens
steeds beter gaan inspelen op de mogelijkheden die de
EG biedt. Van het gunstige industriële klimaat in dat
land gaat kennelijk ook een uitstraling uit naar de land
bouw.
Vooral de agrarische verwerkende industrie heeft zijn
positie versterkt. Mede hierdoor heeft de Duitse agrari
sche sector de laatste vijf jaar een grotere groei van de
export gerealiseerd dan ons land. West-Duitsland is
niet alleen een grote landbouwimporteur, zelfs de
grootste van de wereld, maar ook een belangrijke ex
porteurvan agrarische produkten geworden.
In omvang na Nederland en Frankrijk de derde in Euro
pa en de vijfde in de wereld. Een eigen nationale aan
pak van de landbouwproblemen door West-Duitsland
waarop minister Ertl wees zou dan ook een grote stap
terug betekenen en niet te overziene economische ver
schuivingen teweeg kunnen brengen die niet alleen in
de landbouw maar ook indirect gevolgen kan hebben
voor de industriële bedrijvigheid in dat land.
Ik wil met bovenstaande niet speciaal de positie van
Het gebutste, groene linoleum is verdwenen, we zwe
ven al weken over kamerbreed tapijt. De bureaus en
tafels hebben zachte, ogenstrelende kleuren en ronde
hoeken, zodat halen in broeken en kousen tot het ver
leden behoren. Er is licht en ruimte gekomen, waar
voorheen drabbig duister heerste en op de plek waar ik
ooit mijn slaboontjes oogstte en vroege snijbiet zaaide,
legt men de laatste hand aan een knus parkeerterrein-
tje.
Kortom, de verbouwing is gereed en bestekken, begro
tingen, aanbestedingen en alle andere zorgen worden
aanstonds in een diepe lade geworpen. Adviseurs en
andere raadgevers willen we nog slechts één keertje
zien en wei met een feestelijk vol glas in de hand. Ein
delijk kunnen we overgaan tot de ware orde van de
dag en ons gezamenlijk wijden aan alles waartoe het
beleidsplan ons oproept. Metzo'n mooi, nieuw kantoor
zal het een fluitje van een cent zijn om de marktpositie
te handhaven en voor een versterking van de band met
de plaatselijke gemeenschap staat het draaiboek van
de komende feestelijkheden wei borg.
En dat ondanks het feit, dat alle wilde plannen die we
in de speciale commissie bijeen hebben gebrain
stormd, nadat we weer nuchter en bij bewustzijn wa
ren, werden verworpen ais zijnde te duur of te gevaar
lijk.
Onbegrijpelijk nu, dat ik me in een wilde roes na twee
glazen sherry ooit ai aan een parachute zag hangen om
eenmaal beneden aangekomen te zijn, de sleutels aan
de burgemeester te overhandigen. Veel te link voor ie
mand wiens enige gymnastiek bestaat uit het oprapen
van het ochtendblad. De politieke consequenties van
een opening door een olympisch kampioen uit de buurt
bleven ons bespaard omdat hij net het brons niet haal
de. De historische optocht zou wat te duur zijn geko
men, zodat we uiteindelijk zijn teruggevallen op het
traditonele openingsgebeuren van dertien in een do
zijn. Maar voor onze eigen gemeenschap blijft het ten
slotte iets unieks.
De meisjes zullen met mooie jurkjes en permanent van
de zaak de burgervader de sleutel aanbieden. Hij ver
richt de eerste handeling en strijkt daarmee een aar
dige dotatie op, die hij overigens niet zelf mag houden,
maar dient door te geven aan een drietal nuttige dorps
organisaties.
Speech van de voorzitter, een woordje van iemand van
de centrale bank. Dat zal wel de regiodirecteur worden,
want voor de hoofddirectie heeft ons plaatselijk
nieuws- en advertentieblad te weinig spreiding. Hoe
wel, ze hebben zelfs abonnees in het buitenland: een
drietal in Canada en eentje in Nieuw-Zeeland.
En dan is er voor de niet-genodigden het befaamde
open huis, waarbij ik wel doodsangsten zal uitstaan dat
iedereen alles even wil proberen. Het geheel zal door
bouwers, bestuur en bankmedewerkers worden beslo
ten met een gezellig etentje bij de buurman.
Maar op dit ogenblik zijn we van dat tijdstip nog ge
scheiden door een zee van grote en kleine moeilijkhe
den en ik benijd de collega, die vorig jaar zo dapper be
sloot om de bank te verlaten en schapen te gaan fok
ken.
Het zweet breekt me uit als ik eraan denk wat er alles
kan misgaan. Eigenlijk is er maar één ding zeker en dat
is het cadeau van de centrale bank. Iets moois van
glas, waarin de zon aardig weerkaatst, gegeven de zon
en de juiste plaats.
De lichtornamenten vertonen kuren. De voorzitter van
het bestuur moppert over het schilderij voor de be
stuurskamer. Een fraai weidelandschap, waarvan hij
zegt, dat hij de hele dag al op het land zit en tijdens de
vergaderingen wel eens iets anders wil zien dan groen
gras en eikehakhout.
Intussen gaat het gewone bankleven ook zijn gang en
als straks de allerlaatste zorgen rondom verbouwing en
opening achter de rug zijn, laat ik mijn toko vol vertrou
wen achter in handen van mijn eerste assistent en ver
trek naar zonnige oorden.
Maar nu moet ik eerst nog mijn welkomstwoord op pa
pier zetten. De adviseur was best bereid geweest om
ook dat voor zijn rekening te nemen. Maar zegt ons
grote beleidsplan, waarvan de inleiding zo pregnant
stelt dat het bedoeld is leidraad te zijn voor het vast
stellen van een beleid, niet duidelijk dat de versterking
van het eigen kunnen een van de belangrijkste accen
ten zal zijn Nou dan!
Cas Sier
