over het coöperatieve in de
speltheorie
Jé
Met iedere theorie is wel een of
andere anekdote of een onge
rijmd bewijs verbonden. In de
speltheorie is dat het zogenaam
de 'Dilemma der Gevangenen'.
Een officier van justitie heeft
twee verdachten in hechtenis ge
nomen en laten opsluiten in twee
afzonderlijke cellen. Hij is er zeker
van, dat ze gezamenlijk iets heb
ben misdaan, maar hij beschikt
niet over voldoende bewijsmate
riaal, tenzij hij van ten minste één
van hen een bekentenis loskrijgt.
Daartoe doet hij aan elk van hen
eenzelfde voorstel en wel:
Strikt genomen mogen
we de auteur van dit ar
tikel natuurlijk niet als
een schrijver-uit-eigen-
huis beschouwen, maar
de verleiding is heel
sterk!
Dr. Piet Moerland was tot
voor kort een van onze
collega's. Hij was mede
werker van de Centrale
Stafgroep en was dus als
het ware kind aan huis in
de keuken van de centra
le bank. Hoe graag we
hem om zijn persoon en
zijn kunde een verdere
succesvolle loopbaan bij
de centrale bank hadden
gegund, wij begrijpen dat
Moerland zich, toen de
mogelijkheid geopend
werd, tot een andere weg
aangetrokken voelde. Dat
zat er eigenlijk ook al he
lemaal in, gezien zijn
loopbaan.
In 1973 studeerde hij cum
laude af aan de Erasmus
Universiteit. Daarna was
hij wetenschappelijk me
dewerker en in 1978 pro
moveerde hij cum laude
tot doctor in de econo
mie. Het verwonderde
ons niet, dat hij op 1 juli
jl. benoemd werd tot
hoogleraar in de econo
mie aan de interfaculteit
voor bedrijfskunde van de
Rijksuniversiteit te Gro
ningen.
In de carrière van de jon
ge, thans 31 jarige hoog
leraar, tellen ook de han-
derhalf jaar die hij bij
onze centrale bank werk
te mee! Tegenover het
nieuwsblad van zijn ge
boorteplaats bekende
Moerland na zijn benoe
ming tot hoogleraar: 'Ik
had die anderhalfjaar Ra
bobank niet graag willen
missen, want ik heb er
ontzaglijk veel opgesto
ken: hoe de financiële
wereld en hoe een grote
organisatie werkt. Dat
was een hele verruiming
van mijn ervaring.'
Inderdaad, wij hebben er
varen dat Piet Moerland
in die korte tijd een der
onzen is geworden, een
echte Rabobankman, die
ook altijd heel zuiver en
scherp de betekenis van
ons coöperatief-zijn aan
voelde. Dat zal hij wel
blijven ook! We hopen in
de toekomst de naam
van prof. Moerland in
onze kring en in ons blad
wel meer tegen te ko
men.
Deze keer bekijkt hij het
coöperatieve op een wat
andere manier dan ge
bruikelijk, 'met een luch
tig maatschappelijk tint
je', zoals hij ons schreef.
Achter dat luchtige tintje
voelen we heel goed wat
hij bedoelt en wij voor
ons, zijn het met hem
eens ook!
Prof. Dr. P. W. Moerland
terwijl de andere de maximale straf
krijgt opgelegd.
De beiden gevangenen - nog steeds in
hun afzonderlijke cellen - krijgen vervot-
gens bedenktijd over wat hun te doen
staat. Het enige, dat ze van elkaar we
ten, is dat de officier aan elk van hen
eenzelfde voorstel heeft gedaan. Ze fun
geren nu als 'spelers' in een 'spel' en
weten niet wat de ander gaat doen. Ze
moeten tegelijkertijd kleur bekennen.
Wat kunnen deze 'spelers' het beste
doen?
Paradoxaal genoeg: bekennen!
Onafhankelijk van wat gevangene twee
doet, is de eerste gevangene het beste
- Als geen van hen bekent, worden ze
beiden in vrijheid gesteld.
- Als ze allebei bekennen, krijgen ze
beiden een lichte straf.
- Als de een bekent en de ander niet,
dan wordt de eerste niet alleen in vrij
heid gesteld, maar ook nog beloond.
