wob
de Verenigde Staten een welkom mo
ment.
vangsten evenzo, dan vragen wij ons af,
waarom zou ook de gewone spaarder
niet iets dergelijks geboden kunnen
worden. Een soort 'volksspaarregeling'
op grond waarvan iedereen een be
scheiden door hem in enig jaar ge
spaard bedrag onder bepaalde voor
waarden van zijn belastingplichtig inko
men mag aftrekken. Een idee, dat inder
tijd in ons blad is gelanceerd.
In ieder geval, er zijn mogelijkheden tot
stimulering van de spaarzin. Den Haag
mag nu niet aarzelen het spaarklimaat
te bevorderen. Wij voor ons zijn bereid
daar alle medewerking aan te geven en
het sparend publiek, weer vooral de
kleine spaarder, heeft er recht op!
RENTEPERIKELEN
Hoezeer de rente in ons land de invloed
ondergaat van buitenlandse en interna
tionale invloeden hebben we de afgelo
pen jaren al meerdere malen ervaren. In
de laatste maanden van 1979 en het
eerste kwartaal van het lopende jaar
was dit wederom heel sterk het geval.
De steen des aanstoots was ditmaal
vooral de krapgeldpolitiek in de Verenig
de Staten ter bestrijding van de aldaar
hoog opgelopen inflatie. De hieruit
voortvloeiende hoge rente in de Ver
enigde Staten stimuleerde ook interna
tionaal de interesse voor belegging in
dollartegoeden. Ten einde aan deze
zuigkracht tegenwicht te bieden, zagen
andere landen zich genoodzaakt een
zelfde weg in te slaan. Vooral de Duitse
Bondsrepubliek gaf daarbij de toon aan
mede uit hoofde van haar eigen anti-in-
flatiebeleid. Via onder meer de EMS-
overeenkomst werkte dit vervolgens
door op andere Europese landen.
Uit het voorgaande blijkt dat aan de in-
flatiebestrijding momenteel in ruime
kring een hoge prioriteit wordt gegeven.
Een hoog rentepeil roept immers al
gauw grote weerstand op. Dat men die
weerstand waagt te trotseren, geeft aan
dat men de strijd tegen de inflatie se
rieus wil aanbinden. In het verleden is
dat wel eens anders geweest. Toen
werd nogal eens gauw naar het middel
van een devaluatie of depreciatie gegre
pen in een poging om aan het uitvoer
en werkgelegenheidsfront orde op za
ken te stellen. Kennelijk beseft men
thans beter dat deze weg uiteindelijk
geen oplossing biedt. Via hogere invoer
prijzen wordt op deze manier de inflatie
aangewakkerd en belandt men binnen-
de kortste keren weer in dezelfde situa
tie.
In plaats van de depreciatiewedloop
hebben we nu te maken met een rente-
vervolg op pagina 6
Begin maart mocht ik een bezoek bren
gen aan Denver, Colorado. Een snel
groeiende hoofdstad van een dun be
volkte staat in het Westen van de Ver
enigde Staten. Hier ligt het hoofdkan
toor van de 'Central Bank for the Coope-
ratives'. In goed Nederlands de 'Centrale
Bank voor de Coöperaties' in de Ver
enigde Staten. Ik was daar op uitnodi
ging van deze bank om hun jaarverga
dering bij te wonen en er een inleiding
te houden: de eerste keer dat een Euro
peaan deze eer te beurt viel. Een teken
dat ook zij toenadering zoeken naar min
of meer verwante instellingen aan deze
zijde van de Atlantische Oceaan.
Voor mij was dit een welkome gelegen
heid hen te leren kennen en hun iets
meer te vertellen van het Coöperatieve
bankwezen in Europa en de Rabobank
in het bijzonder. Aan de vooravond van
de opening van onze eigen vestiging in
Midden vorig jaar hebben we de eerste
zakelijke banden met deze bank gelegd.
Dat liep goed. Men was ook tevreden
met mijn uiteenzetting over het hoe en
waarom van onze vestiging in New
York. Ook bij hen bestonden daar nogal
misverstanden over. Eén van hun veron
derstellingen was, dat wij in de Verenig
de Staten de boeren wilden gaan finan
cieren: in concurrentie met het z.g.
'Farm Credit System', waar ook de 'Ban
ken voor de Coöperaties' een onderdeel
van zijn. Uit die droom heb ik hen snel
kunnen verlossen.
De stemming omtrent de naaste toe
komst was bepaald niet opgewekt: ren
teniveaus op recordhoogte (boven
20 II), hoge geldontwaarding en te
ruglopende landbouwinkomens. Niette
min geen crisissfeer, wét zorgen. Echte
onrust was er onder de boeren in Colo
rado omtrent de schaarste aan vlieg
tuigbenzine, nu het voorjaar snel nader
deI Want, zonder de hulp van vliegtui
gen zou er niets terecht komen van de
gewas-verzorging. Deze benzine was op
de vrije markt - waarvan men afhanke
lijk was - niet meer beschikbaar. De raf
finaderijen van de grote landbouwcoöpe
raties produceerden vrijwel geen vlieg -
tuigbenzine, wél vrijwel alle andere olie-
produkten, die op de boerderijen beno
digd waren. In het voorjaar verbruikte
de landbouw een enorme massa hier
van, bijna een kwart van alle oliever-
bruik in april in de staat Colorado. Bij
verdubbeling van de prijzen hiervoor,
derhalve een aanzienlijke kostprijsver
hoging voor hun mais, sojabonen en tar
we (de hoofdprodukten).
Niettemin geen paniek; veel gesprekken
over de produktie van brandstoffen (al
cohol) uit landbouwprodukten: zoeken
naar verbeterde methoden, want deze
bepalen de economie van dit geheel.
Van onze landbouw en wat wij kunnen
weet men nog minder dan wij van de
hunne. Ze zijn echter zichtbaar onder de
indruk als je wat vertelt van onze inten
sieve land- en tuinbouw. De wereld
wordt snel kleiner, zegt men. In één op
zicht is dit zeker juist: de onderlinge af
hankelijkheid wordt elk jaar een stukje
groter. Willen we dit proces mede beïn
vloeden in een, ook voor onze mensen
aanvaardbare richting: neem dan geen
afwachtende houding aan en help deze
processen mede vorm geven. De toe
komst bergt ook de mogelijkheden in
zich om bedreigingen af te wenden.
Toen ik na een kleine week terugkwam,
wachtte de persconferentie omtrent de
jaarresultaten 1979. Rond veertig jour
nalisten op ons hoofdkantoor. Een open
en welwillende discussie. Geen sensa-
tiejagerij en een, naar mijn mening,
objectieve weergave in de pers.
Soms zit het echt mee.
P. J. Lardinois
