een jonge boer en
zijn rabobank
Dit is het verhaal van Leo van Zanten, van zijn schooltijd tot zijn
zelfstandig ondernemerschap.
Een jonge ondernemer in de landbouw, die, net als vele van zijn
collega's, reeds vroeg was voorbestemd om het ouderlijk bedrijf over
te nemen.
Over wat er allemaal moest gebeuren voor het zover was en welke rol
de Rabobank daarin speelde, handelt het navolgende verhaal.
De schooltijd
Eigenlijk stond het al vroeg vast, dat Leo
degene zou worden, die zijn vader in het
bedrijf zou opvolgen. Hij deed niets lie
ver dan direct uit school zijn overall aan
trekken en met zijn vader de stal ingaan.
Ze hadden een gemengd bedrijf van
ruim 14 ha grond en met 30 melkkoeien
en 250 mestvarkens. De gebouwen wa
ren al oud, want sinds Leo's vader het
bedrijf van zijn vader had overgenomen,
waren er alleen twee varkenshokken bij
gebouwd. Het zag er overigens verzorgd
uit. Er moest wel hard gewerkt worden,
met de kruiwagen moesten de hokken
uitgemest worden en omdat de varkens
op 5 verschillende plaatsen lagen vroeg
dat veel tijd. Maar er werd niet ge
klaagd; ze wisten bij Leo thuis van aan
pakken.
Na de lagere school moest er gekozen
worden welk vervolgonderwijs Leo zou
gaan volgen. Zijn ouders hadden hem
wel eens gevraagd, wat hij wilde wor
den. Dan had hij gezegd; 'Boer, net als
pappa'.
Leo volgde de Lagere Landbouwschool.
Vooral in het begin ging hem dat niet zo
gemakkelijk af. Later, toen de theorie
met de praktijk gecombineerd werd,
kreeg hij de smaak te pakken.
Het eindexamen werd met vlag en wim
pel gehaald en hij ging door naar de
Middelbare Landbouwschool. Naast
vakken als plantenteelt, veevoeding en
moderne talen, kreeg hij ook economie
van meneer Verstappen. Hij had altijd
gedacht, dat economie maar een saai
vak was, maar de manier waarop me
neer Verstappen het uitlegde sprak hem
wel aan. Hij begreep nu eindelijk eens
wat van al die moeilijke kreten in de
kranten, zoals nationaal inkomen,
spaarquote en liquiditeitenmassa.
Kennismaking met financiering en
de Rabobank
In de eindexamenklas werd altijd de
woensdagmiddag vrijgehouden voor zo
genaamde externe informatie. Dan
kwam er bijvoorbeeld iemand van de
Provinciale Elektriciteits Maatschappij
en die vertelde iets over elektriciteit op
en rond het agrarisch bedrijf of er kwam
een sociaal-economisch voorlichter van
de landbouworganisatie iets uit zijn
praktijk vertellen. Zo waren ze ook een
Toen wij de heer Rade
makers vroegen eens
over zijn praktijk als agra
risch kredietadviseur te
schrijven, konden wij niet
vermoeden dat hij er
haast een kleine novelle
van zou maken.
Wij publiceren die echter
graag, want 'Leo van
Zanten' brengt ons dich
ter bij huis dan moeilijke
macro-economische be
schouwingen dat ge
woonlijk doen. Natuurlijk,
het komt in dit verhaal al
lemaal op zijn pootjes te
recht, maar dat is geluk
kig niet uitzonderlijk, zo is
ons verzekerd. Het gaat
om een doorsnee voor
beeld van de gevallen,
waar onze kredietadvi
seurs mee te maken krij
gen. Ook degenen, die er
moeilijker voor zitten dan
de fictieve Leo zullen wel
wat van het verhaal kun
nen opsteken.
keer gezamenlijk naar de plaatselijke
Rabobank geweest. Daar waren ze door
de directeur en de voorzitter van het be
stuur ontvangen en rondgeleid. Als ver
volg daarop had meneer Verstappen er
voor gezorgd, dat er een adviseur van
de Centrale Rabobank op school zou ko
men om iets uit de praktijk van de agra
rische financiering te vertellen. De les
sen over financiering hadden ze nu ge
had en omdat het merendeel van de
jongens uit de eindexamenklassen zelf
standig een bedrijf wilden gaan begin
nen, vond meneer Verstappen dit een
goed tijdstip om ze met de praktijk van
de financiering te laten kennismaken.
Er kwam een vrij jonge man, die krediet
adviseur bleek te zijn, een specialiteit op
het gebied van agrarische financierin
gen, die op een regionaal hoofdkantoor
werkte. Gelukkig niet iemand met een
blauw pak en een wit overhemd, maar
een gewone jonge vent, die net als zij,
een boerenzoon was.
Die kredietadviseur vertelde eerst iets
over de Rabobank als bankorganisatie
en als coöperatieve vereniging. Leo had
eigenlijk nooit geweten, dat de plaatse
lijke Rabobanken allemaal zelfstandige
bedrijven waren en dat ze gezamenlijk
de grootste bank van Nederland vorm
den. Maar die grote bank was toch
maar mooi ontstaan dank zij de boeren,
vond Leo. Het bleek ook nu nog goed te
zien aan de miljarden, die de Rabobank
uitgeleend heeft aan land- en tuinbouw
bedrijven.
Dat de Rabobank een coöperatieve ver
eniging was, wist Leo wel, want dat
hadden ze bij Rechts- en Wetskennis al
gehad. Je kon lid worden en dan mocht
je mee het beleid bepalen, want het was
dan per slot van zaken ook jouw bank.
