landbouwcommentaar
van het produkt waarvoor de binnenlandse producent
het kan maken en niet over de veelal lagere prijs waar
voor het produkt vanuit het buitenland wordt aangebo
den. Een laatste voorbeeld is de zogenaamde zelfbe
perking welke een exporterend land zich oplegt op
'sterke aandrang' van een machtig imponerend land uit
vrees anders door veel radicalere invoerbeperkingen te
worden getroffen.
Vlees voor hotels
Dit hele scala van industriële invoerbeperkingen was er
mede de oorzaak van dat de discussie over de niet
minder geschakeerde handelsbelemmerende regelin
gen voor de landbouw minder aandacht kregen. Be
langrijk was daarbij echter ook dat de regering-Carter
zich veel minder scherp tegenover het Europees land-
gingen gedaan om tot een betere ordening van de we
reldmarkt voor enkele landbouwprodukten te komen.
Het resultaat is maar zeer bescheiden. Zo werden de
onderhandelingen over een overeenkomst over granen
in februari geschorst. Er zijn tijdens deze onderhande
lingen overigens wel enkele nieuwe gedachten naar
voren gekomen, welke in de toekomst van waarde
kunnen blijken. Zo gingen de besprekingen niet alleen
over tarwe, zoals tevoren steeds het geval was, maar
sprak men op aandrang van de Europeanen ook over
andere (voeder) granen. Een prijs en hoeveelheidsga-
rantie zou voor een grootverbruiker als de Europese
Gemeenschap van groot belang zijn geweest, maar
men kwam niet verder dan wat verkennende bespre
kingen over deze inderdaad rijk geschakeerde grond
stof.
Bij tarwe is men veel verder gekomen, maar daar hakt
Roestbruine Herefords
met hun witte gezichten
en witte onderbuiken op
een ranch in British
Colombia: Hilton-vlees
on the hoof
bouwbeleid opstelde dan de Amerikaanse regeringen
in het verleden. De Amerikaanse minister van Land
bouw Bergland liet bij zijn optreden weten de beginse
len van het EG-landbouwbeleid niet te willen aantas
ten. Dat neemt niet weg dat er over het effect ervan op
de wereldmarkt wel een hartig woordje is gesproken.
Zo heeft de EG-landbouwcommissaris Gundelach
moeten beloven dat de exportrestituties voor land
bouwprodukten niet gebruikt zullen worden om nieu
we produkten te veroveren, een praktijk waarvan ook
de Australiërs de Europese Gemeenschap vaak hebben
beschuldigd.
Er is overigens in de agrarische sfeer ook een aantal
verruimingen van de import overeengekomen. Een
eigenaardig voorbeeld daarvan is de import van een
speciale kwaliteit rundvlees in de Europese Gemeen
schap waarvoor met name de Amerikaanse hotels in
Europa belangstelling hebben. Dit vlees werd in het jar
gon van de onderhandelingen als 'Hilton-vlees' aange
duid. Dit soort van succesjes voor de Amerikaanse on
derhandelaars is belangrijk om de goedkeuring van het
gehele resultaat door het Amerikaanse Congres te ver
krijgen, waar velerlei belangengroepen vaak veel in de
melk hebben te brokkelen. Iets overeenkomstigs kan
men overigens constateren wanneer de onderhande
lingen voorbereid worden door de EG-ministers die ie
der wel een speciale sector hebben welke de bijzonde
re aandacht van hun regering heeft.
Geen succes bij granen
In de gesprekken van de Tokio-ronde zijn ook weer po-
men reeds langer met het bijltje. Het verleden heeft
overigens geleerd dat vaste afspraken over minimum-
en maximumprijzen wel kunnen worden gemaakt,
maar dat het nakomen ervan veel moeilijkheden ople
vert, indien de markt een betrekkelijk groot tekort of
overschot vertoont. De verleiding voor de contractpart
ners om naar mazen in het net te gaan zoeken en daar
mede de overeenkomst te ontkrachten is dan te groot
geweest. De Amerikanen stelden daarom voor ditmaal
de touwen niet te strak te spannen en met elkaar af te
spreken om bij het overschrijden van bepaalde prijsni
veaus op nationale bodem voorraden te vormen ten
einde de prijsvorming te stabiliseren. Bij zeer extreme
prijsbewegingen zou via de nationale landbouwpolitiek
getracht moeten worden de produktie te beperken of,
zo nodig, te stimuleren.
Het bleek echter niet mogelijk het eens te worden over
een prijsniveau, dat als het meest wenselijke kan wor
den beschouwd: de leveranciers, de Noord-Amerika
nen, wilden een hoger niveau dan de afnemers, de
Europeanen. Ook over de omvang van de voorraad,
welke eventueel aangelegd zou moeten worden, werd
men het niet eens. Ook hier wilden de leveranciers
meer dan de afnemers. Nu het zich laat aanzien dat de
tarwemarkt voorlopig ruim zal zijn, waren de leveran
ciers het meest ongelukkig met de slechte afloop van
de besprekingen. Er werden zelfs plannen gesmeed om
door een afspraak tussen de leverancierlanden, de Ver
enigde Staten, Canada en Argentinië, de markt te gaan
bespelen. Hiervoor vormde het oliekartel van de OPEC-
landen het grote voorbeeld. Zover zal het wel niet ko-
