W//
ff// r7
Met dit laatste zit men midden in de voorbereiding van
de Rijksbegroting voor het volgende jaar. Minister Van
der Stee is niet alleen gebonden aan de in 'Bestek '81'
reeds vastgelegde geringere toename van de begroting
dan men gewend is, maar hij zal ook moeten meewer
ken aan mogelijke verdere bezuinigingen. En dat in een
jaar dat de minister vanuit Brussel ook niet veel goeds
te melden zal hebben.
De Europese landbouwministers hebben zichzelf overi
gens ruim tijd gegeven voordat besloten moet worden
over netelige onderwerpen als de aanpassing van land
bouwprijzen en een verhoging van de heffing op melk.
Tot 1 juli hebben zij deze beslissingen uitgesteld en
volstaan met het verhogen van de nationale prijzen in
de devaluerende landen: Frankrijk, het Verenigd Ko
ninkrijk, Italië en Ierland.
De Franse blokkade van het Europees Monetair Stelsel
is inmiddels begin maart opgeheven, doordat er globa
le afspraak werden gemaakt over de afbraak van de
monetair compenserende bedragen voor zover deze in
de toekomst erbij zullen komen.
De regeringsleiders behoefden zich hierover dus tij
dens de Europese Raad in Parijs half maart, niet druk te
maken. Wel bespraken zij de landbouwpolitiek, want
de bevriezing van de landbouwprijzen was een leerstuk
van het toenmalige Engelse kabinet waarin zij iedereen
wilde onderwijzen.
Minister-president Van Agt had voor dit landbouwdebat
op hoog niveau een goede voorbereiding gekregen in
de behandeling van de nota van minister Van der Stee
over bedrijfsgrootte en produktiebeheersing welke in
het Nederlandse kabinet werd behandeld. Het laatste
deel van deze nota, over produktiebeheersing, stelt
heel duidelijk de directe Nederlandse belangen in het
licht en onderlijnt de gevaren van allerlei constructies
in Europees verband welke in feite de Nederlandse
landbouw in de houdgreep nemen. Er zijn in Parijs geen
duidelijke uitspraken gedaan en pas na de verkiezingen
in het Verenigd Koninkrijk en in de gehele Gemeen
schap voor het Europese Parlement, zal de Landbouw
raad knopen kunnen doorhakken.
Ga jij nou ook al over op een ligboxenstal? De alleszins
begrijpelijke reactie van een getrouwe cliënt, die met
enige verbijstering de wanorde gadesloeg, die achter
de balie heerste. Geen echte chaos overigens, maar
een planmatige aanpak van werkzaamheden die moes
ten leiden tot een eigenlijk bij voorbaat al tot mislukken
gedoemde poging om het nijpende ruimtegebrek
enigszins te camoufleren door een wat speelser opstel
ling van de bureaus en tafels. Daartoe moest inderdaad
het ooit zo stramme gelid van de werkplekken van de
medewerkers met losse hand worden verbroken en
verstrooid over het luttele aantal vierkante meters, dat
de belangrijkste ruimte vormt van onze coöperatieve
ra bobank w.a.
Dat w.a. staat volgens een notoire grappenmaker voor
Weinig Arbeid, maar naar mijn eigen gevoelens slaat
het meer op Weinig Aantrekkelijk. En het is deze me
ning, die na het nodige voorbereidende werk mijner
zijds heeft geleid tot het bestuursbesluit om te komen
tot een andere behuizing.
Immers de hierboven geschetste reshuffeling zal on
ontkoombaar gaan leiden tot de slotsom, dat het weer
niet afdoende is, waarna we met ruitjespapier en uitge
knipte kartonnetjes aan andere indelingsmodellen
gaan werken.
Nieuwe gezichten op het terrein van de persoonlijke
dienstverlening, de gestage stijging van het balansto
taal en de daaraan gepaard gaande uitbreiding van het
aantal medewerkers, alsmede een wenselijke renova
tie van het deel van het gebouw dat tot nu toe bedrijfs
woning is, hebben dat besluit noodzakelijk gemaakt.
En nu is iedereen blij, de aannemer incluis. Kassier zal
gaan verhuizen naar een naburig pand en de vrijgeko
men ruimte zal niet alleen worden gerenoveerd, doch
worden verbouwd op een wijze die zowel zal tegemoet
komen aan de bankpaleisachtige dromen van som
migen onder ons, als aan de rustig-aan-reactie daarop
van andere zijde, zekere adviseurs bedoel ik.
Het is prettig werken vandaag, want de zon komt roy
aal onze ramen binnen en ais men niet naar de lelijke
butsen kijkt die de verplaatste bureaus hebben achter
gelaten, dan lijkt ons kantoor weer heel wat mans.
Als men mij twee maanden geleden terug had ge
vraagd waar mijn voorkeuren lagen in het grote ge
vecht om de werkgelegenheid, dan had ik zonder aar
zelen gekozen voor de vut. Immers, vervroegde uittre
ding zou mij de mogelijkheid hebben geboden om - als
ten minste de dijk weer niet onbegaanbaar was - me
terug te trekken op een warm en ver land en daar on
der de zon levend van geitekaas, bruin brood en olij
ven, de rest van mijn leven door te brengen.
Nu, terwijl buiten de vogels steeds luider beginnen te
getuigen van de naderende meimaand, ben ik meer ge
neigd om te kiezen voor een verkorting van de werktijd.
Buiten bloeien de krokussen en de sneeuwklokjes, de
knoppen van de clematis staan op springen en een
vreemde onrust heeft mij bevangen. Ik verlang naar
lange wandelingen langs sloot en beemd, als u begrijpt
wat ik bedoel.
Enfin, menige collega van mijn leeftijd kent dat gevoel
en weet het evenals ik met succes te onderdrukken
door zich met de moed der wanhoop te werpen op de
studie van de nieuwe renteregeling. Maar steeds weer
dwaalt mijn geest af van de a tot en met f rente en ook
de S of S-plus grens van de solvabiliteit vermag me
niet te boeien.
Gisteravond vertelde iemand een mop met een baard,
die ooit een generatie eerder onder barre oorlogsom
standigheden met een andere rolverdeling werd ver
haald.
Nu gaat het om een bankier, die een van zijn cliënten
wel een langlopend krediet wil toestaan als deze weet
te vertellen welk oog van deze confrater het echte is en
welk een prothese.
De man raadt het onmiddellijk goed en nadat het kre
diet is geregeld vraagt de bankier hoe hij het zo goed
heeft kunnen raden, waar het kunstoog toch uit een
zeer dure winkel kwam. Zijn tegenspeler antwoordt
dan, dat het hem zo menselijk toescheen.
Kijk, zo lang ze nog zulke grappen over u en mij en ons
allemaal vertellen, geloven ze natuurlijk niet dat het in
ons hart ook lente kan worden.
Cas Sier
