doelmatiger en... menselijker! Ommekeer in assurantie-administratie Dat de assurantiebemiddeling zich een blijvende plaats in het bankdien stenpakket heeft verworven is een gegeven feit. Onze collega-bankiers gingen ons daarin weliswaar voor, maar de Rabo- hankorganisatie heeft zeker na 'de fusie' (zo ziet men weer een voorbeeld hoe deze bevruchtend kon werken) haar achterstand snel kunnen inhalen. Dat mag zonder meer geconstateerd worden, als we nog eens in de herin nering roepen dat in 1969 de gezamenlijke premie-omzet van onze organi satie f 25 000 000,- bedroeg, in 1977 de mijlpaal van f 500 000 000,- be reikt werd en de omzet in 1978 inmiddels de f 600 000 000,- al weer over schreed. Naast hoge juichtonen over behaalde resultaten worden - en dat is maar ge lukkig - ook sonore bromstemmen van koele rekenaars gehoord. Administratie voeren vergt een hoop geld, net zoals de kosten van werkplek en 'overhead'. Die koele rekenaars van daareven heb ben in een rapport kostenonderzoek be cijferd dat voor de gemiddelde bank het totaal aantal gewerkte uren op verzeke ringen (in 1976) in de volgende compo nenten verdeeld worden: Verstrekkingstijd gesprekken (met/zonder resultaat) 16 schadebehandeling 7 bestandswerkzaamheden en administratie 77 Uit deze verdeling blijkt dat meer dan drie vierde van de tijd besteed moet worden aan bestandswerkzaamheden en administratie, wat natuurlijk een na deel betekent. Uit deze verdeling blijkt nog iets anders en even afstappend van cijfers komen we dan op een menselijk aspect. Be standswerkzaamheden en administratie zijn niet de meest boeiende aspecten aan de assurantiebemiddeling! Achter die dorre percentages gaat gort droog werk schuil I Als hier iets te auto matiseren valt slaan wij twéé vliegen in één klap: geestdodend werk wordt naar de machine verwezen, en er komt tijd vrij voor aantrekkelijker arbeid: het wer ken voor cliënten. In de 'persoonlijke bank conceptie' zal de advisering van cliënten op verzeke- ringsgebied meer aandacht vragen: daartoe zal van het bankpersoneel als Mr. J. G. van Mameren hoofd Algemene Zaken directoraat Verzekeringen 'generalisten' meer kennis gevraagd worden op verzekeringsgebied. De assurantie-adviseurs kunnen als 'specialisten' te hulp worden geroepen bij moeilijker te sluiten verzekeringen of bij een ingewikkelde schade. Zelf kun nen zij zich dan in eerste instantie rich ten op de risico's van de bedrijfscliën- ten. Het directoraat Verzekeringen van de centrale bank is met deskundigen van het directoraat Organisatie en Efficiency en het directoraat Automatisering in conclaaf gegaan om in gezamenlijk overleg met de vakbroeders van de IBM te komen tot een vergemakkelijking van de verwerking van gegevens afkomstig van de fabriek - de verzekeringsmaat schappij - naar de groothandel - de centrale bank - die door distributie naar de detailhandel - de aangesloten ban ken - zorg kan dragen. Medio februari is de weg geopend naar een doelmatiger verzekeringsadmini stratie. Door de hoofddirectie is een contract met IBM getekend, met betrek king tot de ontwikkeling van een zoge naamde 'Interface'. Over het begrip Interface straks meer. Een wijziging van administratievoering voor verzekeringen is nodig, omdat de groei van de assurantieportefeuilles zich in de jaren zeventig met kracht heeft voortgezet. Vanuit de aangesloten ban ken is de roep tot een verbeterde admi nistratie steeds dringerder geworden. Binnen de centrale bank is nu een plan ontwikkeld om binnen afzienbare tijd een geautomatiseerd systeem te bren gen dat voldoet aan de specifieke eisen die de verzekeringsbemiddeling in onze organisatie stelt en waarin gebruik wordt gemaakt van de moderne tech nieken. De eerste stap is eind vorig jaar al geno men toen de contracten getekend zijn om het programmapakket van IBM over te nemen. Op zich is de afwikkeling van deze over name al een hele toer, zij zal echter in 1979 geheel haar beslag krijgen. Het programma draait dan in ons eigen computercentrum, waardoor de bewer kingsveiligheid in eigen handen kan worden genomen en onze eigen men sen ervaringen opdoen met assurantie programma's. De tweede stap, die nu is gezet, is de ontwikkeling van een Interfaceprogram ma. In de computertaal ontkomt men niet aan het gebruik van technisch Engels. Volgens 'Computerterminologie', het 'verklarend woordenboek van termen op het gebied van informatieverwer king' een uitgave van IBM Nederland, is een Interface: 'een koppeling, een ver binding, een gemeenschappelijke be grenzing'. Een Interface kan bijvoor beeld een onderdeel van de apparatuur zijn, waardoor twee eenheden met el kaar worden verbonden. Het kan ook een deel van een geheugen zijn dat door twee of meer computerprogramma's wordt gebruikt. In een 'mensenwoordenboek' (Kramers Engels woordenboek) is te lezen dat 'face' aangezicht, aanzien, voorkomen betekent en dat face to face 'van aange zicht tot aangezicht' betekent, of: 'te genover elkaar staan' of: 'gekeerd zijn naar'. Het woord 'face' in combinatie met 'in- ter' is dus misschien nog het best aan te duiden met 'over en weer' naar elkaar gekeerd zijn. Het begrip is niet nieuw in de verzeke ringswereld. Reeds geruime tijd geleden hebben verzekeraars en tussenperso- nenorganisaties onderkend dat meer uniformiteit en onderlinge afstemming in de administraties noodzakelijk zijn. Zij hebben dan ook gezamenlijk een overlegorgaan in het leven geroepen om aan die gedachte vorm te geven. In dit overlegorgaan zijn afspraken gemaakt over de uniformiteit van polisbeschei den, administratieve technieken en automatische verwerking. Vooral door dit laatste kunnen verzeke raars en tussenpersonen automatisch hun gegevens op elkaar afstemmen. Die

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1979 | | pagina 35