doelmatiger en...
menselijker!
Ommekeer in assurantie-administratie
Dat de assurantiebemiddeling zich een blijvende plaats in het bankdien
stenpakket heeft verworven is een gegeven feit.
Onze collega-bankiers gingen ons daarin weliswaar voor, maar de Rabo-
hankorganisatie heeft zeker na 'de fusie' (zo ziet men weer een voorbeeld
hoe deze bevruchtend kon werken) haar achterstand snel kunnen inhalen.
Dat mag zonder meer geconstateerd worden, als we nog eens in de herin
nering roepen dat in 1969 de gezamenlijke premie-omzet van onze organi
satie f 25 000 000,- bedroeg, in 1977 de mijlpaal van f 500 000 000,- be
reikt werd en de omzet in 1978 inmiddels de f 600 000 000,- al weer over
schreed.
Naast hoge juichtonen over behaalde
resultaten worden - en dat is maar ge
lukkig - ook sonore bromstemmen van
koele rekenaars gehoord.
Administratie voeren vergt een hoop
geld, net zoals de kosten van werkplek
en 'overhead'.
Die koele rekenaars van daareven heb
ben in een rapport kostenonderzoek be
cijferd dat voor de gemiddelde bank het
totaal aantal gewerkte uren op verzeke
ringen (in 1976) in de volgende compo
nenten verdeeld worden:
Verstrekkingstijd
gesprekken (met/zonder resultaat) 16
schadebehandeling 7
bestandswerkzaamheden
en administratie 77
Uit deze verdeling blijkt dat meer dan
drie vierde van de tijd besteed moet
worden aan bestandswerkzaamheden
en administratie, wat natuurlijk een na
deel betekent.
Uit deze verdeling blijkt nog iets anders
en even afstappend van cijfers komen
we dan op een menselijk aspect. Be
standswerkzaamheden en administratie
zijn niet de meest boeiende aspecten
aan de assurantiebemiddeling!
Achter die dorre percentages gaat gort
droog werk schuil I Als hier iets te auto
matiseren valt slaan wij twéé vliegen in
één klap: geestdodend werk wordt naar
de machine verwezen, en er komt tijd
vrij voor aantrekkelijker arbeid: het wer
ken voor cliënten.
In de 'persoonlijke bank conceptie' zal
de advisering van cliënten op verzeke-
ringsgebied meer aandacht vragen:
daartoe zal van het bankpersoneel als
Mr. J. G.
van Mameren
hoofd Algemene
Zaken
directoraat
Verzekeringen
'generalisten' meer kennis gevraagd
worden op verzekeringsgebied.
De assurantie-adviseurs kunnen als
'specialisten' te hulp worden geroepen
bij moeilijker te sluiten verzekeringen of
bij een ingewikkelde schade. Zelf kun
nen zij zich dan in eerste instantie rich
ten op de risico's van de bedrijfscliën-
ten.
Het directoraat Verzekeringen van de
centrale bank is met deskundigen van
het directoraat Organisatie en Efficiency
en het directoraat Automatisering in
conclaaf gegaan om in gezamenlijk
overleg met de vakbroeders van de IBM
te komen tot een vergemakkelijking van
de verwerking van gegevens afkomstig
van de fabriek - de verzekeringsmaat
schappij - naar de groothandel - de
centrale bank - die door distributie naar
de detailhandel - de aangesloten ban
ken - zorg kan dragen.
Medio februari is de weg geopend naar
een doelmatiger verzekeringsadmini
stratie. Door de hoofddirectie is een
contract met IBM getekend, met betrek
king tot de ontwikkeling van een zoge
naamde 'Interface'.
Over het begrip Interface straks meer.
Een wijziging van administratievoering
voor verzekeringen is nodig, omdat de
groei van de assurantieportefeuilles zich
in de jaren zeventig met kracht heeft
voortgezet. Vanuit de aangesloten ban
ken is de roep tot een verbeterde admi
nistratie steeds dringerder geworden.
Binnen de centrale bank is nu een plan
ontwikkeld om binnen afzienbare tijd
een geautomatiseerd systeem te bren
gen dat voldoet aan de specifieke eisen
die de verzekeringsbemiddeling in onze
organisatie stelt en waarin gebruik
wordt gemaakt van de moderne tech
nieken.
De eerste stap is eind vorig jaar al geno
men toen de contracten getekend zijn
om het programmapakket van IBM over
te nemen.
Op zich is de afwikkeling van deze over
name al een hele toer, zij zal echter in
1979 geheel haar beslag krijgen. Het
programma draait dan in ons eigen
computercentrum, waardoor de bewer
kingsveiligheid in eigen handen kan
worden genomen en onze eigen men
sen ervaringen opdoen met assurantie
programma's.
De tweede stap, die nu is gezet, is de
ontwikkeling van een Interfaceprogram
ma.
In de computertaal ontkomt men niet
aan het gebruik van technisch Engels.
Volgens 'Computerterminologie', het
'verklarend woordenboek van termen
op het gebied van informatieverwer
king' een uitgave van IBM Nederland, is
een Interface: 'een koppeling, een ver
binding, een gemeenschappelijke be
grenzing'. Een Interface kan bijvoor
beeld een onderdeel van de apparatuur
zijn, waardoor twee eenheden met el
kaar worden verbonden. Het kan ook
een deel van een geheugen zijn dat door
twee of meer computerprogramma's
wordt gebruikt.
In een 'mensenwoordenboek' (Kramers
Engels woordenboek) is te lezen dat
'face' aangezicht, aanzien, voorkomen
betekent en dat face to face 'van aange
zicht tot aangezicht' betekent, of: 'te
genover elkaar staan' of: 'gekeerd zijn
naar'.
Het woord 'face' in combinatie met 'in-
ter' is dus misschien nog het best aan te
duiden met 'over en weer' naar elkaar
gekeerd zijn.
Het begrip is niet nieuw in de verzeke
ringswereld. Reeds geruime tijd geleden
hebben verzekeraars en tussenperso-
nenorganisaties onderkend dat meer
uniformiteit en onderlinge afstemming
in de administraties noodzakelijk zijn.
Zij hebben dan ook gezamenlijk een
overlegorgaan in het leven geroepen om
aan die gedachte vorm te geven. In dit
overlegorgaan zijn afspraken gemaakt
over de uniformiteit van polisbeschei
den, administratieve technieken en
automatische verwerking.
Vooral door dit laatste kunnen verzeke
raars en tussenpersonen automatisch
hun gegevens op elkaar afstemmen. Die