Zelfs kon in 1920 het salaris van de kas sier tot f 500,- worden opgevoerd. Helaas bleef het bezoek aan de verga deringen ronduit slecht. Men begon weer te praten over een boetestelsel. Dat werd door sommigen ontraden want 'de sympathie voor de goede zaak moet de leden naar de vergadering brengen'. Blijkbaar werd over het hoofd gezien dat die sympathie zo klein, of het vertrouwen in het bestuur zo groot was, dat de meesten gewoonweg niet ter vergadering kwamen. Men was het lang niet altijd eens met de handelingen van het bestuur. 'Er zijn, zoolang als de bank bestaat wel eens voorschotten gegeven die nu niet zoo heel solied waren en nu doet zich thans het geval wel eens voor dat men zeer soliede persoonen, welke steeds de bank hebben gesteund, thans geen voorschot kunnen bekoomen, dat vindt spreker minder aangenaam.' De moei lijkheid zal wel gezeten hebben in het feit dat het krediet bij de centrale bank verbruikt was; ten minste, de bestuur ders zullen een verzoek indienen om het kredietplafond bij de centrale belangrijk te verhogen. Het onaangename gevoel van spreker zal daardoor wel verdwenen zijn. Meer gezelligheid In 1924 werd de vergadering voor de niet zo erg moeilijke beslissing ge plaatst, na het voorstel van een lid, om 'de gezelligheid van vergaderen te ver- hoogen, koffie en sigaren aan de verga dering aan te bieden'. Voorzitter vond dat best evenals alle aanwezige leden. Hetzelfde lid zou graag zien dat de leen bank wat meer reclame zou maken. Daarmee was niet iedereen het eens want 'goede wijn behoeft geen krans'. Toch zou dat nog eens in het bestuur overdacht worden beloofde president. Dat de kassier de namen van de aanwe zigen noteerde werd niet voldoende ge vonden 'waarom direct een lijst ter te kening werd gelegd' en zo behoort dat ook. Gezelligheid en sigaren, het hielp alle maal niets. De vergaderingen bleven slecht bezocht. Er kwamen moeilijkhe den doordat een lid van de raad van toe zicht in de schoenen geschoven kreeg dat hij het bankgeheim niet zorgvuldig bewaard zou hebben en daarom werd nog eens de nadruk erop gelegd dat bij bewezen schending van het bankge heim de schuldige beboet zou worden met f 500,-. Gelukkig konden de aantij gingen worden weerlegd. De buitengewone algemene vergade ring van 28 december 1925, gewijd aan een belangrijke statutenwijziging, be sloot ermee in te stemmen dat het be stuur de bevoegdheid kreeg om zelf kassiers te benoemen en dat een afzon derlijke spaarbank kon worden opge richt. Waterschappen, schoolbesturen Deze beide molens, op de voorgrond de roggemolen en in de verte de houtzaag molen, stonden er nog in 1905 Door brand ging toen de roggemolen in vlam men op. en dergelijke kunnen voortaan kredieten krijgen en ook personen die buiten het boerenbedrijf staan, kunnen lid worden. Een werkelijk belangrijke ontwikkeling I Niet dat men elkaar wantrouwde; dat vast en zeker niet. Maar toch wilde men wel eens weten of ook anderen dan 'de Commissie van nazien' de boeken con troleren, bijvoorbeeld een accountant. Men kwam te weten dat de bank steeds wordt gecontroleerd door een inspec teur van de centrale. Hoe stond het dan met de controle van de centrale bank? Antwoord; 'deze staat onder Rijkscon trole'. Een prachtig sluitend geheel waardoor men wel gerustgesteld zal zijn geworden. Sigaren en koffie hielpen nog steeds niet om de leden naar de vergadering te lokken. Misschien zou het verloten van een 'cadeautje' dan wel helpen? Het is te proberen, werd in 1936 besloten. Ook dat hielp niet want in april 1937 ver schenen niet meer dan tien 'gewone' le den. Daaronder werden twee halve kist jes sigaren verloot waarvan de heren L. en B. Folkertsma de gelukkige eigenaars werden. Op 4 maart 1940 vermoedde men wel dat donkere wolken zich samenbalden; men wist gelukkig nog niet wanneer en hoe die zich zouden ontladen. De winst over 1939 bedroeg bijna f 1 500,-, men kon voldoende afschrij ven op bankgebouw en meubilair, de omzet was f 680 000,- groot en het re servefonds kon groeien tot ongeveer f21 500,-. Welwillend kon men luiste ren naar de plannen om het woonge deelte van de Boerenleenbank te laten vertimmeren. Dat werd zelfs toegelicht door de heer Galema als lid van de bouwcommissie; 'Een en ander kan worden overdacht door de vergadering, na de vergadering zal worden gevraagd hoe de leden hier over denken, aan het einde der vergade ring zal hierover worden besloten.' Daarvóór kregen de bestuurders hogere vergoedingen en de voorzitter en secre taris een extra toelage, waarna de ver gadering de bouwplannen goedkeurde. 'Alleen de heer Galema vraagt nog ge heimhouding der genoemde cijfers van de begrooting voor de verbouw van het bankgebouw. Zulks met het oog op de aanbesteding.' Die cijfers komen wij ook niet te weten. Daarom gaan wij nóg noordelijker en wel naar Bolsward, het oude Bolzvardia.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1979 | | pagina 39