spel met
spoor
en wissel
Januari staat al een paar weken
vertrouwd op de kalender, het
nieuwe jaar is niet zo nieuw meer
en de nuchtere, dagelijkse kijk op de za
ken is weer vanzelfsprekend.
Dit moest ik me zeif hard onder ogen
brengen, toen ik vlak voor de jaarwisse
ling dit stukje ging schrijven: je hebt
moeite je uit zo'n kerst- en oudejaars-
sfeer los te maken. Net als iedereen ben
je dan geneigd om de blik terug te wer
pen en vooral om die eens even vrijblij
vend over de magische grens van de
jaarwisseling te laten dwalen. Vrijblij
vend ja, want je kunt dat onverbindend
doen, zo lang je maar wat sombers in je
blik legt. Dat is immers de teneur van
alle hedendaagse toekomstkijkers. En,
helaas, ze kunnen nog wel eens gelijk
krijgen ook.
Resoluut heb ik echter die al te mense
lijke neigingen onderdrukt en me op die
eerste zin geconcentreerd. Enkele stuk
ken en een paar nooit eerder geziene
tijdschriftjes, die ik in die dagen op mijn
bureau kreeg, maakten me de mentale
overgang naar januari gelukkig gemak
kelijk.
Ik heb me verdiept in de stukken,
waarin onze nieuwe beleidsplan
nen staan. Daarmee zit je ineens
in 1979 en zie je zelfs de jaren tot 1982
voor je opdagen. 'Wie zijn we?' en 'Wat
streven we eigenlijk na?': vragen die je
boeien en waarbij je je bewust wordt
dat ze met je eigen werk en omgeving -
neem dat maar heel ruim - alles te ma
ken hebben. Natuurlijk is de inhoud van
die plannen vertrouwelijk, 'niet voor pu-
blikatie', het dikke plan van de centrale
bank is zelfs nog meer intern dan dat
voor de gezamenlijke aangesloten ban
ken, maar als je ze leest, vraag je je af
waarom we al niet jaren eerder met zulk
soort planning zijn begonnen. Het won
derlijke is, dat je al lezende iets speels
ontdekt. Wonderlijk, omdat de heden
daagse mens dag in dag uit toch al
overvoerd wordt met alle mogelijke
plannen, projecten, patronen zus en zo
en planmatigheden. We associëren dit
meteen met een 'het moet zeker weer
zo nodig' en, hoe vaak is het niet dat we
ons daar dan maar weer bij neerleggen:
ze zien maar, want wij zijn verande
ringsmoe.
Heel anders wordt het als we ook het
speelse zien: het spel van het 'brain
stormen', waarbij uitgaande van beken
de feiten als het ware gejongleerd
wordt met invloeden en veranderingen,
die je verwacht, maar waarvan je ook
weer niet zeker bent. Dan wordt het een
boeiend spel van redeneren en zo goed
mogelijk berekenen van kansen, om het
spoor te vinden dat je ergens in de toe
komst gezond en fris een voorlopige
eindstreep doet bereiken. Ondanks de
bekende waarschuwing: zo'n plan is
geen heilige koe, hadden we in plaats
van 'beleidsplan' eigenlijk ludiek het
woord 'beleidsspel' moeten invoeren.
Een serieus spel natuurlijk, maar dan
zou meteen duidelijk zijn dat iedereen in
onze organisatie in principe medespeler
is. Mijn fiche en die van u schuiven in
vier jaar zo dicht mogelijk naar die eind
streep en vol verwachting kijken we wie
er allemaal overheen komen. Dat is de
prettige spanning en plezier van zo'n
spel!
Na die beleidsstukken kwam ik
aan heel andere lectuur toe. De
Rabobank Midden-Westland te
Naaldwijk is een eigen blad gaan uitge
ven, waarop ik nu ik drieverschenen
nummers heb gelezen beslist de aan
dacht wil vestigen. Bij mijn weten is het
iets nieuws, dat we noch in onze organi
satie noch bij andere banken tegenko
men. Het is niet zo maar een reclame
blaadje, nee, het presenteert zich uit
drukkelijk als het contactblad voor de
leden van de bank. De naam is Rabo-
wissel: je mag denken aan financiële
wisselpapieren, als je maar niet vergeet
dat het bij het blad gaat om de wissel
werking.
Heel goed gevondenI De voorzitter
schreef in het eerste nummer, dat be
stuur en medewerkers het contact met
de leden willen verbeteren. Vooral door
het anders te maken. Dat moet omdat
de bank groeit, snel groeit zelfs. Men wil
voortaan niet alleen 'achteraf' zaken aan
de leden voorleggen. Dat gebeurt op de
algemene vergadering, die tussen haak
jes naar ik hoorde in Naaldwijk heel
goed bezocht wordt. Nee, men wil actu
eel zijn tegenover de leden. De Rabo-
wissel zal hen door het hele jaar heen
op de hoogte houden van wat voor de
directe gang van zaken van de bank van
belang is en van de ontwikkelingen, die
er in het bankbedrijf plaatsvinden. Het
tweede nummer vertelde al meteen hoe
bestuur, raad van toezicht en directie
twee dagen in conferentie geweest zijn
en hoe ieder van die drie als het ware
door een andere bril naar de bank ple
gen te kijken!
Door zo'n benadering en door allerlei
persoonlijke en zakelijke informatie over
de eigen bank, versterk je de band tus
sen lid en bank. Naaldwijk heeft scherp
gezien, dat dat nodig is nu het bankbe
drijf al ingewikkelder en omvangrijker is
geworden. Laten we eerlijk zijn, de ver
houding van onze banken met haar le
den is allengs wat in de versukkeling
gekomen. Gelukkig niet helemaal, dat
merk je telkens, maar het zou inderdaad
veel beter kunnen. En moeten ook, want
die rondweg 900 000 leden van de
Rabobankorganisatie vormen toch maar
onze stille kracht.
Het middel van eigen leden-contact-or
gaan, zal wel niet voor iedere bank ge
schikt zijn: Midden-Westland is een gro
te bank, heeft kennelijk vanouds al een
grote groep geïnteresseerde leden
en om zo'n blad op te zetten en
vooral om het vol te houden - iedere
maand! - is om de drommel niet een
voudig. Maar wel kan iedere bank in zo
verre 'Westlands' te werk gaan, dat ze
niet blijft zitten wachten tot de leden
wat doen, maar zélf nagaat hoe ze haar
bedrijf met alles wat daar in en om ge
beurt dichter bij de leden kan brengen!
Wie daarvoor ideeën of ook maar een
ideetje heeft, of in de praktijk al met
enig succes een eigen methode toepast,
houde dat vooral niet voor zich: andere
kunnen er gebruik van maken. Daarom
voerde ik ook die Rabowissel ten tonele.
En daarmee zitten we echt in januari,
met een heel jaar voor ons. Succes met
het plannenspel en met het ledencon
tact!
JRH
