verruimd en verbeterd. Meer waarom verder de hele zaak overhoop halenLaten we dan
Ook dat gaf soms verwarring, maar op de CKV is én het onderscheid én het verband
tussen beide er goed uit gekomen.
Bezwaren tegen de voorstellen betreffende het goedkeuringsbeleid waren er overigens
nauwelijks. Hoe zou het ook! Hier werd een belangrijke praktische verruiming van de
bevoegdheden van de banken geboden. Als er wel eens gemopperd wordt, dat alles meer
en meer over Utrecht of Eindhoven gaat lopen, dan heb je hier het bewijs, dat die tendens
ook kan worden omgebogen!
De 'oppositie'- a very loyal opposition zou de Engelsman gezegd hebben - stootte zich
echter vooral aan de vervanging van de 14 districtskantoren door 9 nieuwe
regiokantoren. Als we bedenken hoezeer de banken vertrouwd zijn geraakt met onze
districten in hun huidige nog betrekkelijk nieuwe vorm, dan was dat stoten geen
kleinzerigheid, maar heel normale gevoeligheid, leder district heeft immers voor 'zijn'
banken zijn eigen 'nestgeur'. Goed, het takenpakket van die kantoren moet worden
eerst kijken of de bestaande 14 districten niet 'opgetuigd' kunnen worden zoals een
motie voorstelde. En zal zo'n grote regio niet te ver van de banken af komen te staan? Of
- andersom en een beetje wantrouwend - zullen de banken door dat mooie, grote
regiokantoor niet wat overspeeld kunnen wordenOok de kosten kwamen ter sprake,
terwijl heel begrijpelijk aandacht gevraagd werd voor de huidige districtsmensen, voor
wie de regionalisatie niet langs de koude kleren zal gaan.
X Kortom: de banken stelden terecht: het gaat om onze zaak. Dat kon de centrale
bank echter met minstens evenveel recht doen. Die is er immers verantwoordelijk
voor, dat ze haar taakuitoefening tegenover de banken goed opzet. Waarop de
banken weer konden zeggen: daar hebben wij dus 'alles mee te maken'. Men begrijpt het
al: 'onze zaak' was weer eens typisch een aangelegenheid van de organisatie als geheel,
die door de lokale banken en de centrale bank gezamenlijk moest worden opgelost.
In die geest is dat ook gebeurd. Na het debat en nadat zelfs een proefstemming over de
motie was gehouden (ook de indieners gaven ruiterlijk toe dat het er bij lange na niet
inzat), verenigde de CKV zich zonder stemming met de voorstellen. Een besluitvorming in
redelijk overleg. Niet meer, maar vooral ook niet minder! De gronddoelstelling stond
buiten kijf, maar als zo vaak het geval is, was de weg daarheen geen logisch rekenwerk
van 2 x 2, of van 14-5 9. Sommigen mochten het dan anders hebben gezien, maar
ook dan bestond er toch veel begrip voor, dat de centrale bank van een 'optuig-
alternatief' geen heil verwachtte en daarom aan de regionalisatie wilde vasthouden.
Omgekeerd toonde ook de centrale bank haar goede wil: over enkele onderdelen van de
regio-indeling en de vestigingsplaats van sommige regiokantoren zal nog eens heel goed
worden nagedacht.
Een goed resultaat van een middag om te onthouden. Volgend jaar zal er wel weer eens
iets aan de hand zijn in onze organisatie. Van de regionalisatiekwestie hebben we
allemaal kunnen leren hoe je er toch in redelijk overleg uitkomt.
JRH
