hoe het
groene
licht
er toch
kwam...
H
persoonlijke menselijke contact en zonder maatregelen te nemen, zou het gezonde
samenspel, dat ieder tussen centrale bank en aangesloten banken wenst, een steriel
heen en weer schuifpartijtje dreigen te worden. Daarom vatte de centrale bank zelf het
plan op een deel van haar uitvoerende taken dichterbij de banken te brengen. Dat werd
van de aanvang af met de term 'regionalisatie' bedoeld!
Dat regionalisatiedebat van 20 november 's middags in de Centrale
Kringvergadering was opmerkelijk. Het lokte liefst zeventien sprekers
afgevaardigden uit hun tent, vestigde en passant een officieus vergaderduurrecord
en leverde, na een bontgekleurde schakering van meningen waaronder ook oranje of
zelfs rood geknipper, toch het groene licht op voor de voorstellen van Raad van Beheer
en Hoofddirectie.
Een cynicus dit lezende zou kunnen denken: 'de honden blaffen, maar de karavaan trekt
voort'. Dat van de karavaan klopt, maar van die honden niet. Zonder enig geblaf maakte
onze karavaan op 20 november even halt, ordelijk en serieus beraad vond plaats en
daarna werd de tocht eendrachtig hervat in de richting die de overgrote meerderheid de
beste vond.
Maar een zekere onrust was onmiskenbaar geweest. Eigenlijk al vanaf de tijd dat voor het
eerst het woord regionalisatie viel, tang vóórdat de eigenlijke voorstellen bekend werden.
Regionalisatie groeide daardoor uit tot een mistige schim: sommigen zagen lokkende
fata morgana, anderen donkere dreigingen. Toen de concrete voorstellen in september
bekend werden, was regionalisatie voor velen geworden tot een onoverzichtelijk labyrint
van duistere gangen, waarvan de hoofdingang moeilijk te vinden was.
Achteraf is ook erkend, dat hier 'presentatiefouten' gemaakt zijn. We hadden het woord
regionalisatie nooit zo ongenuanceerd door wildgroei tot een probleem mogen laten
uitwassen! Vooral ook omdat de vlag regionalisatie de lading eigenlijk niet bleek te
dekken: er zat minder en tegelijk ook meer in dan men dacht.
De CKV-discussie heeft gelukkig de nevels weggevaagd. Al is alles nog niet haarscherp,
het algemene beeld is voor iedereen duidelijk geworden: de mythe-regionalisatie is
ontmaskerd.
Dat bleek al direct doordat de grondgedachte van de voorstellen door iedereen
werd toegejuicht. Zowel centrale bank als aangesloten banken ervaren dat in het
praktische vlak hun onderlinge contacten moeten worden verbeterd. Onze enorme
groei, de verkeerscongesties op de bestaande wegen waarlangs informatie, advisering,
ondersteuning, goedkeuring enz. moeten plaatsvinden, zij laten al minder ruimte voor het
Eigenlijk omvatte het twee onderscheiden zaken:
regionalisatie in engere zin en een bijstelling, decentralisatie, van het goedkeuringsbeleid.
I
