Omdat de bank zich gunstig ontwikkel
de wilde men de activiteiten meer uit
breiden, o.a. door het gaan verlenen van
gelden op hypotheek. Maar voorzitter
wilde ook wel eens spreken over de sa
larissen van de jonge mensen op het
kantoor die beiden zeer ijverig zijn en el
kaar in hun werkzaamheden aanvullen.
Dat achtte een ander lid een lastig geval
want de uitbreiding van werkzaamhe
den houdt geen gelijke tred met de ver
hoging aan salaris zodat de Zuivelbank
steeds ongunstiger zal uitkomen. Dit
zeer moeilijke punt werd, ten nadele van
de ijverigen, nog maar aangehouden.
Er waren zorgwekkender zaken. Een
aangesloten fabriek heeft al gedurende
ettelijke jaren een niet of nauwelijks
sluitende exploitatie. Bovendien is de
afzet van room naar het buitenland vrij
wel geheel stopgezet en de directeur is
zo pessimistisch dat hij probeert deze
coöperatie in een naamloze vennoot
schap om te doen zetten. Dan is ieder
een gedekt als binnenkort de liquidatie
een feit moet zijn. Centrale bank en
voorzitter van de Zuivelbank willen het
krediet opzeggen om buiten schot te
zijn als de catastrofe komt. Secretaris
wil niet graag mede de oorzaak van een
faillissement van die fabriek zijn maar
krijgt toch niet zijn zin om het krediet
nog niet op te zeggen, alhoewel hij toch
wel een juist coöperatief standpunt in
nam.
Dit alles bracht een bestuurslid op de
gedachte dat hij wel eens wil weten of
er nog meerdere aangesloten fabrieken
'zwaar zitten'. Men weet namelijk dat
enkele malerijen er niet gunstig voor
staan die 'geregeld verliezen hebben bij
geschreven terwijl nooit een balans ter
tafel komt'.
Het moet voor het bestuur daarentegen
prettig zijn geweest dat de Federatieve
Wolhandel wel eens het een en ander
wilde vernemen over de werking van
'onze Bank'. Misschien wilde men daar
wel werken naar een gelijkvormige op
zet?'
Nadat de Zuivelbank toegelaten was tot
de Bond van den Geld- en Effectenhan
del vond de directeur de aankoop van
een radio wel gewenst met het oog op
het verstrekken van koersen aan diverse
organisaties, wat nu nogal hoge tele
foonkosten veroorzaakt. Die radio-in
richting zal f350,- kosten waarbij nog
de kosten van een Code komen die
f20,- per maand bedragen.
De directeur heeft blijkbaar hard ge
werkt. Zijn huwelijkscadeau, een kap
stokkleed en een muziekkastje, waar
mee het echtpaar heel blij was, getui
gen van echte waardering.
De salarissen en pensioenen van direc
teuren en kassiers hadden wel de aan
dacht van de centrale bank. Overleg
kwam langzaam op gang. Dat kon ook
niet anders qezien de autonomie van de
aangeslotenen en ook gezien de ver
schillen in omstandigheden van de be
langhebbenden, waarvan velen beslist
geen volle dagtaak aan het bankwerk
hadden. Een enquête, uitgegaan van de
centrale bank, gaf als resultaat dat 245
van de omstreeks 700 aangeslotenen in
principe bereid waren mede te werken
aan een goede regeling. Niet veel, maar
het begin was er.
Op de Algemene Vergadering van de
centrale bank werden door de voorzit
ter, de heer Stroink, kleinerende bewe
ringen gedaan door de president van De
Nederlandsche Bank, krachtig bestre
den. Die president durfde aanmerkingen
te maken op de naar zijn mening te klei
ne bedrijfswinsten van de coöperatieve
banken, het aldaar bestaande te grote
vertrouwen in de persoonlijke aanspra
kelijkheid en de gemakkelijke wijze
waarop de leden konden uittreden.
Nog in 1926 moest worden vastgesteld
dat 'men in Utrecht nog niet van de
noodzakelijkheid van het bestaan onzer
Bank overtuigd is, terwijl men tevens af
en toe klachten kreeg dat onze Bank de
concurrent was van boerenleenbanken'.
Maar, zegt voorzitter, ook de boeren
leenbanken zijn immers eikaars concur
rent? Zouden de deposito's die bij ons
staan ook gebracht zijn bij de organisa
tie als onze bank niet bestond?
Inmiddels heeft de wolhandel niet het
voorbeeld van de Zuivelbank gevolgd,
maar wél de administratie daarbij on
dergebracht, daar de secretaresse over
belast is en bovendien ook nog wil gaan
trouwen. Dat bracht wel extra-drukte
met zich mede, maar daar zag men niet
tegenop want ook de administratie van
het Schapenstamboek werd aangetrok
ken.
Harde werkers mogen best eens, los
van alle beslommeringen, een feestje
bouwen. De herdenking van het 10-jarig
bestaan gaf daartoe alle aanleiding.
Op 25 september 1928 togen bestuur,
raad van toezicht en personeel naar
Rotterdam waar eerst de grote Nijver
heids-Tentoonstelling werd bezocht,
een haventocht op het programma
stond in een apart gecharterd 'fregat',
zoals verslaggever bescheiden zegt,
waar men zich de ogen uitkeek en waar
enkelen 'onder de bekoring kwamen
van een Weensche Dame, wier man de
beeltenis heel goed gelijkend (van die
bekoorden wel te verstaan) kon uitknip
pen. Sommige reisgenoten waren zeer
opgewekt en werden ergens opgevan
gen waar zij met zwaaiende paraplu's
rondliepen. Goede sterke koffie bracht
waarschijnlijk de te grote 'opgewekt
heid' weer in het juiste spoor.
Spreker op het 10-jarig feest had niet
helemaal gelijk toen hij zijn rede besloot
met te zeggen: 'Een groote vlucht zal de
bank direct niet nemen. Wij missen te
veel de groote coöperatieve zaken in
onze provincie en bovendien heerscht
hier nog al wafn/erdeeldheid. Maar, al
zal het dan ook een bescheiden plaats in
het landbouwleven innemen, als zij
maar nuttig werk levert en daarvan zijn
wij overtuigd'.
Om dat ongelijk in te zien behoeft men
thans het gebouw en de organisatie
maar te gaan zien van de Rabobank Zui
velbank Alkmaar.
Tb.
