- Zorg ervoor dat je je klanten goed
kent.
Trek eens een fles open in de winkel,
het is een investering die altijd zijn
geld opbrengt.
- En last but not least, zorg voor een
goede administratie.
De heer Van Zuijlen was zeer te spreken
over de maandelijkse computer-uitdraai
van Delcave. Een goed commercieel be
leid voeren met een jaarrekening die
eerst een halfjaar na het afsluiten van
het boekjaar gereed komt is onmogelijk.
Tot besluit volgen nog enige persoon
lijke adviezen van de heer Van Splunter,
die waarschijnlijk ook door de andere
geïnterviewden kunnen worden onder
schreven.
Allereerst moet men een slijter zoeken
waarin men vertrouwen heeft. Indien
men geen vertrouwen heeft in de man
neem dan een ander, want vooral bij het
kopen van de wijn, die soms nog jaren
kan rijpen, moet men af kunnen gaan op
de verkoper. Indien men een vertrouwd
adres heeft gevonden dan blijft natuur
lijk altijd nog dat wijn kopen een per
soonlijke zaak is. Maar als men een wijn
wil die redelijk in prijs en vrij snel te
drinken is, dan moet men nu Cöte du
Rhöne 1976 kopen.
Deze wijn is nu reeds op dronk maar zal
steeds beter worden. Als men een wat
langere adem heeft dan zou men nu de
grote rode Bordeaux van 1975 en 1976
kunnen kopen en wegleggen.
Deze zijn zeer goed drinkbaar vanaf
1980 en houdbaar tot 2000. Zoals in
vrijwel alle publikaties spreken wij ook
nu weer over Franse wijnen. De gemid
delde wijnliefhebber kijkt helaas nauwe
lijks wat er buiten Frankrijk te koop is.
Natuurlijk is het zo dat de mooiste wij
nen uit Frankrijk komen. Maar ook heel
mooi en vooral betaalbaar is bijvoor
beeld de Portugese rosé. Dao wijnen,
ook uit Portugal, zijn eveneens voortref
felijk.
Uit Spanje is de Rioja vermeldens
waard.
Voor Italië moeten we vooral de Barolo
noemen.
Tot zover een beperkte keus uit het
royale assortiment.
De oriëntatie kost enige moeite, die
ruimschoots zal worden beloond. Er zijn
ook uitstekende boeken in de handel,
want Nederland beschikt over zeer goe
de schrijvers op dit gebied.
Wij wensen u in deze maand een aan
gename kennismaking met wijn.
WETENSCHAP, POLITIEK EN TECHNOCRATIE
Op 29 augustus kruist 'Simon den Danser' rond het middaguur in het Schul-
pengat bij Petten de koers van een Britse kustvaarder. Hij heeft ons in het vi
zier en wijkt op tijd uit. De Brit houdt zich aan de regels. Zoals vastgelegd in
artikel 20 van het zee-aanvaringsreglement.
Mijn bemanning bestaat uit een hoogleraar en een politicus. De professor heb
ik achter de kaartentafel gepoot. Hij moet de getijdenstromen en de koerscor
recties uitrekenen. De politicus krijgt het stuurwiel in handen en bepaalt daar
mee in belangrijke mate het te voeren beleid. De uitwijkmanoeuvre van de
kustvaarder doet een debat tussen beiden ontstaan: wat is verstandiger: de
regels in acht nemen of zelf op tijd - tegen de regels in - uit te wijken. De
kustvaarder is immers van staalSimon den Danser van hout
De relatie wetenschap en politiek op mijn schip is voor mijzelf niet zonder ge
varen. Zomin als dat in onze Nederlandse samenleving het geval is. In ons
land wordt de illusie gewekt dat de maatschappij door de politici in goede ba
nen wordt geleid. De vraag is of dezen de pretentie mogen hebben om dit te
kunnen.
De ervaring wijst erop dat de overheid aan de economische machten vrij spel
laat. Zoals in Frankrijk en België de al of niet vestiging van nieuwe industrieën
nog steeds wordt beslist door de 'Haute Finance' wordt in ons land tot vesti
ging van industrieën voor het merendeel besloten door buitenlandse onder
nemingen. Dit is mogelijk door het bestaan van een technocratie, een op nau
we samenwerking van politiek en wetenschap gebaseerde clan van deskun
digen, die als het ware een buffer schept tussen hen die de feitelijke macht
bezitten (kapitaalbezitters, grootbedrijven, publiciteitsmedia), hen die de
macht in het geheel niet bezitten (het volk) en ook hen die menen deze macht
te kunnen controleren (het parlement).
De werkelijke machtsverhoudingen blijven door deze technocratische buffer
in feite buiten beschouwing. De relatie tussen politiek en wetenschap brengt
voorts het gevaar met zich dat 'door een wetenschappelijke en deskundige
aanpak van het beleid met betrekking tot de toekomst van onze samenleving,
de gewone mensen, zoals ik, niet meer aan bod komen als het erom gaat
welke structuur wij in de toekomst gaan plannen. De deskundigen zijn im
mers zó deskundig, dat inspraak eigenlijk nauwelijks meer mogelijk is.
Dit opent een bestuursvorm die ook als technocratisch kan worden aange
duid. De Duitse filosoof Lenk onderscheidt verschillende soorten technocra
tieën waaruit blijkt dat omzichtigheid geboden is:
- de macht die in handen is van industriële 'kapiteins';
- de ingenieurocratie, klassiek in zijn verschijningsvorm;
- de expertocratie, een variatie van de vorige, waarbij de technisch ge
schoolde de plaats inruimt voor de deskundige;
- de machtsuitoefening die op zichzelf technisch georganiseerd is (systeem
analyse, computermodellen, operations research);
- de macht van persoon tot persoon die plaats maakt voor onderwerping van
die personen (politici, wetenschappers, enz.) aan één technisch systeem;
- en ten slotte technocratie ter aanduiding van de ideologie van de planning.
Dit is de ideologie die aanleiding geeft tot scenario's voor de toekomst, tot
denk-tanks, en in ons land: tot de Commissie 2000.
Met het kiezen van de bemanning is het uitkijken geblazen. Dat is mij nu wel
duidelijk
C. G. Compaen
