ka's crediteuren de dollaractiva aan te
de reserves wordt interbancair uitgezet
en daarmee rentegevend gemaakt. Ook
beleggen de Centrale Banken hun dol
lartegoeden in Amerikaans schatkistpa
pier en leveren zo hun bijdrage én tot de
vergroting van de internationale liquidi
teiten én aan de financiering van Ameri-
ka's handelstekort. Het geleden koers
verlies wordt hiermede deels afgedekt
door de rente-inkomsten.
Voor Amerika is de geschetste gang van
zaken plezierig. De acceptatie van de
dollar draagt zorg voor een blijvende
dollarstroom naar de Verenigde Staten,
waarmee de federale overheid haar fi
nancieringstekorten dekt en het bank
wezen middelen in de vorm van deposi
to's aantrekt. De allesoverheersende in
vloed van de dollar in het internationale
geldstelsel verplicht als het ware Ameri-
houden en in Amerika te beleggen.
Lage dollar en stunttarieven. De
'Boston-passagiers' hokken samen in
een parkeergarage op Schiphol, want al
is de vlucht goedkoop, er is veel geduld
nodig.
ven en versterken van de dollar als hét
internationale betaalmiddel. Slechts en
kele sterke valuta's als de Duitse mark,
Japanse yen, Zwitserse frank en moge
lijk ook de gulden moeten in staat wor
den geacht in het huidige geldstelsel
een deel van de rol van de dollar over te
nemen. Echter, de onvoorspelbare
vlucht uit valuta's en de verstorende
wisselkoersbewegingen manen tot
voorzichtigheid. Regeringen die zich po
sitief uitlaten over een meer internatio
nale rol van hun valuta, deinzen terug bij
confrontatie met de consequenties. Zo
legt de Zwitserse Centrale Bank bij de
emissie in Zwitserse franken voor de
buitenlandse debiteur een verbod tot
export op en wordt de import van bui
tenlands kapitaal succesvol bestreden
met kapitaalrestrictieve maatregelen".
De continuering van de dollar als hét in
ternationale betaalmiddel, of het nu om
olie uit de OPEC-staten gaat of anders
zins, draagt bij tot de internationale mo
netaire stabiliteit.
Het breken van de valutaturbulenties
geschiedt door interventies* van Cen
trale Banken. West-Duitsland is sinds
jaar en dag onderhevig aan geweldige
kapitaalbewegingen en bezit mede
daardoor reserves ten bedrage van 26
miljard.
Sedert 1961 heeft het bestrijden van
koersschommelingen de Westduitse
Centrale Bank 40 miljard mark gekost,
waarvan alleen al in 1977 6,5 miljard
mark.
De internationale financiële markten
staan echter ook ten dienste van de
Centrale Banken en een groot deel van
Mogelijk vooruitzicht
De conjuncturele invloed zal zich tegen
over de dollar blijven manifesteren. Vol
gens de voorspellingen komt er in 1979
in Amerika een einde aan de sterke ex
pansie van de afgelopen jaren. Naar ver
wachting groeit de economie dan ver
der in het lagere Westeuropese tempo.
Het tekort op de betalingsbalans kan
dan verminderen. Natuurlijk is het wel
zo, dat alleen een duidelijke verbetering
van de betalingsbalans bijdraagt tot een
groter vertrouwen van de buitenlandse
belegger in de koersontwikkeling van de
dollar. Het handhaven en mogelijk uit
breiden van de steunmaatregelen kan
daarbij een zodanige duw in de goede
richting zijn, dat de dollar rustiger vaar
water weet te bereiken.
Tot een euforie voor de dollar op de in
ternationale valutamarkten kan het kof-
fïedik kijken ons niet brengen. Nodig
lijkt daarvoor een omslag van alle trend
matigheden in het economisch en finan
cieel gebeuren, met als gevolg een vol
ledige omslag in het internationale be
talingsverkeer ten gunste van de Ver
enigde Staten.
zie artikel van drs. J. van der Zwaai:
'De dollar en het internationale geldstel
sel', Rabobank 4/1978