ka's crediteuren de dollaractiva aan te de reserves wordt interbancair uitgezet en daarmee rentegevend gemaakt. Ook beleggen de Centrale Banken hun dol lartegoeden in Amerikaans schatkistpa pier en leveren zo hun bijdrage én tot de vergroting van de internationale liquidi teiten én aan de financiering van Ameri- ka's handelstekort. Het geleden koers verlies wordt hiermede deels afgedekt door de rente-inkomsten. Voor Amerika is de geschetste gang van zaken plezierig. De acceptatie van de dollar draagt zorg voor een blijvende dollarstroom naar de Verenigde Staten, waarmee de federale overheid haar fi nancieringstekorten dekt en het bank wezen middelen in de vorm van deposi to's aantrekt. De allesoverheersende in vloed van de dollar in het internationale geldstelsel verplicht als het ware Ameri- houden en in Amerika te beleggen. Lage dollar en stunttarieven. De 'Boston-passagiers' hokken samen in een parkeergarage op Schiphol, want al is de vlucht goedkoop, er is veel geduld nodig. ven en versterken van de dollar als hét internationale betaalmiddel. Slechts en kele sterke valuta's als de Duitse mark, Japanse yen, Zwitserse frank en moge lijk ook de gulden moeten in staat wor den geacht in het huidige geldstelsel een deel van de rol van de dollar over te nemen. Echter, de onvoorspelbare vlucht uit valuta's en de verstorende wisselkoersbewegingen manen tot voorzichtigheid. Regeringen die zich po sitief uitlaten over een meer internatio nale rol van hun valuta, deinzen terug bij confrontatie met de consequenties. Zo legt de Zwitserse Centrale Bank bij de emissie in Zwitserse franken voor de buitenlandse debiteur een verbod tot export op en wordt de import van bui tenlands kapitaal succesvol bestreden met kapitaalrestrictieve maatregelen". De continuering van de dollar als hét in ternationale betaalmiddel, of het nu om olie uit de OPEC-staten gaat of anders zins, draagt bij tot de internationale mo netaire stabiliteit. Het breken van de valutaturbulenties geschiedt door interventies* van Cen trale Banken. West-Duitsland is sinds jaar en dag onderhevig aan geweldige kapitaalbewegingen en bezit mede daardoor reserves ten bedrage van 26 miljard. Sedert 1961 heeft het bestrijden van koersschommelingen de Westduitse Centrale Bank 40 miljard mark gekost, waarvan alleen al in 1977 6,5 miljard mark. De internationale financiële markten staan echter ook ten dienste van de Centrale Banken en een groot deel van Mogelijk vooruitzicht De conjuncturele invloed zal zich tegen over de dollar blijven manifesteren. Vol gens de voorspellingen komt er in 1979 in Amerika een einde aan de sterke ex pansie van de afgelopen jaren. Naar ver wachting groeit de economie dan ver der in het lagere Westeuropese tempo. Het tekort op de betalingsbalans kan dan verminderen. Natuurlijk is het wel zo, dat alleen een duidelijke verbetering van de betalingsbalans bijdraagt tot een groter vertrouwen van de buitenlandse belegger in de koersontwikkeling van de dollar. Het handhaven en mogelijk uit breiden van de steunmaatregelen kan daarbij een zodanige duw in de goede richting zijn, dat de dollar rustiger vaar water weet te bereiken. Tot een euforie voor de dollar op de in ternationale valutamarkten kan het kof- fïedik kijken ons niet brengen. Nodig lijkt daarvoor een omslag van alle trend matigheden in het economisch en finan cieel gebeuren, met als gevolg een vol ledige omslag in het internationale be talingsverkeer ten gunste van de Ver enigde Staten. zie artikel van drs. J. van der Zwaai: 'De dollar en het internationale geldstel sel', Rabobank 4/1978

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1978 | | pagina 31