T
/T/7
voeten een bal tegengehouden.
landbouwcommentaar
welke bedoeld is om een deel van de afzet te financie
ren, teruggebracht tot 0,5 In vergelijking met vorig
jaar gaan de producenten er daardoor op vooruit, ter
wijl de consument er niets van merkt.
Landbouwcommissaris Gundelach en enkele ministers,
waaronder minister Van der Stee, wilden eigenlijk van
de melkheffing af. Deze werd indertijd voorgesteld
door de heer Lardinois als lid van de Europese Commis
sie met de bedoeling de producenten te laten meebe
talen aan het bereiken van een marktevenwicht, zodat
de openbare kas geen extra lasten zou behoeven te
dragen en de producenten enigszins met de gevolgen
van de toenemende produktie geconfronteerd zouden
worden. Ons land was daar toen geen tegenstander
van, omdat het zelf zoveel boter op het hoofd had en
niet de indruk wilde wekken eventuele oplossingen van
het zuivelprobleem in de weg te staan. Nu blijkt dat de
gelden moeilijk zinvol zijn te besteden en de Europese
Commissie zelf er weer af wil, werkte minister Van der
Stee daaraan van harte mee.
Duitsland en Frankrijk hadden meer moeilijkheden.
Daar is de melkheffing een nieuw, moeizaam verkre
gen, instrument van marktbeleid. Het was door de re
geringen met veel geduld aan de man gebracht bij de
landbouworganisaties die bovendien op Europees ni
veau ingeschakeld zijn bij de keuze van de doeleinden
waarvoor het geld gebruikt wordt. De afschaffing ging
dus niet door; er bleef een symbolische heffing van een
half procent. Wellicht moet het vervallen van dit laat
ste halve procent nog dienen om de pil te vergulden
van het opschorten van de interventie voor magere
melkpoeder gedurende de komende winter. Het voor
stel van de Commissie daarvoor is voorlopig terzijde
gelegd maar zal de komende maanden wel weer ter
sprake komen.
Niet doorschuiven
Moeizaam is de legpuzzel van nationale belangen weer
in elkaar gepast. Het zal volgend jaar niet gemakkelij
ker gaan, maar er is ook geen reden om te veronder
stellen dat dit het volgend jaar helemaal niet zal luk
ken. Voorwaarde is wel dat het komend seizoen niet
wordt volstaan met het doorschuiven van problemen.
Dat geldt voor de landbouwproblemen, maar nog veel
meer voor de problemen van algemene economische
en monetaire aard.
De bal rolde over de zijlijn en met een behendige be
weging van mijn linkervoet wist ik hem te stoppen.
Geen applaus, geen gejuich, want niemand langs de
lijn wist dat er iets van historische aard was gebeurd.
Ik had voor het eerst van mijn leven met mijn eigen
Ik was meegeweest naar het voetbaltoernooi van onze
banken. Zelf kan ik maar net een gemengd zevental op
de been brengen, zodat ik supporter was voor een aan
palende collega. Hij heeft zeer veel echte voetballief
hebbers onder zijn personeel en kan bovendien nog
putten uit het arsenaal van een ander, die bij het
woordje voetbal al ademnood krijgt. Nou, ik niet hoor,
want ik ga 's zaterdagsmiddags nog wel eens naar ons
dorpskluppie kijken.
Ik ging gekleed in een zeer sportieve outfit en dat werd
op prijs gesteld, want op een bepaald moment kreeg ik
zelfs een spontane muzikale hulde van een op het veld
aanwezig orkest, althans een gedeelte van een orkest.
Na die zonnige en gezellige dag op het veld en na de
nodige koele glazen bier reed ik terug met mijn geach
te collega wiens elftal roemloos ten onder was gegaan
in de achtste finales en haalde bij hem nog een afzak
kertje. Dat heeft me kennelijk wat overmoedig ge
maakt. Toen ik daarna thuis kwam, was achter het huis
in de sloot de buurman samen met zijn ongeveer twee
meter lange zoon die muziek studeert, bezig om een
kano te water te laten.
Ik had weinig nodig om de uitdaging aan te nemen en
me samen met de buurman zelf in het wankele bootje
te begeven. Ik voelde me sterk, sportief, lenig en weer
jong en bovendien kon ik het gegrijns van de omstan
ders, waaronder nota bene zeer naaste familieleden,
niet uitstaan. Na wat moeizaam geknoei met benen,
die ineens veel te lang bleken te zijn en na veel gewie
bel, lagen we in de plomp. Slootje uit, vaart in, dat ging
best totdat ons van bakboordzijde in flinke vaart en
met doodsnood in de ogen een kalf tegemoet zwom.
Het zocht wanhopig naar een vast punt en onze lage
kano was het enige wat binnen redelijke afstand lag.
Binnen enkele ogenblikken had het een natte poot in
de kano en stak de kop half over de rand. Ons toch al
wankele evenwicht was daarmee geheel verstoord. Ik
tuimelde overboord, maar als door een wonder kwam
de kano terug en bleef de buurman het totale bad be
spaard. We kregen met veel moeite bootje en beest
aan de kant, buurman wel net zo nat als ik. Lelijke
woorden waren niet van de lucht, dat spreekt. Velen
daarvan gericht tot de boer, die in geen velden of we
gen te zien was. Die zie je alleen als-ie snel een nieuw
krediet nodig heeft, maar niet als je tot je nek in de
blubber staat.
Enfin, het is ons uiteindelijk gelukt om de kant te bestij
gen en ten slotte lagen mens en dier hijgend en uitge
put met natte vachten in het gras.
Daarna kwam nog de truc om met natte, stroeve kle
ren weer in het als een handschoen passende bootje te
zakken en naar huis terug te keren.
We zijn met gejuich ontvangen, dat spreekt, doch heb
ben geen nadelige gevolgen ondervonden van ons on
vrijwillige bad, zoals dat in de kranten heet.
Maandag wist iedereen op de bank het al, want de
dorpstamtam werkt snel en zeker. Eerst is-ie nog te lui
om op de fiets een rondje te maken en dan ineens
gaat-ie voetballen, kano varen en zwemmen tegelijk,
zo ongeveer luidde het commentaar van de baliegirls.
Ik heb ze maar laten praten, want wat ze natuurlijk niet
in de gaten hebben, is dat het reddend zwemmen ook
een vorm van klantenbinding kan zijn.
De eigenaar van het koekalf bracht me 's middags een
goeie fles en is best tevreden over de activiteiten van
zijn bankdirecteurtje.
Cas Sier
