het drieluik van de
rabobankorganisatie
In zijn toespraak bij de opening van het nieuwe hoofdkantoor van de Rabo
bank Amstelveen gebruikte de heer Lardinois op een gegeven ogenblik het
woord 'drieluik'.
Een drieluik is een schilderstuk, dat bestaat uit drie onderling met scharnie
ren verbonden panelen, die samen het schilderij vormen maar waarbij ieder
der drie panelen gewoonlijk toch een afzonderlijke voorstelling geeft. Het
is als het ware één verhaal, maar in drie hoofdstukken.
Applaus, nadat de heer Lardinois een grote foto van het nieuwe gebouw heeft ont
huld. Links drs. Verbeek, directeur, in het midden de heer Kea, voorzitter van het be
stuur van de Rabobank Amstelveen.
De speech van de heer Lardinois mag
dan bestemd geweest zijn voor Amstel
veen, de kern ervan had op die dag, 31
maart, bij al onze banken en bij al hun
relaties gehoord mogen worden. Met
krachtige streken kregen we het beeld
geschetst, dat de Rabobanken nu en
voor de naaste toekomst van zichzelf
hebben; en dat zij publiekelijk willen
vertonen. Een afdruk van dat beeld ge
ven wij hier zoals het in onze herinne
ring is blijven hangen:
'Primair staat voor iedere Rabobank het
dienstbetoon aan haar leden en cliën
ten. Dat dienstbetoon wil echt dienend
zijn. Concreet betekent dat ook, dat we
geen diensten opdringen, waar de cliën
ten niet om vragen. Niet de omzet is ons
motief, maar de behoeften van onze re
laties.
Onze bijna 80-jarige organisatie is niet
versleten, maar hypermodern. Denk
maar aan de inspraak, die statutair aan
ieder lid toebehoort. Dat is een punt dat
wij vanuit Utrecht wel meer op de voor
grond willen hebben. Het belang van de
algemene ledenvergadering moet meer
inhoud krijgen; niet met kunst en vlieg
werk, maar echt inhoudelijk.
Dat is ook een element van het eerste
paneel van het drieluik, waarop ik de
I naaste toekomst van onze banken voor
mij zie:
De persoonlijke bank. Een rol die ons
op het lijf geschreven is. We zijn ban
ken, die door vele vezels met hun werk
gebied verbonden zijn, we willen geen
instituten zijn, die wezensvreemd bij
onze buren overkomen. Wij weten dat
financiële zaken voor de meeste van
onze stads- of dorpsgenoten geen dage-
j lijkse kost zijn. Wij willen voor hen de
brug vormen, die voor hen tot dit terrein
de toegang geeft in dezelfde sfeer als
waarin zij de hun vertrouwde zaken be
naderen. Persoonlijke aandacht en een
persoonlijke vertrouwensbasis zijn de
sleutels, die we daarbij willen hanteren.
De automatisering: een hulpmiddel
voor het eerste luik. Het persoonlijke ac
cent dat we leggen is vrij duur. leder ge
sprek, iedere uitleg kost tijd. Door de
Met een bronzen replica van het
turftrapstersbeeld staat de heer
Lardinois tussen twee 'echte'
turftrapsters.
automatisering van routinematige be
zigheden kan echter voor onze mede
werkers de tijd vrij gemaakt worden om
nog meer dan vroeger zich te verdiepen
in de persoonlijke omstandigheden en
wensen, die de cliënt voorlegt.
De regionalisatie. Al is het nog niet zo
ver, ook dit mag volgens de heer Lardi
nois bij het toekomstige drieluik ge
noemd worden. Landelijk is er de grote
Rabobankorganisatie met zijn centrale
bank, plaatselijk zijn er de meer dan
1000 banken. Er is naar het voorkomt
plaats voor een zekere verschuiving van
landelijk naar regionaal. Dat voorkomt
bureaucratie en verwijdering tussen
onze vele samenwerkende zelfstandige
banken.
Dit geheel, aldus de heer Lardinois, is
puur modern, maar tegelijk eigenlijk
toch simpel. Enerzijds het bank-voor-
iedereen zijn en blijven, de taak van ie
dere bank, anderzijds het modern tot
uitdrukking brengen van de solidariteit
