honderdje
Van de bank. Dacht je soms, dat ik een
van onze Caransaduizendjes had
gewisseld? Hier heb je het
krantebericht: het papier voelt vettig
aan en het mist de typische klank, die
de geoefende geldtelier met een
soepele vingerbeweging veroorzaakt.'
19
ruzie en dat is ook onaangenaam. Als ik
een typische klank. 'Nee hoor,' zei hij
De schrijver die achter
dit aardige schetsje
schuilgaat kennen wij
alleen van naam. We
weten echter de bete
kenis van zijn pseudo
niem, weten dat hij
cliënt is bij een van
onze banken en ook
dat hij tenminste één
maal opa is! Natuurlijk
geven wij graag ge
volg aan zijn verzoek
om voor zijn 'luchtige
verhaaltje een plaatsje
in te ruimen tussen
uw gewaardeerde mo
netaire beschouwin
gen'.
De geldzaken worden door mijn vrouw
behandeld en dat is maar goed ook.
Anders had ik nooit geweten, dat we
een vals honderdje in huis hadden.
'Goed nagemaakt, hè?' zei ze.
'Hoe kom je er aan?'
Ik maakte een paar soepele
vingerbewegingen met het geld er
tussen, maar nee hoor, geen typische
klank. Dit papier was aardig vettig.
Mijn vrouw raadpleegde de krant. 'Het
reliëf is bedrieglijk nagebootst nou,
dat is duidelijk te zien. En het watermerk
is door middel van een speciale
druktechniek geïmiteerd, zie je wel?'
Ik zag het. Zeven balletjes en een soort
harp er boven. 'Dat doet de deur dicht,'
zei ik. 'Zo'n slecht watermerk heb ik nog
nooit gezien. Vergelijk maar met een
echt biljet.'
'Het is pas Sinterklaas geweest. Ik heb
nog één briefje van vijf.'
'Ik breng het meteen terug naar de
bank,' zei ik resoluut.
Onderweg bekroop me de twijfel. Zou
de bank het wel terug willen hebben?
Als ze me geloofden, moesten ze
erkennen dat ze onnauwkeurig te werk
gingen. Konden ze dat opbrengen? En
als ze me niet geloofden, kregen we
nu eens een sigarenwinkel binnenstapte
en zes pakjes sigaretten kocht? Nee.
Timbeel zou een winkelier belazeren?
Dat nooit. Ruzie of niet- ik had de billen
gebrand, maar de bank moest op de
blaren zitten. Komaan!
Aan de balie vouwde ik het honderdje
open en legde het neer. 'Dit biljet heeft
mijn vrouw hier gekregen,' zei ik.
'Dat kan,' zei de beambte, 'wilt u het
gewisseld hebben?'
'Nee,' zei ik, 'het is vals.'
De man pakte het op en maakte enkele
soepele vingerbewegingen van de
geoefende geldtellen Er ontstond direct
vriendelijk, 'niets aan de hand.'
'Het papier voelt anders vettig aan,' zei
ik slapjes, 'en er staat een heel
eigenaardig watermerk in.'
Naast mij humde een dikke man.
'Wilt u er toch niet liever vier van
vijfentwintig hebben?' vroeg de bank.
'Nou nee,' zei ik royaal. 'Ik vertrouw u
graag op uw woord.'
'De wereld is minder slecht, dan u
denkt,' zei de dikke man.
Ik nam mij voor thuis iemand eens flink
de les te lezen. Zoiets onhandigs kan
alleen maar een vrouw overkomen
Timbeel
